Polscy biskupi zaapelowali do władz o gościnność dla uchodźców, którzy szukają schronienia przed skutkami konfliktów i prześladowań. „Miejmy odwagę naszą postawą wyrazić zapewnienie o solidarności i gotowości do udzielania pomocy” – czytamy w komunikacie polskiego episkopatu.

Od kilkunastu dni grupa osób koczuje na polsko-białoruskiej granicy w miejscowości Usnarz Górny. Zostali tam zatrzymani przez polską Straż Graniczną przy próbie nielegalnego przejścia do naszego kraju.

Biskupi zaznaczają, że rządy mają prawo do podjęcia działań przeciwko nielegalnej migracji, ale mają też obowiązek dostrzec fundamentalne różnice między uchodźcami uciekającymi ze swoich krajów z powodu prześladowań czy wojny, a osobami, które po prostu szukają nielegalnego wejścia do kraju, aby polepszyć swoją sytuację materialną.

Podkreślają, że obojętność nie jest cechą chrześcijańską. „Żywimy przekonanie, że odpowiedzialni za przestrzeganie prawa będą w pełni respektować międzynarodowe zobowiązania wobec osób poszukujących ochrony, w tym również prawa do złożenia wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej” – czytamy w dokumencie.

W Rozmowie z Radiem Watykańskim bp Krzysztof Zadarko, przewodniczący Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek, zapewnia, że polski episkopat jest gotowy udzielić uchodźcom przebywającym na granicy z Białorusią wszelkiej niezbędnej pomocy.

Łukasz Sośniak SJ – Watykan

Całość: VaticanNews (24 sierpnia 2021)

KOMENTARZ BIBUŁY: „Polski episkopat jest gotowy udzielić uchodźcom przebywającym na granicy z Białorusią wszelkiej niezbędnej pomocy.” – przyrzekają biskupi. Tak więc w przypadku wpuszczenia nielegalnych emigrantów do Kraju, Episkopat zobowiązując się do udzielenia „wszelkiej niezbędnej pomocy”, powinien:

1. Zobowiązać się do stałego utrzymywania tych osób, aż do podjęcia przez nich pracy zarobkowej zdolnej do samodzielnego utrzymania się.

2. Zobowiązać się do łożenia na ich kształcenie, wszak jedyne co z reguły potrafią to posługiwanie się smarfonami, nie mówiąc o zerowej znajomości języka.

3. Zobowiązać się do pokrycia wszelkich kosztów związanych ze skutkami wejścia w konflikt prawny.

4. Zobowiązać się do przyjęcia „imigrantów” do swoich własnych apartamentów, np. jedna rodzina na każdy biskupi pokój.

5. Zobowiązać się do pokrycia wszystkich kosztów, obecnych i w przyszłości, ze swoich własnych, prywatnych funduszy.

Jeśli nie zobowiążą się do tych koniecznych warunków, nie dadzą notarialnej gwarancji na piśmie, to są hipokrytami nakazującymi innym ponoszenie kosztów przyjmowania osobników obcych kulturowo, niezdolnych do jakiejkolwiek asymilacji. Hipokrytom nie można ufać, nie należy ich wspierać.