Był znakomitym adwokatem, ale przede wszystkim działaczem społecznym, walczącym przeciw reżimowi liberalnemu w jego kraju – Ekwadorze. Z tego powodu został aresztowany i deportowany z ojczyzny. Będąc na wygnaniu w Paryżu pogłębił swe postanowienie służby Bogu i Kościołowi.
Gdy w Ekwadorze ogłoszono amnestię, wrócił do kraju, w którym pod rządami liberałów wzmagały się prześladowania katolicyzmu. Stanął na czele opozycji przeciw masonerii i został wybrany prezydentem Republiki. Natychmiast zniósł istniejące w Ekwadorze niewolnictwo, zlikwidował korupcję, przywrócił rządy prawa, przeprowadził wiele reform, które przyczyniły się do odbudowy i rozkwitu gospodarczego kraju.
Nigdy nie krył się ze swoimi przekonaniami, przy różnych okazjach dawał wyraz swojej miłości Boga. Podczas Drogi Krzyżowej pewnego roku w każdy Wielki Piątek szedł pośród wiernych boso, niosąc na plecach wielki drewniany krzyż. Gdy brał udział w misjach, jakie odbywały się w stołecznej katedrze w Quito, kaznodzieja poprosił, by mężczyźni podjęli natychmiast akty niesienie krzyża do bramy miasta, gdzie miał być postawiony na pamiątkę misji. Na te słowa Garcia zszedł z podwyższenia, na którym znajdował się jego fotel i pierwszy stanął przy krzyżu. Jego pobożności były naśladowane przez ministrów, parlamentarzystów, sędziów oraz zwykłych obywateli.
W 1873 r., w uroczystym przemówieniu do Izb Ustawodawczych, prezydent powiedział: „Ponieważ mamy to szczęście katolikami, bądźmy konsekwentni i szczerzy nie tylko w życiu prywatnym, ale także publicznym. Postępowaniem naszym potwierdzajmy prawdziwość naszych słów i naszych uczuć.”
Jako pierwszy na świecie prezydent poświęcił swój kraj Najświętszemu Sercu Jezusa. Akt ten został ratyfikowany przez Parlament. „Artykuł 1. Republika Ekwadoru jest poświęcona Najświętszemu Sercu Jezusa. Nie kto inny, ale Najświętsze Serce Boże jest patronem i opiekunem państwa. Art. 2. Święto Najświętszego Serca Jezusa będzie odtąd najważniejszym świętem narodowym. Art. 3. We wszystkich katedrach naszego kraju będą zbudowane ołtarze Najświętszego Serca Jezusa.”
Moreno trzykrotnie został wybrany na prezydenta. Umacnianie się jego pozycji stanowiło zagrożenie dla wpływów masonerii, która knuła spisek na jego życie. Wielokrotnie otrzymywał pogróżki, ale on nie bał się śmierci. Napisał kiedyś do papieża Piusa IX: „Jakież byłoby to dla mnie szczęście, jaka łaska, gdybym mógł oddać swe życie za Chrystusa.”
W 1875 roku, w święto Przemienienia Pańskiego i równocześnie pierwszy piątek miesiąca sierpnia, Gabriel Garcia, jak co dzień, uczestniczył we Mszy św. i przyjął Komunię św. Po południu, po pracy w Gmachu Rządu, w towarzystwie adiutanta wojskowego, powrócił do katedry na adorację Najświętszego Sakramentu. Do pogrążonego w modlitwie prezydenta zbliżyła się osoba, która oznajmiła, iż przed kościołem oczekuje go ktoś dla załatwienia pilnej sprawy. Gdy Garcia Moreno wyszedł, rzucili się na niego zamachowcy, jeden z nich zadał sztyletem cios w plecy wołając: „Umieraj, kacie wolności.” Padając na ziemię, prezydent odpowiedział słabym głosem: „Bóg nigdy nie umrze”. To były jego ostatnie słowa.
Umierający Garcia Moreno został wniesiony do kościoła. Gdy kapłan podszedł i zapytał go, czy przebacza zabójcom, prezydent, nie mógł już mówić, ale skinieniem głowy dał znak, że przebacza. Umarł przed wystawionym Najświętszym Sakramentem.
Tego dnia w jego kieszeni znaleziono odręcznie napisaną notatkę: „Panie Jezu, obdarz mnie pokorą i prawdziwą miłością Ciebie i naucz mnie, co mam czynić dzisiaj w Twojej służbie, Amen”.
Na podstawie: ks. Kazimierz Pietrzyk SDB, „Charyzmatyczni czciciele Najświętszego Sakramentu i Bożego Serca” Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 1989.
Za: Forum Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X (23.04.2010)
Gabriel Garcia Moreno – wzór katolickiego władcy
O Najświętsze Serce Jezusa! Racz wspomnieć na poświęcenie Ci Republiki Ekwadoru przez Prezydenta Gabriela Garcię Moreno; na intronizację Twojego świętego obrazu w jego prezydenckim domu; na jego krew przelaną, by przypieczętować jego niezachwiane przywiązanie do Ciebie i Twojego wikariusza, papieża. Racz doprowadzić do kanonicznej gloryfikacji takiego wzorowego władcy, by mężowie potężni w czynie i słowie mogli powstać dla sprawy religii i kraju. Wreszcie udziel nam szczególnej łaski, o którą Cię prosimy, jeśli jest to zgodne z Twoją wolą. Amen.
Poproś o szczególną łaskę i zakończ Chwała Ojcu
Powyższa modlitwa została zatwierdzona nie tylko przez biskupów Ekwadoru, ale ponadto przez biskupa Pasto w Kolumbii, biskupa Santiago w Chile, biskupa São Paulo w Brazylii, przez jednego z biskupów w Argentynie, dzięki staraniom x. Hervé Le Lay, i przez jednego biskupa Szkocji, dzięki staraniom p. Jakuba Frasera.
Jakie warunki stawia Kościół, by heroicznemu chrześcijaninowi nadano tytuł męczennika?
Są trzy warunki kanoniczne: prawdziwa i dobrowolnie zaakceptowana śmierć ofiary, chyba że Bóg zapobiegnie jej w cudowny sposób; tyran lub sprawca śmierci musi doprowadzić do niej niesprawiedliwie; przyczyną zabicia ofiary musi być nienawiść Boga, Kościoła, prawdziwej religii lub jakiejś cnoty chrześcijańskiej albo praw i prerogatyw Kościoła.
Czy te warunki zostały spełnione w przypadku śmierci Gabriela Garcii Moreno?
Wiedział on bardzo dobrze, że chcą go zabić jako ofiarę i przygotowywał się na to poświęcenie: „Wrogowie Boga i Kościoła mogą mnie zabić, ale Bóg nie umiera. Zostanę zamordowany, jestem szczęśliwy, że umrę za wiarę”.
Kto zabił Garcię Moreno?
Nie ma wątpliwości, że zabiły go loże masońskie i inni wrogowie religii katolickiej.
Dlaczego go zamordowali?
Ponieważ widzieli w nim wzór katolickiego władcy.
Co Pius IX i Leon XIII sądzili o jego śmierci?
Pius IX powiedział: „Garcia Moreno zginął pod ciosami zamachowców, jako ofiara za swoją wiarę i chrześcijańskie miłosierdzie”. A Leon XIII: „Padł od ostrza nikczemnych dla Kościoła”.
Czy to oznacza, że Garcia Moreno nie miał żadnych wad lub niedoskonałości?
Wcale nie, ponieważ nawet najwięksi święci mają swoje wady i z tego powodu czynią pokutę.
Jak męczennicy zmywają swoje grzechy?
Przez przelanie swojej krwi dla miłości Boga; w takim stopniu, że doskonale oczyszczeni, natychmiast trafiają do raju.
Kto nadal nienawidzi Garcii Moreno?
Masoni, socjaliści, wrogowie Kościoła i ojczyzny; także niektórzy katolicy, poddani złym wpływom, pełni uprzedzeń, którzy nie znają tego bohatera.
Czy są jacyś ludzie, którzy go czczą i bardzo kochają?
Wszyscy katolicy i najlepsi ludzie w Ekwadorze; i podobnie wszyscy dobrzy ludzie poza Ekwadorem, z nielicznymi wyjątkami.
Czy można prosić o Bożą przychylność i błagać o cuda za wstawiennictwem Gabriela Garcii Moreno, przez posługiwanie się jego obrazem lub relikwiami?
Tak, ale tylko prywatnie; w przypadku cudu, stosownie jest zrelacjonować go dokładnie władzom kościelnym w celu dalszych działań. Pan Bóg ma w zwyczaju wysławiać swoje sługi w ten sposób.
Ojciec Ryszard Vásquez S.J.
Tekst pochodzi z broszury opracowanej przez ks. Pawła Kimballa FSSPX.
Tłum. z j. ang. P.W.
CZYTAJ: