Niedługo po skandalicznym berlińskim hołdzie Radosława Sikorskiego internet obiegła informacja, że autorem przemówienia, które odczytał polski minister na forum Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej jest poddany brytyjskiej królowej Charles Crawford – ambasador Wielkiej Brytanii w Polsce w latach 2003-2007 i zawodowy pisarz przemówień (1).

Emerytowany brytyjski dyplomata początkowo zaprzeczył (2). A następnie zarówno on, jak i ministerstwo spraw zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej „poinformowały”, że Radosław Sikorski „tylko” „konsultował” przemówienie z Brytyjczykiem (3). Na czym miała polegać ta konsultacja?

Charles Crawford na swoim blogu napisał:
„Anyway, the Polish Foreign Ministry has put out a statement to the effect that for substantive and linguistic purposes the Minister had consulted all sorts of people including myself on the speech, and then written it himself , making changes even on the plane to Berlin” (4).

Co po polsku znaczy: „W każdym razie, polskie ministerstwo spraw zagranicznych wydało oświadczenie, że dla celów merytorycznych i językowych minister konsultował mowę z różnymi ludźmi w tym ze mną, a następnie napisał ją sam, wprowadzając zmiany nawet w samolocie do Berlina”. [Tłumaczenie: Mocniejszy]

Czyżby Radosław Sikorski po ukończeniu studiów w Oksfordzie, po latach pracy jako brytyjski dziennikarz i wydaniu anglojęzycznych publikacji musiał konsultować się językowo z Charles’em Crawford’em i innymi tajemniczymi osobami – zamiast zajrzeć do słownika albo spytać ministerialnego tłumacza? Mamy w to uwierzyć?

Kim byli ci różni ludzie z którymi nadwiślański minister spraw zagranicznych konsultował merytorycznie treść hołdu berlińskiego odczytanego w imieniu Polski? Dlaczego był wśród nich poddany brytyjski, były ambasador w Warszawie? Czego mogły dotyczyć marytoryczne konsultacje z nim? Czyżby brakowało w ministerstwie urzędników, którzy mogliby sprawdzić nieliczne dane liczbowe i fakty historyczne umieszczone w mowie berlińskiej?

Dlaczego anglojęzyczna wersja hołdu berlińskiego umieszczona w formie pliku PDF na urzędowym portalu ministerstwa spraw zagranicznych została wykonana z pliku Word’a pochodzącego z komputera Charles’a Crawford’a? (5) Czy ten plik został wpierw sprawdzony na okoliczność umieszczenia w nim oprogramowania szpiegowskiego? A jaki plik poprawiał Radosław Sikorski „w samolocie do Berlina”? Ten od Charles’a Crawford’a?

Czy to jest normalne i dobre, że minister spraw zagranicznych Polski w tajemnicy przed polskim społeczeństwem przygotowuje przemówienie deklarujące rezygnację Polski z resztek suwerenności? Czy to jest normalne i dobre, że konsultuje je z różnymi tajemniczymi osobami, w tym z poddanym obcej monarchii, niedawnym brytyjskim ambasadorem w Warszawie? Czy to jest normalne i dobre, że to nieszczęsne przemówienie zostaje przygotowane i wygłoszone w języku angielskim w Berlinie, a Polacy poznają je z tłumaczenia?

Czy polski minister powinien konsultować z byłym brytyjskim ambasadorem w Polsce, co ma zadeklarować w imieniu Polaków?

Kogo reprezentuje Radosław Sikorski? Polaków? Charles’a Crawford’a? A może Wielką Brytanię? Czy jest brytyjskim pajacem, czy polskim ministrem?

Nie można pominąć faktu, że człowiek ten przez około 20 lat był poddanym brytyjskiej monarchii. Posiadając podwójne obywatelstwo dzierżył wysokie urzędy w Polsce:

• W 1992 w rządzie Jana Olszewskiego pełnił funkcję wiceministra obrony narodowej.
• W latach 1998-2001 w rządzie Jerzego Buzka był wiceministrem spraw zagranicznych.
• 25 września 2005 został wybrany do Senatu jako kandydat bezpartyjny z ramienia Komitetu Wyborczego Prawa i Sprawiedliwości w okręgu bydgoskim. Kadencję rozpoczął 20 października tego samego roku, w Senacie VI kadencji był członkiem komisji spraw zagranicznych.
• 31 października 2005 został zaprzysiężony na ministra obrony narodowej w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, a 14 lipca 2006 w rządzie Jarosława Kaczyńskiego (6).

Radosław Sikorski brytyjskiego obywatelstwa zrzekł się dopiero w 2006 roku. 16 marca 2010 roku na swojej stronie internetowej zamieścił świadczący o tym dokument:

„Jest to kopia deklaracji Home Office (brytyjskiego ministerstwa spraw wewnętrznych) służącej do zrzeczenia się obywatelstwa brytyjskiego.

Sikorski wypełnił ten dokument 8 sierpnia 2006 roku, a do Home Office – za pośrednictwem brytyjskiej ambasady w Warszawie – trafił on 27 września 2006 r. Sikorski pełnił wtedy funkcję ministra obrony w rządzie Jarosława Kaczyńskiego.

Home Office – wynika z dokumentu – zarejestrował rezygnację Sikorskiego 25 października 2006 r.” (7)

Jak to możliwe, że brytyjski obywatel przez lata miał w Polsce tak wielką władzę? Co na to polskie służby odpowiedzialne za bezpieczeństwo?

„Od 1 października 1992 do 17 lutego 1995 Wojskowe Służby Informacyjne zainteresowane podwójnym obywatelstwem i wiążącym się z tym ryzykiem podwójnej lojalności inwigilowały Radosława Sikorskiego, nadając akcji kryptonim „Szpak”. Teczka z materiałami zgromadzonymi w czasie akcji „Szpak” została odtajniona i upubliczniona przez Radosława Sikorskiego w 2006”³ (8).

Zainteresowany dokonał sam we własnej sprawie odtajnienia i upublicznienia? Może także sam siebie uniewinnił?

„Minister obrony oświadczył, że informacje na temat jego inwigilacji nie są dla niego zaskoczeniem. – Próbowali wyrządzic mi krzywdę, mojemu wizerunkowi. (…) Nie zamierzam wyciągać konsekwencji, sprawa jest przedawniona – mówi Radek Sikorski” (9).

Mocniejszy

__________