Prowadzona przez Siostry Urszulanki katolicka szkoła dla dziewcząt w miejscowości Prelate w kanadyjskiej prowincji Saskatchewan, zamknęła swoje podwoje w 2006 roku i wystawiona została na sprzedaż. W końcu znalazła – zdaniem siostry Rosetta Reiniger – godnego kupca. Nowym właścicielem stał się przywódca społeczności islamskiej, Mohammad Tayyab, który jako nowy dyrektor szkoły, przemianowanej na Islamic Academy of Saskatchewan, prowadzi nabór muzułmańskich chłopców na zajęcia mające rozpocząć się od połowy września br. 

Siostra Urszulanka wita nowego właściciela szkoły, sprzedanej muzułmanom 15 sierpnia 2011 roku Phote: Ursulines of Prelates

Zakon Sióstr Urszulanek, które przybyły z Niemiec do Kanady w 1912 roku, doznał spustoszenia po reformach Soboru Watykańskiego II. Kiedyś prężny i liczny, prowadzący różne instytucje, w tym i szkołę św. Anieli Merici – założycielki Urszulanek z XV wieku – od połowy lat 1960. przeżywa katastrofę dyscypliny, braku nowicjuszek i praktycznego upadku. Ostatnie cztery zakonnice opuściły mury zakonu w Prelate w 2010 roku.

Znaki czasu – niezrozumienia nauki katolickiej i sprzecznych sygnałów wysyłanych przez hierarchię z samej góry – ukazały swą moc w wypowiedzi siostry Reiniger, zarządzającej szkołą do czasu jej zamknięcia, która uważa, że zmiana szkoły katolickiej na muzułmańską, nie jest taka zła. „Filozofią Urszulanek było przekazanie edukacji na całe życie (…) W przypadku gdy szkoła katolicka dla dziewcząt staje się islamską szkoła dla chłopców, mamy do czynienia z inną filozofią, lecz nadal mamy do czynienia z edukacją. I mamy nadzieję, że przyniesie to większe otwarcie na inne kultury.” – wyjaśnia Urszulanka, której wtóruje nowy dyrektor, Mohammad Tayyab, mówiąc: „Mamy do czynienia jedynie z innym podejściem (…) Czy to katolicyzm czy islam – obie [religie] istnieją dla swojego Boga. Oni [katolicy] idą za Chrystusem, my naśladujemy proroka Mahometa. Oni używali tego miejsca [szkoły] do swojej religijnej edukacji i my będziemy używali do tego samego celu.”

Ze zmiany cieszą się też władze miasteczka, mówiąc: „To jest inna kultura, coś czego nie znamy, ale wiele z nas niecierpliwi się aby się z nią zapoznać. Siostry Urszulanki w dużej części tworzyły naszą społeczność, zatem [nowych właścicieli] witamy z otwartymi ramionami mając nadzieję, że będzie wszystko dobrze.”

Również dobrej myśli jest siostra Reiniger, podsumowując: „Miejsce to było naszym od 1919 roku i [opuszczając je] jest jakiś smutek, ale z drugiej strony jest również i ulga.”