Przyglądałem się dziś gorliwcom w różnych mundurach. Biegali po ulicy, sprawdzali każdą kratkę ściekową pod „Mariottem”. Niczego nie przeoczyli, kilkukrotnie czytali moje dokumenty, pewnie dlatego że lekko zarośnięty, w garniturze, przypominałem im pewnie Czeczena, albo innego podejrzanego rasowo delikwenta.

Dumni, zmobilizowani, profesjonalni.

Szef BOR pan Mariusz Janicki, pewnym siebie tonem, opowiadał o tym jak to doskonale współpracuje z amerykańskimi służbami.

Z telewizora dotarła do mnie informacja jak to na kilkadziesiąt minut amerykańscy agenci przejmują dowodzenie na wieży kontroli lotów na lotnisku Okęcie.

Pan prezydent Bronisław Komorowski z firmowym uśmiechem zadowolonego mędrca zjadł posiłek w towarzystwie amerykańskich gości.

Kwitniemy, mocarze nas poważają, jesteśmy silni, zwarci i gotowi.

Nikomu nie zagrozi już „ślepy snajper”.

Wszystko pięknie.

Usiadłem na ławce, spoglądałem na tą kłębiącą się ciżbę w różnokolorowych mundurach i kamizelkach, na te jeżdżące tam i z powrotem radiowozy i karetki i… czułem coraz większy smutek.

Tam, na lotnisku Siewiernyj, nie było nawet kulawego BOR-owca, nikt nie wszedł na wieżę, gdzie siedzieli dziwni ludzie. Nikt nie troszczył się o polskiego prezydenta.

Potraktowano go jak niepotrzebnego przybłędę.

Jak dziś macie czelność stawać w świetle jupiterów i prężyć się w dziarskich postawach z okazji wizyty prezydenta Obamy?!

Jak wam nie wstyd?!

Straciliście polskiego prezydenta, nie potrafiliście nawet godnie ochronić jego ciała.

Drżeliście przed Ruskimi jak osiki.

A teraz pohańbieni znów podnieśliście miedziane czoła?

Oficerski honor to przecież przeżytek sanacji.

Skąd zatem wy się wzięliście panowie „oficerowie”?

Witold Gadowski

Reporter, autor filmów dokumentalnych, miłośnik kawy i Bałkanów. Badacz afer i terrorystów. Wraz z Przemysławem Wojciechowskim wydał książkę „Tragarze śmierci” ujawniającą nieznane ślady znanych terrorystów („Carlosa”, Abu Dauda, RAF).