„Zamiana kościoła katolickiego pw. Świętego Gwidona w Speyer na synagogę, rozpoczęła się” – obwieścili z radością zebrani na uroczystości: socjalistyczny premier Nadrenii-Palatynatu, Kurt Beck, biskup Diecezji Speyer, bp Karl-Heinz Wiesemann oraz rabin Mendel Gurewitz. Informacja o rozpoczęciu procesu zamiany starego kościoła i położeniu fundamentów pod budowę synagogi w miejsce kościoła, znalazła się na oficjalnej stronie internetowej Diecezji.
Architektem projektu przebudowującego kościół na synagogę jest znany projektant synagog, Alfred Jacoby z Frankurtu, który umieścił centralne pomieszczenie synagogi w miejscu chóru kościoła, a aulę mającą spełniać zadania sali do różnego rodzaju zabrań – w nawie kościoła oraz jego podziemiach. „Żydzi szukali miejsca na postawienie synagogi w jakimś historycznym rejonie i w końcu zdecydowali się na kościół z uwagi na to, że posiada on już pewien religijny architektonicznie plan.” – stwierdzają obserwatorzy.
Znaczna część z ogólnej kwoty całego przedsięwzięcia szacowanego na 2,5 miliona Euro, bo aż 875 tysięcy napłynie z kasy landu Nadrenii oraz miasta Speyer. Mniej niż jedną-trzecią (750 tysięcy) ma pokryć środowisko żydowskie.
Kościół św. Gwidona posiada bogatą historię, która właśnie kończy się na naszych oczach, wraz z upadkiem widzialnego Kościoła Powszechnego przejmowanego od okresu Soboru Watykańskiego II przez zjudaizowaną opcję hierarchii kościelnej. W wiekach średnich kościół św. Gwidona należał do jednego z czterech głównych centrów duchowości miasta Speyer. Zniszczony został w 1689 roku przez Francuzów podczas Wojny Dziewięcioletniej. Po odbudowie kościoła, został on ponownie zdewastowany, tym razem przez rewolucjonistów francuskich, a w 1839 roku pochłonął go pożar. Odbudowany w 1922 roku, służył jako centrum duchowe braci Zgromadzenia Ducha Świętego pod opieką Niepokalanego Serca Maryi Panny. Zgromadzenie to, zwane popularnie Duchaczami, założone zostało przez byłego rabina Alzacji, Jakuba Liebermanna, który oświecony przez Łaskę Bożą przyjął chrzest i został duchownym katolickim przyjmując imiona Franciszek Maria Paweł. Papież św. Pius X wydał dekret nazywając o. Franciszka Liebermanna, Sługą Bożym. Warto zaznaczyć, że do Zgromadzenia Duchaczy w czasie jego świetności należał również znany obrońca Tradycji katolickiej, założyciel Bractwa św. Piusa X, arcybiskup Marcel Lefebvre.
W 1930 roku do kościoła powróciły relikwie św. Gwidona, a uroczystość ta zgromadziła na trasie ponad 60 tysięcy wiernych. Warta odnotowania jest ciekawostka, iż na trasie zainstalowano pierwszy na świecie system nagłaśniający, produkcji firmy Siemens. W pięć lat później kościół został ponownie uroczyście otwarty.
Po zamknięciu obrad II Soboru Watykańskiego i rozprzestrzenieniu się po świecie zatrutych owoców „wolności religijnej”, kościół św. Gwidona został zeszpecony i obdarty z wielu pięknych architektonicznie elementów. Podczas tej – znanej i obserwowanej na całym świecie „odbudowy świątyń w duchu soborowym” czyli eufemistycznego określenia niemal szatańskiej dewastacji – zniszczono w kościele św. Gwidona m.in. piękny chór. Nowy posoborowy „ołtarz” został konsekrowany w 1968 roku przez bp. Frederick Wetter. Zainfekowane przez Sobór Watykański II Zgromadzenie Duchaczy, zrezygnowało z centrum duchowego w 1991 roku i kościół oficjalnie przeszedł w ręce Diecezji. Od tego czasu używany był jako budynek mieszkalny dla imigrantów oczekujących na azyl. Diecezja szukająca środków finansowych w okresie posoborowego kryzysu, sprzedała w 1999 roku kompleks budynków wraz z kościołem, miastu Speyer, które wykorzystywało go do różnych celów władz administracyjnych.
Rok 2008 zamyka tymczasowo tę historię kościoła, który od tej pory staje się swym zaprzeczeniem, czyli synagogą. Sługa Boży o. Franciszek Liebermann niewątpliwie wznosi ręce ku Bogu w modlitwie o opamiętanie i nawrócenie swoich braci, zarówno tych, których opuścił w swej drodze życiowej, jak i tych, do których powrócił przyjmując Światło Chrystusa.
Opracował Lech Maziakowski na podstawie katolische-kirche