Portal Rorate Caeli (za CAP) przynosi wiadomość otrzeźwiającą i przypominająca o kruchości nowego ruchu liturgicznego zachęcając jednocześnie do większej czujności i modlitwy w obronie świętej liturgii.
W marcu 2006 roku ordynariusz diecezji Oristano [Italia, Sardynia], arcybiskup Piero Giuliano Tiddia w porozumieniu z kapitułą metropolitalną zadecydował, by proboszcz katedry, ks. Costantino Usai, usunął tymczasowy drewniany ołtarz, który wcześniej został ustawiony w katedralnym prezbiterium dla umożliwienia celebracji versus populum. Odtąd wszystkie Msze w katedrze były sprawowane ad orientem na głównym marmurowym ołtarzu.
Ponadto krucyfiks – który do tej pory umieszczony był na boku – powrócił na centralne miejsce na głównym ołtarzu. Niedługo potem arcybiskup Tiddia przeszedł na emeryturę, a jego następcą został monsignore Ignazio Sanna, który podczas swoich święceń biskupich w czerwcu 2006 wraz z kardynałem Camillo Ruinim (jego głównym konsekratorem) celebrował przy starym ołtarzu.
Arcybiskup Sanna nie tracił jednak czasu szybko wdrażając w życie własne poglądy liturgiczne. Jeszcze przed końcem 2006 roku powrócił drewniany ołtarz i znów odprawiano przodem do ludu. Arcybiskup potępił Msze sprawowane ad orientem, jako „eksperyment nieudany, eksperyment, który nadawał celebracji przedsoborowy charakter i – co było również jego własnym doświadczeniem – nie odpowiadało wrażliwości Ludu Bożego”.
Arcybiskup ujawnił niedawno plany rozebrania starych podłóg w prezbiterium i budowy stałego ołtarza z odpowiednim pulpitem po jego prawej stronie. W ramach renowacji (ruinacji) katedry, stary ołtarz został rozbity i usunięty.
—*—
Kardynał Newman powiedział kiedyś, że ludzie, nie aniołowie, są kapłanami Ewangelii, i że duchownych od świeckich odróżnia jedynie łaska. Święty Tomasz z kolei pisał, iż łaska koniecznie buduje na naturze. Jakże niedoskonała musi być natura wielu biskupów, skoro łaska płynąca ze święceń episkopatu wywiera na nich tak niewielki, czasami wręcz niezauważalny wpływ.