Od pokoju Benedykta do wojny Franciszka: Katolicy odpowiadają na Motu Proprio Traditionis Custodes w sprawie łacińskiej mszy.
FRONT ROYAL, Wirginia (LifeSiteNews) – W świetle sobotnich druzgocących wiadomości, że Rzym jeszcze bardziej zaciska pasa na tradycyjnej łacińskiej mszy i tradycyjnych sakramentach, być może jest to odpowiedni moment, aby przejrzeć książkę na ten temat.
Wydawnictwo Angelico Press wydało niezwykle ważną książkę dla wszystkich katolików, którzy poważnie traktują tradycyjną liturgię i wiarę Kościoła: From Benedict’s Peace to Francis’s War: Catholics Respond to the Motu Proprio Traditionis Custodes on the Latin Mass. („Od pokoju Benedykta do wojny Franciszka: Katolicy odpowiadają na Motu Proprio Traditionis Custodes w sprawie łacińskiej mszy.”)
Pod redakcją liturgisty i zwolennika tradycjonalizmu dr Petera Kwaśniewskiego (nie obcego czytelnikom LifeSiteNews), antologia ta gromadzi niezwykłe grono autorów: 5 kardynałów (Eminencje Brandmüller, Burke, Müller, Sarah i Zen), 5 biskupów (Ekscelencje Aguer, Gullickson, Viganò, Mutsaerts i Schneider), 8 księży (Ojcowie Barthe, Fiedrowicz, Grichting, Hunwicke, Pope i Weishaupt), 2 zakonników (jednym z nich jest znany liturgista Dom Alcuin Reid) i 27 świeckich – wśród nich Juan Manuel de Prada, Michael Brendan Dougherty, Ross Douthat, Edward Feser, Phil Lawler, Martin Mosebach, George Neumayr, Joseph Shaw i Tim Stanley. Autorzy pochodzą z 12 krajów. Z tego punktu widzenia jest to imponujący i znaczący zbiór prac, który reprezentuje siłę konserwatywnej i tradycjonalistycznej myśli w dzisiejszym Kościele.
Cel antologii jest jasno wyjaśniony na pierwszych stronach: chodzi o to, aby w jednej wygodnej książce umieścić najlepsze, najbardziej energiczne, najbardziej cenione pisma na temat motu proprio Traditionis Custodes. Wstęp redaktora jest brutalnie szczery: „Ta książka nie jest i nie udaje, że jest prezentacją 'obu stron sporu’. Oferuje ona różnorodną krytykę tego głęboko nierozsądnego i niepastoralnego dekretu, który cierpi na niespójne podstawy doktrynalne, poważne wady moralne i prawne oraz niemożliwe do zrealizowania implikacje eklezjologiczne.”
Sam dr Kwaśniewski, jeden z najbardziej aktywnych „first-responders” na katastrofę rozpętaną 16 lipca i podobno mającą się wkrótce pogorszyć, jest reprezentowany w książce 6 pozycjami: 4 esejami, jednym wywiadem i jednym wykładem.
Większość z tych tekstów została opublikowana online między 16 lipca a 20 września, ale ich rozmieszczenie na dziesiątkach różnych stron internetowych, niektóre za płatnymi zaporami, sprawia, że dobrze jest mieć je wszystkie wydrukowane i chronologicznie ułożone między okładkami w jednym paperbacku lub twardej oprawie. (Oba formaty i wersja Kindle są dostępne.) Błędy typograficzne zostały poprawione, dodano kilka uwag redakcyjnych i odsyłaczy.
Ponadto, książka zawiera kilka pozycji, które nigdy nie były publikowane gdzie indziej i dlatego mogą być dostępne tylko w tej kolekcji: Christophe Geffroy i Abbé Christian Gouyaud „After the Shock, the Analysis”; Jean-Pierre Maugendre „Francis: Papież wykluczenia” i „Dzielić i zdobywać?”; Juan Manuel de Prada „Substancja i forma”; oraz dwa ambitne wykłady dr. Josepha Shawa „Czy mszał Pawła VI jest Unum Necessarium?” i „Wytrwamy i z Bożą pomocą zwyciężymy”. Posiada również świeże, poprawione tłumaczenia „Ite Missa Est” Michela Onfray’a i „The Council’s Last Stand?” Abbé Claude Barthe’a.
Kiedy książka ukazała się po raz pierwszy pod koniec października, natychmiast pojawiły się kontrowersje, spowodowane oświadczeniem kardynała Sarah, że nie został poinformowany przez wydawcę, że arcybiskup Viganò i inni krytycy Soboru Watykańskiego II będą obecni w tej samej książce – co według kardynała Sarah doprowadziłoby do natychmiastowego anulowania jego własnego udziału. Ponadto powiedział on, że zatwierdził włączenie „wywiadu”.
Zwróciłem się do dr Kwaśniewskiego o jego opinię na temat tej kontrowersji. Odpowiedział:
W naszej prośbie powiedziano Jego Eminencji, że książka będzie antologią różnych autorów, z których część wymieniliśmy – mianowicie tych, których zgodę uzyskaliśmy w czasie, gdy go zaprosiliśmy. Nic nie było powiedziane o … „kompletnej liście”. Ponadto sprecyzowaliśmy, że chodzi o artykuł, który opublikował National Catholic Register, przetłumaczony z Le Figaro. Nie miał on formy wywiadu. Głęboko ubolewam, że kardynał Sarah wydaje się uważać niektórych kolegów katolików, z którymi się nie zgadza, za trędowatych lub pariasów, którzy nie mogą nawet dzielić stron 400-stronicowej książki 47 autorów reprezentujących różne opinie.
Odnośnie ostrości reakcji kardynała Sarah, Kwaśniewski dodał:
Moje wrażenie jest takie, że wszyscy są w tej chwili dość drażliwi, i nic dziwnego. Watykan atakuje tysiące księży i miliony wiernych, a więc wszyscy mają nerwy na wodzy, patrząc jak barka Piotrowa kołysze się dziko w tę i tamtą stronę, wpadając na mielizny – statek zagrożony w swojej fundamentalnej integralności jak nigdy dotąd. Wydaje mi się, że być może niektórzy kardynałowie albo nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji, albo politycznie udają, że tego nie robią.
Tytuł „From Benedict’s Peace to Francis’s War” wydaje się trafny, nawet jeśli niektóre krytyczne głosy narzekają, że jest on zbyt wojowniczy w duchu. W rzeczywistości wojna o tradycyjny rytuał rzymski lub usus antiquior toczy się już od dłuższego czasu za tego pontyfikatu i było tylko kwestią czasu, kiedy wrogość wybuchnie. Cały „liturgiczny establishment” w Rzymie był zdenerwowany Summorum Pontificum od 14 lat – ich własni rzecznicy jak Andrea Grillo i arcybiskup Roche otwarcie to przyznają – i knuli i planowali strategie jego obalenia.
Traditionis Custodes było oficjalnym wypowiedzeniem wojny, pierwszym krokiem w tym, co Stuart Chessman nazywa „tym najtrudniejszym z wojennych przedsięwzięć, agresywną wojną o całkowite unicestwienie”, ponieważ – za kardynałem Sarah – motu proprio stwierdza, że wszyscy katolicy muszą ostatecznie „powrócić” do jednego sposobu sprawowania kultu, a mianowicie według nowych ksiąg liturgicznych Pawła VI. (Nie zostało jeszcze wyjaśnione, dlaczego te same rygory nie dotyczą wyznawców Anglikańskiego Ordynariatu, Rytu Ambrozjańskiego, czy Mozarabskiego. Nie jest też jasne, dlaczego katolikom obrządku wschodniego wolno jeszcze wyznawać inną religię niż ich łacińskim braciom. Jak można pogodzić tak wielką różnorodność z jednością? To jest oczywiście pytanie retoryczne).
Wrogowie tradycji, wiedząc, że ich czas jest ograniczony, a ich pozycja na wysokich stanowiskach władzy niepewna, najwyraźniej ryzykują wszystko na jeden ostateczny atak, aby wymazać resztki „starego katolicyzmu”. Istnieją wszelkie powody, aby przewidywać, że poniosą sromotną porażkę, tak jak ich poprzednicy ponieśli porażkę w początkowej próbie wymazania starej mszy i starej wiary w latach 70-tych. Poza innymi różnicami, jest o wiele więcej tysięcy księży i miliony wiernych świeckich, którzy kochają skarbnicę katolickiej tradycji i są o wiele mniej naiwni wobec ideologicznych programów i o wiele mniej ultramontanistyczni, niż były poprzednie pokolenia. Czy na przykład młody ksiądz z FSSP lub ICKSP, który przez całe życie nie znał nic poza sakramentalnymi obrzędami usus antiquior, który kocha je bardzo i żyje nimi pobożnie, po prostu odłoży je na bok, ponieważ kilku ignorantów, złośliwych, nostalgicznych kwiatuszków w Rzymie mówi mu, że musi? Mało prawdopodobne, delikatnie mówiąc.
Jednak dwie rzeczy będą konieczne.
Po pierwsze, aby przygotować silną obronę i z czystym sumieniem walczyć o przywrócenie tradycji, trzeba zdobyć jak najlepsze zrozumienie teologicznych podstaw, uzasadnienia stanowisk zajmowanych przez tradycyjnych katolików. „Od pokoju Benedykta do wojny Franciszka” to jedyna w swoim rodzaju usługa dla Kościoła: jest to ważne źródło pozytywnych argumentów, obaleń przeciwników i obserwacji aktualnego stanu rzeczy. Ponieważ jesteśmy, na razie i być może jeszcze przez wiele lat, w epoce Traditionis Custodes, treść książki długo pozostanie aktualna; w rzeczywistości większość z tych esejów będzie zyskiwać na aktualności w miarę pogarszania się sytuacji w Watykanie i zaostrzania się wojny.
Po drugie, musi być wola zaangażowania się, oporu, gdy jest to właściwe, i podjęcia wszelkich kroków dla dobra dusz i zachowania katolickiej wiary w jej pełni. To doprowadzi w niektórych diecezjach do potajemnych mszy i sakramentów. Będą odwołani księża, którzy mimo to nadal będą składać Bogu ofiary i sakramenty ludziom, tak jak zostali do tego wyświęceni. Aby pomóc sumieniom w tej wyczerpującej i trudnej walce partyzanckiej, dr Kwaśniewski napisał nową książkę „Prawdziwe posłuszeństwo w Kościele”: A Guide to Discernment in Challenging Times, która ukaże się w lutym nakładem Sophia Institute Press i którą można zamówić w przedsprzedaży u wydawcy lub na Amazon. Właściwa recenzja tej książki będzie musiała poczekać na przyszły artykuł.
Mam nadzieję, że z tego ostatecznego ataku na Tradycję – o czym świadczą szokujące wiadomości z tego weekendu, jak również planowane wizytacje wspólnot Ecclesia Dei w lutym przyszłego roku – wyniknie to, że członkowie ruchu tradycyjnego będą się do siebie zbliżać. Odłóżmy na bok konflikty z przeszłości i zjednoczmy się dla zbawienia dusz. Kiedy już wszyscy będziemy mniej lub bardziej odwołanymi, tradycyjnymi katolikami, najważniejszą rzeczą będzie wzajemne umacnianie się w wierze i w niezłomności, jak również zapewnienie sieci, które dostarczają sakramenty dla wszystkich tradycyjnych katolików w naszych krajach i na całym świecie.
Czy to możliwe, że dzięki Bożej Opatrzności, właśnie wtedy, gdy papież Franciszek myśli, że uderza najmocniej, jest on w rzeczywistości używany przez Boga jako narzędzie do zjednoczenia tradycyjnych wspólnot? Czas pokaże. W międzyczasie niech nasze myśli będą karmione i informowane wielkim bogactwem mądrości zawartym w tej nowej książce.
Maike Hickson
Dr Maike Hickson urodziła się i wychowała w Niemczech. Po napisaniu w Szwajcarii pracy doktorskiej na temat historii szwajcarskich intelektualistów przed i w czasie II wojny światowej, uzyskała tytuł doktora na Uniwersytecie w Hanowerze, Niemcy. Obecnie mieszka w USA i jest żoną Dr. Roberta Hicksona, z którym ma dwoje pięknych dzieci. Jest szczęśliwą gospodynią domową, która lubi pisać artykuły, kiedy czas jej na to pozwala. Dr Hickson opublikowała w 2014 roku Festschrift, zbiór około trzydziestu esejów napisanych przez troskliwych autorów na cześć jej męża w 70. rocznicę jego urodzin, który nosi tytuł A Catholic Witness in Our Time. Hickson uważnie śledzi pontyfikat papieża Franciszka i rozwój Kościoła katolickiego w Niemczech, a także pisze artykuły na temat religii i polityki dla amerykańskich i europejskich publikacji i stron internetowych, takich jak LifeSiteNews, OnePeterFive, The Wanderer, Rorate Caeli, Catholicism.org, Catholic Family News, Christian Order, Notizie Pro-Vita, Corrispondenza Romana, Katholisches.info, Der Dreizehnte, Zeit-Fragen i Westfalen-Blatt.
Tłum. Roman A. Robaczewski