7 kwietnia 2021 (LifeSiteNews) – Według watykańskiej gazety L’Osservatore Romano, papież Franciszek umieścił w swoim prywatnym gabinecie w Watykanie obraz zmartwychwstałego nagiego Jezusa służącego Judaszowi.
Watykańska gazeta poświęciła pierwsze trzy strony swojego wielkoczwartkowego wydania Judaszowi i zakwestionowała, tak jak zrobił to papież Franciszek, potępienie Judasza. Chociaż papież Franciszek już kilkakrotnie sugerował, że Judasz nie jest w piekle, to stanowisko takie sprzeczne jest z wypowiedziami poprzednich papieży i samego Naszego Pana, który powiedział o Judaszu, że byłoby lepiej dla niego, gdyby się nie narodził.
L’Osservatore Romano, którego każdorazowe wydanie jest zatwierdzane przed publikacją, zawierało na okładce skandaliczny obraz nagiego zmartwychwstałego Jezusa służącego Judaszowi. Jakby tego było mało, dołączony artykuł redakcyjny wyjaśnia, że obraz ten został zainspirowany jedną z książek papieża Franciszka, która sugerowała, że Judasz nie może być w piekle, i że artysta podarował go Franciszkowi, który umieścił go za biurkiem w swoim gabinecie wraz z figurą Jezusa niosącego Judasza jako zagubioną owcę.
Nie chcę niczego sugerować, ale biorąc pod uwagę dotychczasowe osiągnięcia papieża Franciszka, jego fascynacja Judaszem nie zaskakuje. Wielu pobożnym katolikom wydaje się, że Franciszek zdradza Mistyczne Ciało Chrystusa w podobny sposób, w jaki Judasz zdradził Naszego Pana.
Obraz znajdujący się za biurkiem papieża i umieszczony na okładce watykańskiej gazety jest już sam w sobie skandalem. Andrea Monda, dyrektor L’Osservatore Romano, wyjaśnia w artykule wstępnym watykańskiej gazety, że obraz został zainspirowany książką Franciszka Quando pregate dite Padre Nostro z 2018 roku, w której Franciszek sugeruje zbawienie Judasza.
To nie pierwszy raz, kiedy Franciszek forsuje pogląd, że Judasz może zostać zbawiony. W kwietniu ubiegłego roku zrobił to samo w telewizyjnej homilii ze swojej prywatnej kaplicy w środę Wielkiego Tygodnia, gdzie musiał przeczytać ten sam fragment, w którym Jezus mówi, że byłoby lepiej, gdyby Judasz się nie narodził.
„Jak Judasz skończył? Nie wiem.”- powiedział wówczas papież Franciszek.
Jak to często bywa, papież Franciszek pozwala swoim zaufanym ludziom mówić z większą szczerością niż on sam. W grudniu ubiegłego roku jeden z najbardziej zaufanych sojuszników papieża Franciszka w Watykanie, arcybiskup Vincenzo Paglia, posunął się nawet do stwierdzenia, że wszyscy, którzy twierdzą, że Judasz jest w piekle, są „heretykami”.
Paglia, przewodniczący Papieskiej Akademii ds. Życia, powiedział 10 grudnia 2020 r., że „Musimy również pamiętać, że jeśli ktoś w Kościele katolickim mówi, że Judasz jest w piekle, jest heretykiem”.
W tym samym przemówieniu Paglia zapewnił, że ksiądz może legalnie pozostać przy łóżku kogoś, kto przechodzi wspomagane samobójstwo, aby „trzymać go za rękę” i „towarzyszyć” mu.
Niemniej jednak nauczanie Kościoła jasno mówi o potępieniu Judasza. Katechizm Soboru Trydenckiego jest bardzo precyzyjny w tej kwestii, mówiąc, że Judasz „stracił duszę i ciało” oraz że jego zdrada pomimo kapłaństwa „przyniosła mu wieczne zniszczenie”.
Co więcej, pierwszy papież, św. Piotr, nie miał wątpliwości, że po tym, jak Judasz zdradził Chrystusa, musiał zostać zastąpiony innym apostołem, podczas gdy po śmierci innych apostołów taka sytuacja nie miała miejsca.
Teolog Peter Kwaśniewski dobrze wyjaśnia ten punkt w eseju na Rorate Caeli:
Pierwszy Papież twierdzi, że Judasz przez swój występek odpadł od apostolstwa na zawsze. Zwróćmy uwagę, że Judasz był jedynym apostołem, którego miejsce należało obsadzić po jego śmierci. Kiedy Jakub został zabity przez Heroda (Dzieje Apostolskie 12: 2), Piotr i pozostali nie wyznaczyli innego człowieka na zastępcę Jakuba. Byli NASTĘPCY apostołów (i znacznie więcej niż dwunastu z nich!), ale nigdy nie było ZASTEPCÓW. Ostatecznie wszyscy z pierwotnych jedenastu wraz z Maciejem opuścili ten świat w chwili śmierci, aby stać się wiecznymi fundamentami niebiańskiego Jeruzalem: „A mur miasta miał dwanaście fundamentów, a w nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka” (Ap 21,14). Mówiąc prościej, apostoł, który umarł w stanie łaski, jest apostołem na zawsze, niezastąpionym, idącym po swoją nagrodę jako stały kamień węgielny Kościoła. Może to tylko oznaczać, że Judasz, który miał zostać zastąpiony, umarł w grzechu i na zawsze stracił swoją posługę i apostolstwo. Poszedł „na swoje miejsce”, czyli miejsce, które mu odpowiadało czyli piekło.
Nie musimy odnosić się do Katechizmu lub nawet pierwszego Papieża w tej kwestii, skoro sam Nasz Pan już o tym powiedział. W Piśmie Świętym trzykrotnie odnotowano, że Jezus wskazuje na ostateczny los Judasza. W Ewangelii Jana 6:71 Jezus nazywa Judasza diabłem. Mówi: „Czy nie wybrałem was dwunastu? A jeden z was jest diabłem”. Kolejny werset wyjaśnia: „Teraz miał na myśli Judasza Iskariotę, syna Szymona; bo ten sam miał go zdradzić, podczas gdy był jednym z dwunastu”.
W Ewangelii Jana 17:12 Jezus nazywa Judasza „synem zatracenia” w swojej modlitwie do Boga Ojca. „Póki z nimi byłem, zachowywałem ich w Twoim imieniu. Tych, których Mi dałeś, strzegłem, a nikt z nich nie zginął, tylko syn zatracenia, aby się wypełniło Pismo”.
I wreszcie, zarówno w Ewangeliach Mateusza 26:24, jak i Marka 14:21, słyszymy Jezusa mówiącego o Judaszu: „Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nigdy nie narodził”.
Już swego czasu rozważał te wersety kard. Avery Dulles w artykule o losie Judasza: „Gdyby Judasz był wśród zbawionych, te stwierdzenia nie mogłyby być prawdziwe. Wielu świętych i doktorów Kościoła, w tym św. Augustyn i św. Tomasz z Akwinu, przyjęło jako objawioną prawdę, że Judasz został potępiony.”
Dlatego nigdy nie zakładajmy naszego zbawienia. Raczej wypracujmy własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem, jak naucza św. Paweł w 1 Koryntian 9:27, „Karzę moje ciało i podporządkowuje je: aby, gdy głoszę innym, sam nie stałbym się rozbitkiem”.
Piekło nie jest puste. Jak objawiła Matka Boża Fatimska trojgu dzieciom z Fatimy, jest wiele dusz wpadających do piekła jak płatki śniegu. Dlatego w tym życiu chodzi o osiągnięcie naszego wiecznego zbawienia. św. Paweł porównuje to do wyścigu, w którym musimy biec.
Więc bierzmy udział w wyścigu, walczmy w dobrej walce! Starajmy się dotrzeć do miejsca, w którym św. Paweł znajdował się tuż przed swą męczeńską śmiercią, kiedy powiedział
„Dobry bój stoczyłem, bieg ukończyłem, wiarę zachowałem;
A teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego.”
Tłum. Sławomir Soja