Papież Franciszek wszczął kolejną inicjatywę w Kościele zgodną z założeniami Agendy 2030 i „ludzkiego braterstwa”, a odnoszącą się do nowego sposobu formacji młodych ludzi. W przesłaniu z 12 września br. zaprosił światowych liderów i młodzież na spotkanie, które odbędzie się w Watykanie 14 maja 2020 r., by zainaugurować „Globalny Pakt Edukacyjny” („Reinventing the Global Educational Alliance”).
„Nigdy wcześniej nie było tak wielkiej potrzeby łączenia wysiłków w ramach szerokiego przymierza edukacyjnego, w celu kształtowania osób dojrzałych, zdolnych do przezwyciężenia rozdrobnienia i przeciwieństw oraz do odbudowania sieci relacji na rzecz ludzkości bardziej braterskiej” – podkreślił Franciszek w przesłaniu, ogłaszającym inicjatywę, opublikowanym w czwartek przez Watykańskie Biuro Prasowe.
Papież, nawiązując do encykliki Laudato si wskazał na potrzebę stawienia czoła licznym wyzwaniom. „Po upływie kilku lat ponawiam zaproszenie do rozmowy na temat tego, w jaki sposób budujemy przyszłość naszej planety oraz na temat konieczności zaangażowania talentów wszystkich, ponieważ każda zmiana wymaga procesu wychowawczego, aby dojrzała nowa powszechna solidarność oraz bardziej gościnne społeczeństwo. W tym celu pragnę promować światowe wydarzenie, które odbędzie się 14 maja 2020 r., którego tematem przewodnim będzie Odbudowa globalnego paktu wychowawczego. Spotkanie to będzie miało na celu ożywienie zaangażowania na rzecz młodych pokoleń i wraz z młodymi pokoleniami, odnawiając pasję skierowaną na edukację bardziej otwartą i integrującą, zdolną do cierpliwego słuchania, konstruktywnego dialogu i wzajemnego zrozumienia” – czytamy.
Ojciec Święty wyjaśnił, że świat przechodzi nieustanną transformację, „epokową zmianę”, „metamorfozę nie tylko kulturową, ale także antropologiczną, która rodzi nowe języki i odrzuca, bez rozeznania, paradygmaty przekazane nam przez historię. Edukacja zderza się z tak zwanym rapidación, [przyspieszeniem], który zniewala życie w wirze wyścigu technologicznego i cyfrowego, nieustannie zmieniając punkty odniesienia. W tym kontekście tożsamość sama w sobie traci spójność, a struktura psychiczna rozpada się w obliczu niekończącej się przemiany, która „kontrastuje z naturalną powolnością ewolucji biologicznej”.
„Jednakże wszelka zmiana wymaga procesu edukacyjnego” – zaznaczył Franciszek, wskazując, że wszyscy muszą się włączyć w ten proces zmian, dlatego „konieczne jest zbudowanie wioski edukacyjnej, w której, w różnorodności, dzielono by trud powoływania do życia sieci relacji ludzkich i otwartych” – czytamy.
Franciszek przywołuje pewne afrykańskie przysłowie, które mówi, że „do wychowania jednego dziecka potrzebna jest cała wioska”. „Ale tę wioskę musimy zbudować jako konieczny warunek edukacji. Po pierwsze, po skażeniu dyskryminacją gleba musi zostać oczyszczona przez wprowadzenie braterstwa, tak, jak stwierdziłem to w dokumencie, który podpisałem z Wielkim Immamem Al.-Azhar w Abu Zabi 4 lutego bieżącego roku”.
Dodaje, że „w takiej wiosce łatwiej osiągnąć globalną spójność na rzecz edukacji, która potrafiłaby stać się podstawą płaszczyzną między wszystkimi komponentami osoby: między nauką a życiem; między pokoleniami; między nauczającymi a uczącymi się, rodzinami a społeczeństwem obywatelskim z jego przejawami/cechami intelektualnymi, naukowymi, artystycznymi, sportowymi, politycznymi, przedsiębiorczymi i solidarnościowymi. Przymierze między mieszkańcami Ziemi a „wspólnym domem”, któremu winniśmy troskę i poszanowanie. Przymierze rodzące pokój, sprawiedliwość i akceptację między wszystkimi narodami rodziny ludzkiej, a także dialog między religiami” – czytamy.
Dalej Następca Św. Piotra wyjaśnia, że aby osiągnąć globalne cele zbudowania nowego społeczeństwa braterskiego konieczna jest powszechna indoktrynacja w duchu troski o planetę, dialog, „konsensus” itp. Mocno nawiązując do tzw. ekologii głębokiej, zrównującej wszystkie stworzenia ze sobą i do zrównoważonego rozwoju, mówi o potrzebie zawarcia „porozumienia na rzecz stworzenia formalnych i nieformalnych procesów edukacyjnych, które nie mogą pomijać faktu, że wszystko na świecie jest ze sobą ściśle powiązane i konieczne jest znalezienie – zgodnie ze zdrową antropologią – innych sposobów rozumienia gospodarki, polityki, rozwoju i postępu. Na drodze ekologii integralnej trzeba postawić w centrum wartość właściwą każdemu stworzeniu w powiązaniu z osobami oraz otaczającą je rzeczywistością, i zaproponować styl życia, który nie godziłby się na kulturę odrzucenia” – czytamy.
Nowy globalny sposób kształcenia ma zaowocować otwartością młodych ludzi, gotowych do dialogu i zdolnych do budowania „sieci relacji z rodzinami, między pokoleniami oraz z różnymi wyrazami społeczeństwa obywatelskiego, tak aby można było stworzyć nowy humanizm”. Młodzi mają też być ochoczo nastawieni do woluntaryzmu, by ochoczo wprowadzać w życie globalną agendę zrównoważonego rozwoju, wzywającą do przestawienia gospodarki na tzw. zielone tory i zerowego wzrostu PKB oraz całkowitej zmiany stylu życia.
Ojciec Święty podkreśla, że zwłaszcza na aspekt służenia innym i otwartość na innych muszą zwrócić uwagę wszystkie instytucje na świecie. Z tego względu zaprasza na spotkanie w Rzymie tych, którzy działają w obszarze edukacji na wszystkich jej poziomach, licząc, że zawrą pakt edukacyjny, by budować nową przyszłość. Wezwał do udziału w wydarzeniu także przedstawicieli instytucji międzynarodowych i młodych, by uczestniczyli w „budowaniu lepszego świata”. Spotkanie odbędzie się 14 maja 2020 r. w Rzymie, w Auli Pawła VI w Watykanie. Będzie mu towarzyszyć cykl seminariów tematycznych w różnych instytucjach.
Papież, kończąc swoje przesłanie, apeluje o wspólne szukanie rozwiązań, prowadzących do transformacji całego społeczeństwa i „spoglądania w przyszłość z nadzieją.”
„Zapraszam każdego – apeluje – aby stał się czynnym uczestnikiem tego przymierza, podejmując osobiste i wspólnotowe zobowiązanie do pielęgnowania razem marzenia o solidarnym humanizmie, odpowiadającym na oczekiwania człowieka i plan Boga”.
Według oświadczenia Kongregacji Edukacji Katolickiej inicjatywa jest odpowiedzią na prośbę, która pojawiła się podczas kilku spotkań Franciszka z różnymi osobowościami „różnych kultur i związków wyznaniowych”. W oświadczeniu stwierdzono, że piąta rocznica wydania encykliki ekologicznej Laudato si jest „idealną platformą” do rozpoczęcia wydarzenia.
Nowy Pakt Edukacyjny ma uzdrowić świat z trzech „zapaści” i przygotować dzieci do otwartości na transcendencję, utrzymać je w jedności z pokoleniami, kulturami i rodziną, z ludźmi, którzy wnoszą różne wizje kulturowe i religie, oraz z tymi, którzy mają trudności finansowe, społeczne i moralne. Wreszcie przygotować je do życia w jedności ze środowiskiem i stworzyć warunki dla obywatelstwa ekologicznego”. Dzieci mają być kształcone w zakresie „odpowiedzialnej oszczędności, wdzięcznej kontemplacji świata oraz troski o ubogich i środowisko.”
W dniach od 13 do 15 listopada 2015 r. Papieska Akademia Nauk i Papieska Akademii Nauk Społecznych prowadziły warsztaty pt. „Dzieci i zrównoważony rozwój: wyzwanie dla edukacji”. Podczas tych warsztatów omawiano jak „wykorzystywać dzieci jako agentów zmian” do realizacji programu Agenda 2030. Zgodnie z założeniami Agendy 2030, szkoły mają obowiązek nauczać programu „zrównoważonego rozwoju”, a rodziców, którzy temu się sprzeciwiają winy spotkać represje.
Przyjmując w 2015 r. Agendę Zrównoważonego Rozwoju 2030 państwa członkowskie ONZ zobowiązały się realizować ambitny program 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju i 169 Zadań, by przekształcić i ulepszyć świat, w którym żyjemy i zapewnić, że „nikt nie pozostanie w tyle”. Pełna realizacja Agendy2030 – jak wskazują jej inicjatorzy – ma przynieść bardziej pokojowe i sprawiedliwe społeczeństwo. Edukacja, zarówno formalna, jak i nieformalna, jest zaś kluczem do realizacji tego programu.
Agenda 2030 wymaga nowych pomysłów na zrównoważone rozwiązania i / lub przestawienie solidnych struktur, narzędzi i koncepcji oraz dostosowań do zmieniającej się natury lub pracy, technologii, konfliktów, globalizacji i zasobów naturalnych – wskazują oenzetowskie instytucje. Jednak w celu wspierania zmian ludzi trzeba przekonać do nich. Dlatego edukacja dla zrównoważonego rozwoju ma się zając indoktrynacją i nakłonić obywateli do zaakceptowania wyższych podatków, permisywnej edukacji seksualnej itp.
Z tego powodu utworzono w ramach ONZ – NGOCSD-NY: SDGs Education Alliance (Sojusz Edukacyjny dla realizacji celów zrównoważonego rozwoju). Jego misją jest – poprzez programy, partnerstwa z udziałem wielu zainteresowanych stron – opracowywanie programów nauczania i innych sposobów działania na rzecz promowania zrozumienia celów zrównoważonego rozwoju i ich integracji na wszystkich poziomach edukacji; czy to w sposób formalny czy nieformalny. Edukacja dla zrównoważonego rozwoju to nie tylko indoktrynacja w zakresie ekologii, ekologizmu, promocja panteizmu i New Age, ale przede wszystkim kompleksowa edukacja seksualna zgodna ze standardami WHO: (https://www.unfpa.org/press/advancing-comprehensive-sexuality-education-achieve-2030-agenda-sustainable-development).
Źródło: w2.vatican.va., cruxxnowa.com., PCh24.pl., zenit.org., unfpa.org.,
Agnieszka Stelmach
[Wybrane wypowiedzi internautów pod w/w tekstem na stronie źródłowej:]
Już to kiedyś było „proletariusza wszystkich krajów łączcie się” i wtedy i dziś wyrzucili Boga
Tolek
Jaka edukacja? Może o teorii ewolucji, heliocentrycznej i tego typu dyrdymały? Jakie braterstwo? Czy może być braterstwo katolika z agnostykiem, ateistą czy – co gorsza z salafitą? Wg mnie – nigdy!
Izydor Oracz
Zagadka – ile razy w tekście pojawia się imię Pana Naszego Jezusa Chrystusa?
tamiko
Jestem przerażona! Za dużo w tym wszystkim doczesnego świata i bratania się z nim. A gdzie w tym wszystkim jest Jezus Chrystus i troska o wiarę?
Czytelniczka