Dowiedzieliśmy się przedwczoraj, że polscy biskupi ograniczyli czas zakazany do Wielkiego Postu. Objęte nim dotąd piątki zostały z przyczyn praktycznych „uwolnione” ze względów praktycznych: często przenosi się na nie uroczystości rodzinne lub szkolne. Konserwatywna część polskiego internetu wyraźnie posmutniała. Tymczasem widzę tu jedynie konsekwencję procesów istniejących, wręcz hulających od przynajmniej kilkudziesięciu lat.

Pierwszem, zupełnie lekceważonem zagadnieniem jest kwestja wolnych sobót, o której pisałem jakiś czas temu:

w dawnych czasach przedłużano sobie cotygodniowy odpoczynek. Historja zapamiętała to w różnych kontekstach. W Polsce – pejoratywnie, pod hasłem „szewskiego poniedziałku”, a więc dnia, w którym kontynuowano picie na umór. Ale Anglosasi znają go jako „święty poniedziałek”, tradycyjny dzień absencyj, znany i tolerowany przynajmniej od czasów industrializacji.

Czy jest jakaś różnica między weekendem składającym się z soboty i niedzieli a weekendem obejmującym niedzielę i poniedziałek ?

Myślę, że tak. Układ aktualnie stosowany powoduje, że to sobota stała się ulubionym dniem tygodnia większości ludzi. Bowiem jest to pierwszy dzień odpoczynku, podczas gdy niedziela to już oczekiwanie na powrót do kieratu. Sporo ludzi spędza weekend w następujący sposób: w piątek wieczorem impreza (bynajmniej niezgodna z pokutną naturą piątku, którą powinniśmy szanować!), w sobotę – odsypianie szaleństwa, w niedzielę: załatwianie spraw zalegających przez cały tydzień. Albo nieco inaczej: w piątek spotkanie ze znajomymi, bo dzięki temu można później udać się na odpoczynek. Tu trudniej o grzech, ale wciąż dość łatwo o niezachowanie postu piątkowego. Prawda, że gdyby weekend obejmował nie szabat, lecz święty poniedziałek, nie doszłoby do wielu grzechów ?

Ale drugą podstawą wspierającą procesy laicyzacyjne jest sama religja posoborowa. Jej antropocentryczny wymiar („wspólnotowość” widoczna choćby w nowych rytach sakramentów i w samej Mszy) spycha Boga na dalszy plan. Skoro nie jest On najważniejszy nawet w trakcie liturgji, to tem mniejsza szansa, iż będzie najważniejszy poza nią, w codziennem życiu.

KEPscy nie wpoili w naszą naturę pokory wobec Boga ani ducha pokuty. Te aspekty katolicyzmu są niemal nieobecne u współczesnych ludzi, w tem u niżej podpisanego. Ale receptą na tę diagnozę nie jest kapitulacja, lecz walka. Oczekiwałbym zatem od biskupów starań o przywrócenie piątkowi jego właściwego wymiaru. Tymczasem nic takiego się nie dzieje. Od przynajmniej dwudziestu pięciu lat nie mówiło się w kościołach o konieczności powstrzymania się od zabaw w ten dzień. Analogicznie jest z postem bezmięsnym. Wielu praktykujących katolików nie wie o istnieniu takiego obowiązku, a zatem nie przestrzega go. Mogę przyjąć zakład o butelkę dobrej whisky, że KEPscy przed 2020 r. zniosą posty piątkowe kierując się „względami praktycznymi”.

Ktoś może zapytać: czy te przepisy są w ogóle istotne? „Nikt ci nie broni pościć, nikt cię nie wyciąga do dyskoteki, nikt za ciebie nie wypije pięciu piw”. Przed wiadomym (anty)Soborem powoływaliśmy się chętnie na św. Tomasza z Akwinu, wskazującego, że dwa byty idealne, a więc państwo i Kościół, powinny współpracować w jednym, najistotniejszym celu, którym jest doprowadzanie dusz do zbawienia. Herezja wolności religijnej w państwach katolickich przeciwstawia się udziałowi państwa w tej misji, do czego już się jakoś dostosowaliśmy w ostatnim półwieczu. Jednak teraz pojawia się jej jakby dopełnienie: również i Kościół porzuca, redukuje swą misję wspierania człowieka w jego dążeniu do nieba.

Demon Soboru Watykańskiego II coraz głośniej podpowiada swoim wyznawcom aksjomat nowej religji. W wersji konserwatywnej brzmi on: „wszyscy dobrzy ludzie pójdą do nieba”, a w wersji liberalnej: „wszyscy pójdą do nieba”. Skoro tak, to można spokojnie zaorać upierdliwych tradycjonalistów i potem odpocząć po ciężkiej pracy … Choćby i w darkroomie …

Krusejder

Za: Młot na posoborowie (23 czerwca 2013)

Komunikat z 362. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski

Wieliczka – Kraków, 23.06.2013 r.

W dniach 21 i 22 czerwca 2013 r. odbyło się w Wieliczce zebranie plenarne Konferencji Episkopatu Polski. Obradami kierował Przewodniczący Konferencji, abp Józef Michalik.

[…]

2. Biskupi przyjęli nowelizację IV przykazania kościelnego. W miejsce dotychczasowego zapisu, który brzmi: „Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymywać się od udziału w zabawach” przyjęto nowe brzmienie: „Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w czasie Wielkiego Postu powstrzymywać się od udziału w zabawach”. Oznacza to, że okres formalnego zakazu zabaw został ograniczony do Wielkiego Postu. Nie zmienia to jednak w niczym dotychczasowego charakteru każdego piątku jako dnia pokutnego, w którym katolicy powinni „modlić się, wykonywać uczynki pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia siebie  przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków, zwłaszcza zaś zachowywać wstrzemięźliwość” (por. kan. 1249-1250). Wyjątkiem są jedynie przypadające wtedy uroczystości. Jeśli więc w piątek katolik chciałby odstąpić ze słusznej przyczyny od pokutnego przeżywania tego dnia, winien uzyskać odpowiednią dyspensę.

[…]

Podpisali:
Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce

Wieliczka – Kraków, 23.06.2013 r.

Całość: Konferencja Episkopatu Polski

KOMENTARZ BIBUŁY: Po radykalnej nowelizacji IV przykazania kościelnego, Autorzy piszą: „Nie zmienia to jednak w niczym dotychczasowego charakteru każdego piątku jako dnia pokutnego„. W niczym nie zmienia? Naprawdę „w niczym”? Czy Autorzy żarty sobie urządzają z poważnej sprawy? 

Nie wiemy jakie konkretnie podpisy widnieją pod tym dokumentem („Podpisali: Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce„), zatem dla potomności przypominany obecny skład KEP, aby pamiętać kogo z nazwiska kojarzyć z destrukcją Kościoła w XX-XXI wieku:

    Prezydium
        przewodniczący – abp Józef Michalik
        wiceprzewodniczący – abp Stanisław Gądecki
      sekretarz generalny – bp Wojciech Polak

    Rada Stała
        przewodniczący – abp Józef Michalik
        wiceprzewodniczący – abp Stanisław Gądecki
        prymas Polski – abp Józef Kowalczyk
        kardynałowie metropolici – kard. Stanisław Dziwisz, kard. Kazimierz Nycz
        sekretarz generalny – bp Wojciech Polak
     6 biskupów diecezjalnych – abp Stanisław Budzik, abp Andrzej Dzięga, abp Marian Gołębiewski, abp Marek Jędraszewski, bp Edward Dajczak, bp Kazimierz Ryczan
        2 biskupów pomocniczych  – bp Adam Lepa, bp Józef Kupny[3]

    Komisje
        Nauki Wiary – przewodniczący bp Andrzej Czaja
        Wychowania Katolickiego – przewodniczący bp Marek Mendyk
        ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów – przewodniczący bp Adam Bałabuch
        ds. Duchowieństwa – przewodniczący kard. Stanisław Dziwisz
        ds. Duszpasterstwa – przewodniczący abp Stanisław Gądecki
        ds. Misji – przewodniczący bp Jerzy Mazur
        Charytatywna – przewodniczący bp Jan Zając
        ds. Instytutów Źycia Konsekrowanego, Stowarzyszeń Źycia Apostolskiego – przewodniczący bp Kazimierz Gurda
        Mieszana – Biskupi, Wyżsi Przełożeni Zakonni – przewodniczący abp Wacław Depo
        ds. Polonii i Polaków Zagranicą – przewodniczący bp Wiesław Lechowicz
        Rewizyjna – przewodniczący abp Wiktor Skworc

    Rady
        ds. Rodziny – przewodniczący bp Kazimierz Górny
        Naukowa – przewodniczący bp Andrzej Dziuba
        ds. Ekumenizmu – przewodniczący bp Krzysztof Nitkiewicz
        ds. Dialogu Religijnego – przewodniczący bp Mieczysław Cisło
        ds. Apostolstwa Świeckich – przewodniczący abp Marian Gołębiewski
        ds. Społecznych – przewodniczący bp Józef Kupny
        ds. Duszpasterstwa Młodzieży – przewodniczący bp Henryk Tomasik
        ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturalnego – przewodniczący bp Wiesław Mering
        ds. Środków Społecznego Przekazu – przewodniczący abp Wacław Depo
        ds. Migracji, Turystyki, Pielgrzymek – przewodniczący bp Edward Janiak
        Prawna – przewodniczący abp Andrzej Dzięga
        Ekonomiczna – przewodniczący kard. Kazimierz Nycz

    Zespoły
        ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Francji – przewodniczący bp Zbigniew Kiernikowski
        ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Litwy – przewodniczący bp Jerzy Mazur
        ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec – przewodniczący abp Wiktor Skworc
        ds. Kontaktów z Przedstawicielami Kościoła greckokatolickiego na Ukrainie – przewodniczący bp Marian Rojek
        ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną – przewodniczący bp Krzysztof Nitkiewicz
        Pomocy Kościołowi na Wschodzie – przewodniczący bp Antoni Dydycz
        ds. Rozmów z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym – przewodniczący bp Wojciech Polak
        ds. Stypendiów Naukowych i Językowych – przewodniczący bp Andrzej Dziuba
        ds. Dialogu – przewodniczący podzespołów bp Marian Rojek, bp Mieczysław Cisło, bp Krzysztof Nitkiewicz, bp Marian Kruszyłowicz, bp Teofil Wilski
        ds. Apostolstwa Trzeźwości – przewodniczący bp Tadeusz Bronakowski
        Programowy ds. Telewizyjnych Transmisji Mszy św. – przewodniczący bp Adam Lepa
        ds. Społecznych Aspektów Intronizacji Chrystusa Króla – przewodniczący abp Marian Gołębiewski
        ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia – przewodniczący bp Stefan Regmunt
        Ekspertów ds. Bioetycznych – przewodniczący: abp Henryk Hoser
        ds. Sanktuariów – przewodniczący bp Jan Zając
        Biskupów ds. Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja – przewodniczący bp Andrzej Suski
        ds. Nowej Ewangelizacji – przewodniczący bp Grzegorz Ryś
        ds. Nowelizacji Regulaminu KEP – abp Stanisław Budzik, bp Piotr Libera, bp Artur Miziński

    Rzecznik prasowy
        ks. Józef Kloch