Aby lepiej zrozumieć przedstawione poniżej dokumenty, należy mieć na uwadze, że pierwszy z przytoczonych dokumentów: wydany w 1970 roku Liturgicae Instaurationes, cały czas podkreśla zakaz posługiwania kapłanowi przy ołtarzu przez kobiety. Stolica Apostolska dokumentem tym podkreśliła tradycyjne, odwieczne przepisy, a uczyniła to w sytuacji poważnych naruszeń mających miejsce w Stanach Zjednoczonych i w Europie Zachodniej. Dokument przedstawiony tutaj jako trzeci, to wydana w zaledwie trzy lata później Instrukcja Immensae Caritatis, podpisana przez tego samego papieża – Pawła VI. Te dwa dokumenty, wydane w tak krótkim odstępie czasu pokazują skalę zmagań dwóch frakcji w Watykanie, z których ta druga. liberalna, w tym okresie wygrała.
Dokument przytoczony jako drugi natomiast, to Inaestimabiel Donum z 1980 roku, w którym papież Jan Paweł II z powrotem powrócił do tradycyjnej Nauki Kościoła zakazującej sprawowania funkcji ministrantek przez dziewczęta. Niestety, czy to z powodu nacisków, złego doradztwa, czy też osobistych przemyśleń, papież Jan Paweł II umożliwił w 1992 roku pełnienie tych funkcji przez kobiety (uczynił to poprzez potwierdzenie wypowiedzi zawartej w dokumencie wydanym przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów). Stanowisko to zostało pośrednio powtórzone w Liście Apostolskim Ordinatio Sacerdotalis z 1994 roku – bardzo ważnym, być może jednym z najważniejszych dokumentów tego Pontyfikatu, bo mocą Magisterium wykluczającym możliwość wyświęcania kobiet – w którym w wygodny sposób nie wspominano o problemie ministrantek, a tym samym dając de facto prawo interpretacji zezwalającej na sprawowanie tej funkcji przez dziewczęta i kobiety. – Przyp. Redakcja BIBUŁY

Według przepisów liturgicznych w Kościele przekazywanych, zabrania się kobietom (dziewczęta, zamężne, zakonnice) posługiwać kapłanowi przy ołtarzu tak w kościołach, jak w domach, konwentach, kolegiach, instytutach żeńskich. Wolno zaś kobietom stosownie do przepisów w tych sprawach wydanych:

a) czytać lekcje, z wyjątkiem Ewangelii. Czynność tę mają sprawować przy użyciu dzisiejszych przyrządów technicznych, by dobrze były słyszane przez wszystkich. Konferencje Biskupie mogą dokładniej określić odpowiednie miejsce, z którego słowo Boże podczas nabożeństw mają czytać;
b) wygłaszać intencje modlitwy powszechnej;
c) kierować śpiewem i grać na organach, albo na innych instrumentach, dopuszczonych do kultu, podczas zgromadzeń liturgicznych;
d) wskazówki (czyli didascalia) czytać. Mają one pomagać wiernym do lepszego zrozumienia obrzędów;
e) pewne czynności w służbie zebranych wiernych spełniać, jakie w  niektórych krajach są powierzone kobietom np.: wiernych przy drzwiach kościoła przyjmować i wyznaczać im odpowiednie miejsca, utrzymywać wśród wiernych porządek podczas procesji, albo zbierać ofiary w kościele.

Liturgicae Instaurationes
Trzecia Instrukcja o należytym wykonaniu Konstytucji o Świętej Liturgii, nr 7

Różne są, jak wiadomo, funkcje, jakie kobieta może spełniać w zgromadzeniu liturgicznym, wśród nich czytanie Słowa Bożego i intencji Modlitwy wiernych. Kobiety nie mogą być dopuszczone do pełnienia funkcji „akolitów” (ministrantów)

INSTRUKCJA „INAESTIMABILE DONUM” W SPRAWIE NIEKTÓRYCH NORM DOTYCZĄCYCH KULTU TAJEMNICY EUCHARYSTYCZNEJ, nr 18

Tymczasem w kilka lat później mamy:

Przez osobę odpowiednią, o której mowa w nn. I i II rozumie się: lektora, alumna wyższego Seminarium, Zakonnika, zakonnicę, katechistę, wiernego mężczyznę lub kobietę – z zachowaniem określonej tu kolejności, którą jednak może zmienić Ordynariusz miejsca według roztropnego uznania.

INSTRUKCJA KONGREGACJI SAKRAMENTÓW „IMMENSAE CARITATIS” NA TEMAT UŁATWIANIA W NIEKTÓRYCH WYPADKACH PRZYJMOWANIA KOMUNII SAKRAMETALNEJ, nr4

Rozumiem, że kilka lat przedtem było to niezgodne z Tradycją, ale kilka lat później już jest z nią zgodne… Kogo oni chcą oszukać?

Sodalitium Pianum