Aktualizacja strony została wstrzymana

Marmurowy ołtarz jako płyta podłogowa w kasynie – destrukcji kościołów ciąg dalszy

„[Marmurowy] ołtarz był stary i bardzo bogato zdobiony. Leżał jako płyta podłogowa w sali kasyna Hard Rock Hotel and Casino w Las Vegas” – mówi ksiądz James Lang z diecezji Syracure, któremu na taki widok zjeżyły się włosy na rękach. Po rozmowie z dyrektorem kasyna, płyta ołtarza została wyjęta, jednak ksiądz Lang dodaje, że „Oni naprawdę myśleli, że ołtarz jako płyta podłogowa wygląda bardzo cool„.

Innym razem dowiedział się, że pewien bogaty człowiek trzyma swoją biżuterię w „pięknej skrzynce”, która okazała się… Tabernakulum wywalonym z jakiegoś „modernizowanego” kościoła.

Na zdjęciu: 150-letni kościół pw. św. Józefa w Albany (stan Nowy Jork), wybudowany rękami imigrantów irlandzkich, sprzedany niedawno za 1 milion dolarów. Destrukcja w toku.
Photo: Jim McKnight/Associated Press
Photo Source: The New York Times

Tego typu przykłady nie należą do rzadkości, wręcz przeciwnie: istnieje potężny rynek handlujący przedmiotami należącymi kiedyś do wyposażenia kościołów. Niestety, od kilkudziesięciu lat nie istnieje centralna ewidencja takich przedmiotów, często po prostu dzieł sztuki. Widząc to wszystko co się dzieje, ksiądz Pat Butler z diecezji Albany apeluje o stworzenie ogólnokrajowego spisu wyposażenia i pozostałości po zamykanych kościołach. Wiele bowiem z tych przedmiotów wędruje na aukcje, gdzie po sprzedaniu wykorzystywanych jest na niegodne cele, a wiele historycznych dzieł po prostu w najbrutalniejszy sposób jest niszczonych.

Modernistyczni proboszczowie nowo powstających kościołów nie chcą „zaszpecać” ich starymi i „niemodnymi” dodatkami. Zresztą kłóciły by się one z ich wizją liturgii i parafialnego życia. Jakże bowiem wyglądałaby nowoczesna zakonnica z gitarą na tle marmurowego ołtarza? No i współczesny „oświecony” teologią de Chardin czy Rahnera ksiądz też jakoś nie pasuje do konfesjonału. No i oczywiście nikt z „pokolenia JPII” jakoś nie widzi sensu i potrzeby używania balasek…

Przykładów jest mnóstwo. Niektórzy zapewne pamiętają z jakim zapałem kardynał-apostata Roger Mahony z Kalifornii walczył o wyburzenie starej, pięknej katedry St. Vibiana’s Cathedral. Cel swój osiągnął w 100 procentach, a szczególnie zadbał o to, by stary, marmurowy ołtarz porąbać na najdrobniejsze kawałki, uniemożliwiając jego odkupienie przez parafie i tradycjonalistyczne kaplice – do których czuje szczególny wstręt – które wyraziły chęć jego przejęcia.

Niegodne używanie wyposażenia kościelnego, naczyń liturgicznych, ołtarzy, sakramentaliów stało się wielkim problemem w Stanach Zjednoczonych (choć nie tylko) w procesie „konsolidowania” parafii (czytaj: zamykania starych, historycznych kościołów i sprzedawania ich na budynki apartamentowe czy puby), „renowacji” kościołów (czytaj: dewastacji starych kościołów i wyrzucania wszystkiego co ma jakikolwiek związek z Tradycją), czy też „modernizacji” parafii (czytaj: burzenia starych kościołów, a w to miejsce budowania modernistycznych potworków architektonicznych). Biskupi-apostaci, dla których droga krzyżowa, konfesjonały, wizerunki i rzeźby Matki Bożej, Świętej Rodziny czy innych świętych, witraże, ambony, balaski czy stare marmurowe ołtarze, stały się symbolami godnymi najbardziej zaciętej walki – w posoborowych latach zaangażowali całą swę energię w destrukcję nie tylko liturgii ale i kościoła jako miejsca kultu.

Opracowanie: WWW.BIBULA.COM na podstawie: New York Times (June 12, 2006) | http://www.nytimes.com/2006/06/12/us/12church.html?ex=1307764800&en=8267efa10bee3204&ei=5090&partner=rssuserland&emc=rss

Skip to content