W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Wasze Ekscelencje Księża Biskupi, Wielebni Księża, Drodzy Seminarzyści, Czcigodni Zakonnicy i Zakonnice, Drodzy Wierni!

Zebraliśmy się tu dziś razem po to, aby dziękować Bogu przede wszystkim za wydarzenie, do którego doszło w tym miejscu przed 25 laty dzięki naszemu czcigodnemu założycielowi abp. Marcelemu Lefebvre’owi, a także bp. de Castro Mayerowi – za konsekracje biskupie, które Arcybiskup nazwał wówczas „operacją przetrwanie”.

Spoglądając na minione ćwierćwiecze możemy się przekonać, w jak wielkim stopniu jego słowa nie tylko wówczas były prawdziwe, ale i dziś takie pozostają. I dlatego nasze podziękowania, nasza wdzięczność wobec Arcybiskupa, wobec Bożej Opatrzności i wszystkich Jej narzędzi jest dziś tak wielka.

To prawda, że na dzisiejszych uroczystościach kładzie się cieniem pewien smutek, wynikający z faktu, że przed 25 laty byliśmy tutaj we czterech, a dziś jest nas tylko trzech. Można powiedzieć, że dzisiejsza Ewangelia – ze Mszy przewidzianej przez Kościół na rocznicę święceń biskupich – mówi o sprawie niezwykłej wagi. To fragment – raczej krótki – zaczerpnięty z XIII rozdziału Ewangelii według św. Marka. W tekście kilkakrotnie powtarza się jedno słowo – brzmi ono „vigilate”. Łatwo się domyślić, że jest to wezwanie skierowane do biskupa: „bacz”, „czuwaj”. To może oznaczać „bacz na siebie” i „czuwaj nad duszami”, ponieważ Pan przyjdzie, lecz nie wiadomo kiedy. Uczyni to, kiedy sam zechce.

Tak, to smutne wydarzenie (chodzi o usunięcie z Bractwa bp. Williamsona – przyp. tłum.) stanowi dla nas wezwanie, żeby natychmiast i codziennie prosić o łaskę – ponieważ łaska jest najważniejsza i za nią trzeba podążać – łaskę wierności. To naprawdę jest łaska: łaska dla biskupów, łaska dla kapłanów, łaska dla wiernych. To jest łaska, o którą ”‹”‹wszyscy każdego dnia musimy się modlić. Mówi o tym już samo słowo „wierzący”. Pochodzi ono oczywiście od słowa „wiara” i odnosi się do tych, którzy są wierzący, a także tych, którzy są wierni (Francuzi na określenia „wierzący” i „wierny” mają jedno słowo, którego używa bp Fellay: fidèle – przyp. tłum.). Znajdujemy te dwa znaczenia w chrzcie: Kościół daje nam wiarę, ale my ofiarowujemy naszą wierność, gdy wraz z przyrzeczeniami chrzcielnymi składamy obietnicę, obietnicę wierności. I dziś z całą pewnością modlimy się o te dwa rodzaje wierności na przyszłość.

Sądzimy również, że nadszedł czas na dokonanie bilansu – bilansu relacji Bractwa z Kościołem i oceny tego, co się dzieje w Kościele – dlatego przygotowaliśmy Deklarację, którą pragnę wam teraz odczytać (w tym momencie bp Fellay odczytał tekst Deklaracji z okazji dwudziestopięciolecia święceń biskupich (30 czerwca 1988 – 27 czerwca 2013).

Upubliczniamy ten tekst dzisiaj, na pamiątkę tych 25 lat, na pamiątkę tego biskupiego jubileuszu. Dziś jest święto Matki Bożej Nieustającej Pomocy i prosimy, a raczej po raz kolejny powierzamy nasze biskupstwo Najświętszej Maryi Pannie, jej Niepokalanemu Sercu. Niech Ona go strzeże! Niech strzeże go dla nas, dla Bractwa i dla Kościoła, po to, aby, jak już powiedzieliśmy, mogło ono rzeczywiście przyczynić się do zwycięstwa naszego Pana i Jego Matki, do chwały Kościoła i zbawienia dusz.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.