Nakładem Wydawnictwa LTW ukazały się pisma rozproszone prof. Pawła P. Wieczorkiewicza. [Paweł Piotr Wieczorkiewicz, „Ł a ń c u c h h i s t o r i i. Studia i publicystyka”, opracowanie Justyna Błażejowska, posłowie Sławomir Cenckiewicz.] To blisko 600 stron fascynującej lektury. Jeden z największych polskich historyków odsłania kulisy tajnych służb, tajemnic Kremla, Ludowego Wojska Polskiego i dyplomacji. Całość wieńczy bibliografia prac prof. Pawła P. Wieczorkiewicza opracowana przez Justynę Błażejowską.
Paweł Piotr Wieczorkiewicz (1948-2009) – jeden z najwybitniejszych polskich historyków przełomu XX i XXI wieku, sowietolog, marynista, redaktor tekstów źródłowych i rozpraw, gawędziarz i publicysta. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Humanistycznej w Pułtusku. Autor wielu ważnych publikacji, m.in. Stalin i generalicja sowiecka w latach 1937–1941 (1993), Sprawa Tuchaczewskiego (1994), Historia wojen morskich (1995), Łańcuch śmierci. Czystka w Armii Czerwonej 1937–1939 (2001), Kampania 1939 roku (2001), Historia Rosji (2005). W 2009 r. odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej oraz za zasługi w działalności na rzecz upowszechniania wiedzy o najnowszej historii Polski”.
„Profesor Paweł Wieczorkiewicz stawał się dla nas – jego uczniów i przyjaciół – coraz bardziej niezbędny, niezastąpiony, wyjątkowy. Był głuchy na głosy naukowych oportunistów i rzeczników uzależnienia nauki od tzw. polityki historycznej. Drwił z nich, mówiąc, że wciąż nas przekonują do tego, iż nawet w wolnej Polsce „o czymś tam nie można wciąż mówić, bo szkodzi to «naszej sprawie», «naszemu wizerunkowi»”. Wiedzą na temat spraw rosyjsko-sowieckich dorównywał takim gigantom jak Richard Pipes czy Robert Conquest. Zmarł w nocy z 22 na 23 marca 2009 r. Na wojskowych Powązkach w imieniu Prezydenta Rzeczypospolitej Lecha Kaczyńskiego żegnał go minister Władysław Stasiak. Schorowana, poruszająca się o kulach Anna Walentynowicz oddała mu ostatni pokłon. Byli wierni przyjaciele, a pośród nich m.in. Maciej Rybiński. Za chwilę, najdalej za rok, oni również odeszli w wieczność… A „osobiści wrogowie”, cóż, nie dali mu spokoju nawet po śmierci. Asumptem do nowej fali napaści była projekcja filmu dokumentalnego Towarzysz Generał, w którym profesor wystąpił. Później była też wystawa z okazji 80. rocznicy powstania Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, na której zabrakło fotografii profesora. Osierocił nas wszystkich. Zostały po nim książki, artykuły… i ofiarowany mi ołowiany żołnierzyk z jego kolekcji – dobosz, który spogląda na mnie, kiedy kreślę te słowa”
Sławomir Cenckiewicz
„Profesor Paweł Wieczorkiewicz był człowiekiem odważnym. Trzeba było bowiem odwagi, żeby obalać kolejne mity, do których tak mocno przywiązani są Polacy. Profesor mówił, że koncepcja Powstania Warszawskiego była obłędem, a akcja „Burza” była działaniem wymierzonym w interes Polski. Uważał, że Józef Beck powinien był w 1939 roku porozumieć się z Niemcami. Jednocześnie potępiał zbrodnie komunistyczne, mówił głośno, że nie pogodził się z utratą Wilna i Lwowa oraz domagał się lustracji, która oczyściłaby Polskę z rosyjskich agentów. Tak, profesor Wieczorkiewicz był nonkonformistą. Szedł swoją drogą narażają się obu potężnym obozom, na które dzieli się Polska. Profesor Wieczorkiewicz był jednak przede wszystkim wybitnym historykiem. Jednym z najwybitniejszych w III RP. Źal tych wszystkich książek, których nie zdążył napisać”
Piotr Zychowicz
Sławomir Cenckiewicz weźmie udział w promocji i dyskusji o książce prof. Pawła Wieczorkiewicza „Ł a ń c u c h h i s t o r i i. Studia i publicystyka”, która odbędzie się we wtorek 11 grudnia o godz. 19 w Book House Café przy ul. Świętokrzyskiej 14 w Warszawie. W dyskusji w ramach Klubu Ronina uczestniczyć będzie również red. Piotr Zychowicz.