Tysiące emigrantów odzyska polski paszport:
www.rp.pl/artykul/757728,875053-Tysiace-emigrantow-odzyska-polskie-obywatelstwo.html
cieszy się 'Rzepa’
Ja mam natomiast pytanko w drugą stronę: jak i kiedy polski emigrant będzie się mógł zrzec obywatelstwa polskiego – bez uciekania się do obecnej procedury wnoszenia na kolanach suplikacji do tronu pod żyrandolem, po uprzednim wniesieniu sutego haraczu figlarnie zwanego opłatami administracyjnymi, oraz po pokonaniu surrealnego bizantyjsko-stalinowskiego toru przeszkód jakim zagrodzono w Polsce drogę korzystania z prawa obywatelskiego zagwarantowanego w art.34 ust.2 Konstytucji RP?
Małostkowe wstręty, jakimi obstawiono sprawę rezygnacji z obywatelstwa polskiego na własny wniosek obywatela uniemożliwiają Polsce ratyfikację Konwencji Rady Europy o Obywatelstwie (ETS 166), podpisanej przez Polskę w kwietniu 1999 roku, ponieważ polska procedura rezygnacji z obywatelstwa z inicjatywy jednostki narusza co najmniej cztery kluczowe artykuły tej konwencji.
Konwencja ETS 166 m.in. nakazuje wszystkim jej sygnatariuszom udostępnienie wszystkim obywatelom możliwości apelacji administracyjnej lub sądowej od wszystkich decyzji dotyczących obywatelstwa. Zaś zgoda na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego na własny wniosek, to w Polsce osobista, nie delegowana na nikogo decyzja Prezydenta RP, leżąca w jego wyłącznej osobistej gestii, nie podlegająca zaskarżeniu do żadnych sądow i żadnym terminom lub warunkom prawa administracyjnego – tak jak ułaskawianie skazańcow lub nadawanie odznaczeń. Słowem, decyzja tronowa suwerena, właściciela poddanych.
Synowie ministra Sikorskiego, Aleksander i Tadeusz Oktawian, po uzyskaniu pełnoletności będą mogli wejść do dowolnego konsulatu USA, wysłuchać zwięzłego pouczenia konsula, podpisać w jego obecności dwa oświadczenia pod przysięgą i wyjść na ulicę już bez obywatelstwa amerykańskiego. Prawo amerykańskie nie przewiduje możliwości odmowy uznania tej suwerennej decyzji obywatela przez państwo, ani konieczności uzyskania osobistej zgody urzędującego prezydenta USA.
Kiedy minister Sikorski zrzekał się swego obywatelstwa brytyjskiego, zrobił to przez wypełnienie jednego prostego formularza zawierającego siedem prostych pytań (wliczając w to pytania o personalia), przesyłanego następnie pocztą do Home Office. Prawo brytyjskie nie przewiduje możliwości nieuznania tej decyzji obywatela przez państwo (w czasie pokoju, podczas wojny jest to w pewnych okolicznościach dopuszczalne). Nie jest również konieczne uzyskanie osobistej zgody na piśmie od królowej brytyjskiej.
Dlaczego zatem ja nie mogę zrzec się obywatelstwa polskiego z równym spokojem i prostotą, bez wymyślania od zdrajców, psów i renegatów, ponurego warkotu werbli i ceremonialnego zdzierania epoletow o świcie, oraz czołgania się przez kałuże u stóp wszelkiego rodzaju oleistych panów Waldków z konsulatu RP, żywcem przeniesionych tam z Pałacu Mostowskich vintage 1977?
Jeśli państwu chodzi o to, by zgadzała się liczba poddanych, to ja z rozkoszą sceduję swoje obywatelstwo polskie na Polaka ze Wschodu, pozbawionego tego obywatelstwa przez dekret Rady Najwyższej ZSRR z dnia 29 listopada 1939 roku, którego to dekretu III RP przestrzega do tej pory wręcz religijnie, zapewne wychodząc z założenia, że 29.11.1939 Rada Najwyższa ZSRR byla legalnym i prawowitym suwerenem Polaków na okupowanych przez ZSRR ziemiach wschodnich Rzeczypospolitej, więc mogła wydawać prawomocne decyzje o nadawaniu lub odbieraniu obywatelstwa polskiego.
wtemaciemaci.salon24.pl/16970,polegly-na-walach
PS. Uprzedzając pytania: mój dawniejszy paszport PRL znajduje się od ponad ćwierć wieku na głębokości kilkunastu sążni, na dnie zatoki sydneyskiej, obciążony solidnym kamieniem.
Nie wypłynie, bez względu na wolę prezydenta w tej sprawie.
Stary Wiarus
KOMENTARZ BIBUŁY: Gwoli ścisłości: nie jesteśmy zwolennikami masowego zrzekania się obywatelstwa polskiego, lecz oczywiście zgadzamy się ze Starym Wiarusem i wyrażamy oburzenie na procedury administracyjne załatwiania czegokolwiek w polskich placówkach dyplomatycznych: na godziny pracy tych urzędów, na sposób załatwiania, na horrendalne i nieporównywalne z innymi państwami opłaty tzw. administracyjne, no i na warunki, w jakich przyjmuje się interesantów.
Vide nieklimatyzowane pomieszczenie 4 metry na 3 metry w konsulacie w Waszyngtonie, w którym muszą latem tłoczyć się chmary ludzi, w tym obcokrajowców załatwiających np. wizy. Oczywiście brak jest tam nie tylko wystarczających miejsc siedzących, ale nawet ubikacji i jedynie w sytuacjach awaryjnych można uzyskać litościwie zgodę na skorzystanie z ubikacji wewnątrz samego konsulatu, gdzie aby tam wejść, najpierw jest się sprawdzanym przez ochroniarza z Biura Ochrony Rządu. Nota bene ubikacji o sub-standardzie, będącej jednak swoistą wizytówką kondycji obecnego Państwa Polskiego – rządzonego przez kreatury polityczne w postaci Komorowskiego, Tuska czy Sikorskiego. Jednakże przechodząc do ubikacji można zobaczyć ogromne i puste komnaty „reprezentatów Polski”. Ale one nie dla plebsu przecież.
Acha, a jaka jest tzw. Właściwość terytorialna Wydziału Konsularnego Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Waszyngtonie, czyli skąd przyjeżdżają interesanci aby coś tutaj załatwić? Właściwość terytorialna obejmuje następujące stany i terytoria: Alabama, District of Columbia, Florida, Georgia, Kentucky, Maryland, Mississippi, North Carolina, South Carolina, Tennessee, Virginia, West Virginia, American Virgin Islands i pozostałe terytoria zamorskie Stanów Zjednoczonych oraz Puerto Rico i Bahamy.
Proszę teraz wyobrazić sobie kilkugodzinną podróż z pobliskich stanów, aby na miejscu, latem, przy tradycyjnym w Marylandzie/DC 40-stopniowym lecie wyczekiwać w nieklimatyzowanej poczekalni/dziale wizowym, na dodatek bez ubikacji.