Radosław Sikorski przyznał, że współtwórcą jego berlińskiego przemówienia był Charles Crawford, były ambasador Wielkiej Brytanii w Polsce. Co więcej, Crawford otrzymał za nie wynagrodzenie z publicznych pieniędzy.
W odpowiedzi na interpelację posła Prawa i Sprawiedliwości Krzysztofa Szczerskiego Radosław Sikorski przyznał, że „angielska wersja tekstu była opracowywana m.in. z udziałem pana Ch. Crawforda”. Jednocześnie szef polskiego MSZ wziął pełną odpowiedzialność za część merytoryczną i retoryczną tego wystąpienia.
Na tym jednak nie koniec. „Druga ważna informacja, którą udało mi się uzyskać, to potwierdzenie, iż konsultacje z p. Crawfordem nie były przyjacielską pomocą i konsultacją na zasadzie wolontariatu. Były ambasador otrzymał za nie wynagrodzenie z pieniędzy publicznych” – mówi Krzysztof Szczerski. Ministerstwo nie podaje kwoty wynagrodzenia Crawforda ze względu na „ochronę prywatności beneficjenta”, jednakże wskazuje, że średnio za tego typu usługi wypłacało w ubiegłym roku sumę 723 złotych brutto, co dało kwotę łączną w wysokości 190 920, 40 brutto. „Co, statystycznie oznacza, że w 2011 roku MSZ zamówiło 264 ekspertyzy, w każdy dzień roboczy co najmniej po jednej” – wylicza Szczerski.
Wobec powyższego poseł PiS stawia szereg pytań, m.in. o to, czy pieniądze publiczne powinny być przeznaczane na konsultacje ministra z byłym ambasadorem Wielkiej Brytanii oraz czy brytyjski ambasador był zobowiązany do zachowania tekstu w tajemnicy, czy mógł podzielić się nim z osobami trzecimi a jak – zwraca uwagę Szczerski – Crawford przyjaciół ma wielu od Moskwy (gdzie był zastępcą ambasadora) po Waszyngton.
Szczerski pyta także, czy zdecydowana krytyka Davida Camerona w przemówieniu Sikorskiego była elementem polskiej polityki zagranicznej czy prywatną opinią Crawforda. Chodzi o następujący cytat: „Czy jesteście pewni, że rynki będą zawsze dla Was przychylne? Wolelibyśmy widzieć Was w strefie euro, ale jeżeli nie możecie do niej przystąpić, pozwólcie nam iść dalej. Proszę Was też o to, żebyście zaczęli tłumaczyć Brytyjczykom, że decyzje europejskie nie są dyktatami Brukseli, ale wynikają z porozumień, w tworzeniu których dobrowolnie bierzecie udział.”
„Warto temat drążyć. Suwerenność to także samodzielność intelektualna i zdolność do samodzielnego formułowania własnych wystąpień” – stwierdza Szczerski.