Co miesiąc każdy Polak na utrzymanie sędziów, prokuratorów i urzędników płaci 24,1 zł. Na wymiar sprawiedliwości Polska wydaje największą w Unii Europejskiej część budżetu państwa, a od 2003 roku zwiększyliśmy wydatki o dwie trzecie – informuje „Dziennik Polski”.

Mamy rekordową, po Niemczech, liczbę sędziów – 10 322. Urzędników sądowych, asystentów, kuratorów i referendarzy jest 42 tys., 13 tys. 617 prokuratorów, ponad 29,5 tys. pracowników więziennictwa oraz kilka tysięcy innych osób związanych z wymierzaniem sprawiedliwości.

Efekty zwielokrotnionych nakładów i pracy blisko stutysięcznej „armii Temidy”, nie zachwycają ani fachowców, ani obywateli. Rozpatrzenie przeciętnej sprawy – a trafia ich do naszych sądów 12 mln rocznie – kosztuje 758 zł.

Zakres spraw, którymi sądy muszą się zajmować, jest w Polsce zbyt szeroki. Do sądów nie powinny trafiać sprawy błahe, które obecnie dominują. Byłoby więcej czasu na sprawy ważne – uważa, cytowany przez gazetę, sędzia Jacek Przygucki, szef Zespołu Poprawy Funkcjonowania Sądownictwa przy Stowarzyszeniu Sędziów „Iustitia”.

Problemem polskiej Temidy nie jest wcale niedofinansowanie (bo wydajemy relatywnie dużo), lecz organizacja pracy i mentalność -pisze gazeta. Przemożny wpływ na działanie sądów i prokuratur mają procedury oparte na zasadzie legalizmu, która każe ścigać wszystkie przestępstwa i wykroczenia za każdą cenę, nawet, jeśli wydaje się to absurdalne z punktu widzenia interesu społecznego i ekonomii.

Chcemy od tej zasady odchodzić, pracujemy nad tym w Komisji Kodyfikacyjnej – powiedział gazecie prof. Andrzej Zoll. „Celem jest poprawa efektywności” – podkreślił. Jego zdaniem prokurator nie powinien powielać tego, co robi sąd, częściej też powinny być też stosowane przepisy o dobrowolnym poddaniu się karze, a rzadziej – uchylenia wyroków przez sądy odwoławcze.

Zmiany powinny objąć także wiele procedur – twierdzi sędzia Przygucki. Jako przykład przytacza odczytywanie – czasem na kilku rozprawach – opasłych aktów oskarżenia. Uważa też, że udział oskarżonego w rozprawie powinien być jego przywilejem, a nie obowiązkiem, ponieważ z powodu nieobecności sprawy spadają z wokandy.

Projekt zmian mających usprawnić pracę Temidy i dać wielomilionowe oszczędności znalazł się już w parlamencie.

(msies, bzat; Źródło: „Dziennik Polski”)