Odwieczny dylemat Żydów polega na obronie własnej tożsamości i jednoczesnych próbach asymilacji z kulturą, językiem i polityką kraju zamieszkania, który w tradycji Talmudu dla ekstremistów żydowskich miał zawsze służyć do pasożytniczej eksploatacji. Naturalnie umiarkowani Żydzi zdawali sobie sprawę, że takie postępowanie naraża ich na zbiorowe konsekwencje z powodu nieuniknionych konfliktów. Waśnie umiarkowani i uczciwi ludzie wśród Żydów, są najlepszym źródłem informacji o prawdziwym stanie rzeczy stosunków Żydów z nie-Żydami.
Ukraińcy byli świadkami jak w czasie zaborów Polski, Rosja zagarnęła około miliona Żydów i wraz z Żydami połknęła zarzewie przyszłej rewolucji bolszewickiej, w czasie której żydowski oddział egzekucyjny dokonał bestialskiego mordu całej rodziny carskiej, na osobisty rozkaz Lenina, syna Żydówki nazwiskiem Blank.
Rola Żydów była podstawowa w wybuch rewolucji bolszewickiej, która zaczęła się od puczu w Petersburgu, za pomocą opłacanych gangów zbrodniczych za pieniądze przywiezione przez Lenina z Niemiec oraz Trockiego z Nowego Jorku. Bolszewicki aparat terroru był wzorowany na tysiącletniej tradycji terroru rabinów, który trwał wśród Żydów do połowy XIX wieku.
Ukraina, w czasie kolektywizacji przeprowadzanej przez Lazara Kaganowicza w latach1930-tych, była główną ofiarą ludobójstwa, w którym głód był narzędziem mordu dwukrotnie większej ilości ofiar niż ilość ofiar żydowskich dziesięć lat później z rąk Niemców w czasie Drugiej Wojny Światowej. W latach 1930-tych Żydzi chwalili się, że w Kijowie żaden Żyd nie był głodny w czasie kolektywizacji.
Obecnie w czasie kryzysu kapitalizmu lichwiarskiego w USA warto zaznajomić się co na temat Żydów pisze Beniamin Ginsberg, liberalny Żyd amerykański, profesor nauk politycznych prestiżowego uniwersytetu Johns Hopkins, w książce pod tytułem „The Fatal Embrace: Jews and the State,” („Śmiertelny uścisk: Żydzi i Państwo”).
Obserwacje autora dotyczące wpływów Żydów na rząd i społeczeństwo amerykańskie byłyby zaklasyfikowane jako „wybuch antysemityzmu” gdyby autorem nie był Żyd. Faktycznie Ginsberg nie krytykuje obecnej kontroli Żydów nad polityką i kulturą amerykańską. Główną troską autora jest to jak dalece obecny stan rzeczy może spowodować wybuchy antysemityzmu w USA w przyszłości.
Ginsberg opisuje historię siły politycznej Żydów od średniowiecza – jak Żydzi pomagali królom powiększać i rządzić ich królestwa, takie jak np. Hiszpania, w dużej mierze służąc pożyczkami i w ogóle zajmując się gospodarką i handlem kosztem chłopów, wyjątkowo znienawidzonych w literaturze żydowskiej, jako potencjalni buntownicy i mściciele. Żydzi również przewodzili w ruchach rewolucyjnych w obalaniu rządów im nieprzyjaznych. Republika Weimarska była nazywana „Judenrepublik,” w której Żydzi dominowali i narażali się na nienawiść Niemców, co pomogło Hitlerowi dojść do władzy.
W Sowietach Żydzi przegrali walkę o władzę ze Stalinem i przekonali się, że demokracja fasadowa rządzona wpływami zakulisowymi jest dla nich bezpieczniejsza. Na razie ludzie znoszą panoszenie się Żydów w USA, ale Ginsberg przestrzega, że kontrola polityczna i gospodarcza USA przez mniejszość żydowską jest niebezpieczna i grozi katastrofą.
Autor ten opisuje jak po amerykańskiej wojnie domowej, niemieccy Żydzi finansowali rząd USA i rozwój przemysłu i doprowadzili do „Gilded Age” czyli „pozłacanego wieku.” Zostali oni utożsamieni z najgorszymi aferami na koszt skarbu USA i cierpieli z powodu antysemityzmu w stanach o przewadze rolnictwa, jak również wśród bogatych Anglo-Saksonów. W latach 1890-tych Żydzi nie byli dopuszczani do elitarnych klubów i uniwersytetów w USA, więc popierali reformy „postępowe,” socjalistyczne, etc.
W czasie strachu przed komunizmem, po Pierwszej Wojnie Światowej chwilowo osłabły wpływy Żydów aż do czasów prezydenta F. D. Roosevelt’a, który korzystał politycznie ze wzrostu wpływów żydowskich w USA i pozwalał na coraz większą eksploatację systemu politycznego i gospodarczego tego kraju. Tak zaczęła się poprawa pozycji społecznej Żydów w ramach „wolnego rynku” oraz kosztem praw innych grup etnicznych, za pomocą kontroli mediów oraz programów opieki społecznej, jak też całego sytemu poprawności politycznej w USA.
„Deadly enemy, deadly friend” („Śmiertelny wróg, śmiertelny przyjaciel”) to tytuł recenzji ksiązki profesora Bejnamina Ginsberga pod tytułem „The Fatal Embrace: Jews and the State” („Śmiertelny uścisk: Żydzi i Państwo”) napisanej przez profesora Stephena Sniegoskiego. Tytuł tej recenzji podsumowuje odwieczny dylemat Żydów, który polega na obronie własnej tożsamości, przy jednoczesnych próbach asymilacji z kulturą, językiem i polityką kraju ich zamieszkania. W tradycji Talmudu, proces niby asymilacji służy dla ekstremistów żydowskich do pasożytniczej eksploatacji kraju ich osiedlenia.