Dyskusja na temat pracy Jolanty T. Pekacz z 2001 roku, pod tytułem: „Komunizm Dwudziestego Wieku – Wzlot i Upadek Iluzji”, a zwłaszcza ostatniej recenzji Jana Peczkisa pod tytułem: „Dlaczego Komunizm nie Został Potępiony na Równi z Nazizmem” zwraca uwagę na fakt, że wśród wydawców, w mediach i na uniwersytetach, wielkie wpływy mają lewicowi Żydzi, którzy są solidarni z Żydami na służbie ideologii i działalności partii komunistycznych. Masowa obecność Żydów w rewolucji bolszewickiej jest faktem niezaprzeczalnym.
Mniej osób zdaje sobie sprawę z faktu, że terror komunistyczny był prowadzony w tradycji tysiącletniego terroru rabinów nad społecznościami żydowskimi do połowy dziewiętnastego wieku. Tradycja ta jest kontynuowana w Izraelu, zwłaszcza w instrukcjach kapelanów talmudystów dla żołnierzy izraelskich jak to szczegółowo opisuje profesor Izrael Szarak. Pozostałość tej tradycji wśród Żydów widać do dziś w USA, na przykład przy zbiórkach pieniędzy na pomniki Holokaustu. Po prostu bogaci Żydzi dostają rachunki ile mają dać na ten cel i większość daje bez szemrania. Wśród innych grup etnicznych jest to nie do pomyślenia.
Faktem jest, że wielu zbrodniarzy nazistowskich stanęło przed sądem za ich udział w masowych mordach, podczas gdy ani jeden komunista nie był sądzony, mimo tego, że komunizm pochłonął bez porównania więcej ofiar niż nazizm. Naturalnie podstawową różnicę stanowi fakt, że Niemcy wojnę przegrały, a Związek Sowiecki był zwycięzcą dzięki USA, gdzie w polityce, w mediach i na uniwersytetach wielkie wpływy mają Żydzi.
„Czarne Księgi Komunizmu” dyskutują o kryminalnym aspekcie zbrodni komunistów jak też o ich cechach związanych z totalitaryzmem oraz powodami ekonomicznymi i politycznymi, które przyczyniły się do upadku komunizmu w Europie, mimo braku poważnych ruchów oporu. Autorka Pekacz cytuje optymistyczne opinie o komunizmie sowieckim, niektóre tendencyjne i inne spowodowane brakiem wiedzy o rzeczywistości sowieckiej.
Stwierdza ona, że ten brak wiedzy był politycznie poprawny, mimo wielu wiarygodnych raportów już z latach 1920 i 1930. Pakt Hitlera ze Stalinem z 1939 roku poszedł szybko w niepamięć, w cieniu wojennego przymierza Aliantów ze Stalinem, mimo szybko następującej Zimnej Wojnie.
Pekacz pyta czy „Żydo-centryczna” propaganda i usuwanie wiedzy o innych ofiarach mordów dwudziestego wieku spowodowała istniejący stan rzeczy. Faktycznie wiek dwudziesty jest znany jako wiek śmierci, w którym zostało zabite ponad dwieście milionów ludzi, więcej niż było zabitych, we wszystkich minionych stuleciach historii ludzkości. Oczywiście w takiej perspektywie wojenna tragedia Żydów reprezentuje mniej niż trzy procent strat w ludziach w dwudziestym wieku.
Żydzi tacy jak Lazar Kaganowicz, który wprowadzał kolektywizację w latach trzydziestych, zabił głodem dwa razy więcej sowieckiej, zwłaszcza ukraińskiej ludności wiejskiej niż Hitler zabił Żydów dziesięć lat później. Żydzi chwalili, się, że w Kijowie ani jeden Żyd nie był głodny w tym samym czasie. „Głodomór” ten obecnie jest dokładnie opisywany na Ukrainie.
Pekacz pisze, że obecnie próby udowadniania, że zbrodnie komunistów powinny być uznawane na równi ze zbrodniami nazistów, media zachodnie interpretują jako odwracanie uwagi publiczności od zbrodni faszyzmu i od Holokaustu. Faktycznie zbrodnie komunistów są traktowane jako swego rodzaju konkurencja o pierwszeństwo w wiedzy ogółu oraz oburzeniu ogółu publiczności z powodu Holokaustu, jakoby symbolu ostatecznego zła człowieka.
ZOB. RÓWNIEŻ: