Była holenderska minister zdrowia, która w 2001 r. doprowadziła do zalegalizowania eutanazji, teraz przyznała, że ówczesny rząd popełnił błąd. Najpierw trzeba było skupić się na opiece paliatywnej.

Els Bort, która sprawowała urząd ministra zdrowia w latach 1994-2002, przedstawiła niesławny projekt ustawy legalizującej eutanazję. Kiedy projekt został przyjęty, Holandia stała się pierwszym na świecie krajem, który uznał za zgodne z prawem „zadanie śmierci osobie nieuleczalnie i terminalnie chorej umotywowane skróceniem jej cierpień”.

W 2008 r. holenderscy lekarze zgłosili do obowiązkowego rejestru 2 331 przypadków eutanazji, 400 przypadków samobójstwa wspomaganego oraz 550 tzw. zgonów bez zgody pacjenta (np. odłączenie od aparatury podtrzymującej życie na podstawie decyzji personelu medycznego).

Była minister, jedna z głównych architektów pro-eutanazyjnego prawa, teraz uważa, że ówczesny rząd zbytnio się pospieszył. Przyznaje się do tego w rozmowie z dr Anne-Mei The, autorką najnowszej książki na temat historii eutanazji. Książka nosi tytuł „Verlossers naast God”.

Bort powiedziała, że legalizacja eutanazji przyszła „znacznie za szybko”. Potwierdziła, że rząd nie zwrócił wystarczającej uwagi na problematykę opieki paliatywnej. „W Holandii słuchaliśmy najpierw politycznych żądań w sprawie eutanazji. (…) Oczywiście, to nie było w odpowiednim porządku.”

Alex Schadenberg, dyrektor wykonawczy organizacji Euthanasia Prevention Coalition (koalicja na rzecz zapobiegania eutanazji), zgadza się z Els Bort – Holandia była kompletnie nieefektywna w prowadzeniu odpowiedniej opieki paliatywnej. „Nawet dzisiaj wciąż nie mają takiej opieki.”

Wypowiedzi Els Bort, ubolewającej nad sytuacją w Holandii, są szczególnie ważne, ponieważ obowiązujące tam ustawodawstwo jest sztandarowym argumentem dla zwolenników eutanazji w innych krajach.

Alex Schadenberg przytoczył przykład Kanady, gdzie środowisko pro-eutanazyjne właśnie przedstawiło projekt legalizacji eutanazji i samobójstwa wspomaganego. Argumentację na rzecz zmian z prawie „zaimportowano” z Holandii.

Doprowadzono do dramatycznego niedoboru odpowiedniej opieki nad tymi, którzy są w fazie terminalnej choroby nowotworowej lub doświadczają przewlekłej, postępującej niepełnosprawności. „Jeśli nie ma odpowiedniej opieki, nie pozostaje nic innego jak zalegalizować eutanazję” – ironizuje Schadenberg.

Jednocześnie przestrzega Kanadyjczyków: najpierw była eutanazja dla terminalnie chorych cierpiących silne bóle, a potem równia pochyła – eutanazja noworodków, eutanazja pediatryczna, eutanazja psychicznie chorych… W Holandii stale poszerza się krąg osób, które będzie można uśmiercić z mocy prawa…

Wyznania Els Bort są ostrzeżeniem: „Nie popełnijcie tego samego błędu!”

[Za: LifeSiteNews – 02.12.2009 r. via SPUC – 03.12.2009 r.]