Przeciwko nauczaniu religii w szkołach i konkordatowi wypowiedział się publicznie jeden z przedstawicieli włoskiej masonerii. List na ten temat do największego tamtejszego dziennika, „Corriere della Sera” wystosował „honorowy” wielki mistrz Wielkiego Wschodu Włoch, Aldo Chiarle.

Ma on za złe prowadzącemu dział listów od czytelników, byłemu ambasadorowi Sergio Romano, że w jednej ze swych wcześniejszych odpowiedzi powołał się na konkordat. „Demokracja nie potrzebuje konkordatów, które zwykle nawiązuje się z dyktaturami. Niech się uczy religii w miejscach kultu, nie w szkołach” – pisze włoski mason. Zaznacza, że „religia powinna być sprawą prywatną a ten, komu na niej zależy, niech sobie za to płaci”. Jego list Romano kwituje krótką uwagą: „W naszej dyskusji na temat lekcji religii brakowało głosu masonerii a teraz wypełniliśmy tę lukę”.

Kościół katolicki już w 1738 r., zaledwie dwadzieścia lat po pojawieniu się masonerii, zakazał katolikom wstępowania do organizacji masońskich. Za Klemensem XII powtórzyli to papieże Benedykt XIV w 1751 r., Klemens XIII, Pius VI i ich następcy. Leon XIII w encyklice Humanum geneus (1894) potępił skrajny racjonalizm masonerii, uznającej najwyższy autorytet rozumu ludzkiego, lekceważącej kult religijny, wiarę i Kościół, promującej relatywizm i dążącej do opanowania edukacji.

W 1980 r. Episkopat Niemiec wydał oświadczenie w sprawie przynależności katolików do masonerii, w którym stwierdził, że nie można pogodzić chrześcijaństwa z masonerią. Wynika to m. in. z faktu, że masoneria przyjmuje możliwość wyznawania każdej religii, stawiając je wszystkie na tym samym poziomie, co potwierdza relatywistyczne stanowisko wobec katolicyzmu. Ponadto pojęcie Boga u masonów nie jest zgodne z chrześcijańskim obrazem Boga, który objawił się w Jezusie Chrystusie. Istotna różnica dotyczy także drogi do doskonałości. O ile w masonerii etyczne udoskonalenie człowieka realizuje się na płaszczyźnie czysto naturalnej, to w chrześcijaństwie dokonuje się ono poprzez łaskę Chrystusa w Duchu Świętym.

W 1983 r. została ogłoszona deklaracja Kongregacji Doktryny Wiary, w której czytamy, iż: „negatywna ocena Kościoła wolnomularskich zrzeszeń pozostanie więc niezmienna, ponieważ ich zasady były zawsze uważane za nie do pogodzenia z nauką Kościoła, i dlatego też przystąpienie do nich nadal pozostaje zabronione. Wierni, którzy należą do stowarzyszeń wolnomularskich, znajdują się w stanie ciężkiego grzechu i nie mogą przyjmować Komunii świętej”.

Źródło: KAI