„Kapituła nagrody przyznała statuetkę prof. Bartoszewskiemu w uznaniu jego „wybitnych dokonań na rzecz dialogu polsko-żydowskiego, za przybliżanie dziedzictwa Żydów polskich oraz za przesłanie „że warto być przyzwoitym””.
Uroczystość wręczenia statuetki połączona była z promocją uzupełnionego, trzeciego wydania książki „Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939-1945”, pod redakcją prof. Władysława Bartoszewskiego i Zofii Lewinównej. Podczas spotkania Bartoszewski opowiadał o książce, okolicznościach i problemach związanych z jej wydaniem oraz o swoich kontaktach z Żydami.
Książka dokumentuje pomoc udzielaną w latach okupacji przez społeczeństwo polskie prześladowanym przez hitlerowców Żydom. Składa się z przeszło 200 autentycznych relacji i wspomnień, głównie pisanych przez Żydów, uzupełnionych około 100 dokumentami.
Uczestnicy spotkania pytali prof. Bartoszewskiego m.in. o „polski antysemityzm” i ocenę relacji między Polakami a Żydami. Bartoszewski powiedział, że pod względem stosunku do Żydów polskie społeczeństwo przeszło i przechodzi nadal „rewolucyjne przeobrażenia świadomości”.
Pamiętam uniwersytety polskie przed wojną, pamiętam getto ławkowe, pamiętam awantury (…). W tej chwili uniwersytety w Polsce, w ogóle wyższe szkoły, są twierdzami otwartości. Kraków to obserwuje bardzo dobrze, bo kto na festiwale żydowskie w tej dzielnicy wali? Młodzież akademicka. A przed wojną były twierdzami ONR-u i innych grup, były sceną wydarzeń bardzo bolesnych, łącznie z rękoczynami – powiedział prof. Bartoszewski.
Według Bartoszewskiego, dużo większy antysemityzm panuje w wielu innych krajach Europy. Antysemityzm w Polsce jest u dołu europejskiej tabeli – dodał profesor.
Ustanowiona przez Fundację Judaica w Krakowie statuetka jest przyznawana od 2004 r. Statuetka upamiętnia Rafaela F. Scharfa, urodzonego w 1914 roku na krakowskim Kazimierzu absolwenta prawa UJ, wieloletniego dziennikarza krakowskiego „Nowego Dziennika”. Scharf większość życia spędził w Londynie, dokąd wyjechał w 1938 roku. Znany z zaangażowania w idee budowania mostów pomiędzy Żydami i Polakami, przez ostatnie 14 lat swojego życia współtworzył Fundację Judaica – Centrum Kultury Żydowskiej na krakowskim Kazimierzu. Zmarł w Londynie w 2003 r.
Prof. Władysław Bartoszewski – (ur.1922 r.) polityk, działacz społeczny, historyk, dziennikarz, pisarz – podczas II wojny był więźniem Auschwitz, żołnierzem AK, działaczem Polskiego Państwa Podziemnego, podczas okupacji działał w Radzie Pomocy Żydom „Żegota”. Po 1998 r. był dwukrotnie ministrem spraw zagranicznych. Jest kawalerem Orderu Orła Białego oraz honorowym obywatelem Izraela.”
Uroczystość wręczenia statuetki połączona była z promocją uzupełnionego, trzeciego wydania książki „Ten jest z ojczyzny mojej. Polacy z pomocą Żydom 1939-1945”, pod redakcją prof. Władysława Bartoszewskiego i Zofii Lewinównej. Podczas spotkania Bartoszewski opowiadał o książce, okolicznościach i problemach związanych z jej wydaniem oraz o swoich kontaktach z Żydami.
Książka dokumentuje pomoc udzielaną w latach okupacji przez społeczeństwo polskie prześladowanym przez hitlerowców Żydom. Składa się z przeszło 200 autentycznych relacji i wspomnień, głównie pisanych przez Żydów, uzupełnionych około 100 dokumentami.
Uczestnicy spotkania pytali prof. Bartoszewskiego m.in. o „polski antysemityzm” i ocenę relacji między Polakami a Żydami. Bartoszewski powiedział, że pod względem stosunku do Żydów polskie społeczeństwo przeszło i przechodzi nadal „rewolucyjne przeobrażenia świadomości”.
Pamiętam uniwersytety polskie przed wojną, pamiętam getto ławkowe, pamiętam awantury (…). W tej chwili uniwersytety w Polsce, w ogóle wyższe szkoły, są twierdzami otwartości. Kraków to obserwuje bardzo dobrze, bo kto na festiwale żydowskie w tej dzielnicy wali? Młodzież akademicka. A przed wojną były twierdzami ONR-u i innych grup, były sceną wydarzeń bardzo bolesnych, łącznie z rękoczynami – powiedział prof. Bartoszewski.
Według Bartoszewskiego, dużo większy antysemityzm panuje w wielu innych krajach Europy. Antysemityzm w Polsce jest u dołu europejskiej tabeli – dodał profesor.
Ustanowiona przez Fundację Judaica w Krakowie statuetka jest przyznawana od 2004 r. Statuetka upamiętnia Rafaela F. Scharfa, urodzonego w 1914 roku na krakowskim Kazimierzu absolwenta prawa UJ, wieloletniego dziennikarza krakowskiego „Nowego Dziennika”. Scharf większość życia spędził w Londynie, dokąd wyjechał w 1938 roku. Znany z zaangażowania w idee budowania mostów pomiędzy Żydami i Polakami, przez ostatnie 14 lat swojego życia współtworzył Fundację Judaica – Centrum Kultury Żydowskiej na krakowskim Kazimierzu. Zmarł w Londynie w 2003 r.
Prof. Władysław Bartoszewski – (ur.1922 r.) polityk, działacz społeczny, historyk, dziennikarz, pisarz – podczas II wojny był więźniem Auschwitz, żołnierzem AK, działaczem Polskiego Państwa Podziemnego, podczas okupacji działał w Radzie Pomocy Żydom „Żegota”. Po 1998 r. był dwukrotnie ministrem spraw zagranicznych. Jest kawalerem Orderu Orła Białego oraz honorowym obywatelem Izraela.”
Za: wp.pl | nacjonalista.org