Jeden z Czytelników napisał o zarzucie wobec dobroci Boga, o którym wprawdzie wie, że jest fałszywy, ale który mimo to go niepokoi i na który od dłuższego czasu nie znalazł satysfakcjonującej go odpowiedzi. Oto problem:

1. Rozkazywanie komuś: „Kochaj mnie albo cię zastrzelę” jest zarówno egoistyczne, ponieważ jest egocentryczne; jak i niedorzeczne, ponieważ groźby nie mogą wytworzyć prawdziwej miłości.

2. Ale Bóg robi właśnie to, kiedy mówi do stworzonych przez Niego ludzi: „Jeśli nie będziecie Mnie kochać, pójdziecie do piekła”.

3. Dlatego (to mówi szatan) Bóg jest zarówno egoistyczny, jak i śmieszny.

Aby odpowiedzieć na ten zarzut wobec miłości Pana Boga, zobaczmy najpierw, co tak naprawdę mówi On do ludzi, gdy sam stwarzając nieśmiertelne dusze i wlewając je w materialne ciało dane człowiekowi przez jego dwoje ludzkich rodziców, powołuje do istnienia istoty ludzkie: Moje drogie dziecko, dając ci życie i wolną wolę, pragnę, abyś tak wykorzystał swoje życie na ziemi, że gdy umrzesz, zasłużysz na to, aby dzielić ze Mną wieczną rozkosz w moim niebie. Nie zmuszę was jednak do przyjścia do mojego nieba, bo gdybym was zmusił, zrobiłbym z was roboty, a roboty nie mogą cieszyć się moim niebem. Pozostawię wam całkowitą wolność, abyście nie przyszli do mojego Nieba, jeśli tylko nie będziecie tego chcieli. Wybór piekła będzie wyłącznie waszą własną decyzją.

Prawdą jest, że narażeni będziecie na potężne oddziaływanie świata, ciała i diabła, którzy zrobią wszystko, abyście przedkładali piekło nad niebo, i prawdą jest, że większość ludzi, którym daję życie, skończy wybierając piekło zamiast nieba, ale w każdym przypadku będzie to ich własny, wolny wybór i nie zmuszę ich do wybrania nieba, tak samo jak nie zmuszam do wybrania piekła. Zapamiętajcie, że im bardziej złe będą wpływy, którym będziecie się opierać, aby wybrać moje niebo, tym bardziej chwalebne i szczęśliwe będzie dla was to niebo. Tak więc zło ma jakiś cel i choć go nie chcę, to jednak dopuszczam je, właśnie po to, aby mogło ono służyć wiecznej szczęśliwości tych, którzy je odrzucają.

A jeśli zarzucacie Mi, że we współczesnym świecie zamęt i zło są przytłaczające i zbyt silne, by wiele dusz mogło się im oprzeć, odpowiadam wam, że ilekroć zło rzeczywiście staje się zbyt wielkie, jak w czasach Noego (który jednak wciąż się mu opierał), mogę zainterweniować, jak to uczyniłem zsyłając potop. W rzeczywistości potop uratował na wieczność wiele dusz, które w przeciwnym razie poddałyby się zepsuciu. Był to więc wielki akt mojego miłosierdzia. W XXI wieku dam wam wielkie Ostrzeżenie, ogłoszone zwłaszcza przez cztery dziewczynki z Garabandal w Hiszpanii w latach 60-tych. Będzie to wielka pomoc w tym całym zamieszaniu, by zwrócić się w kierunku zbawienia przez Jezusa Chrystusa, ale tylko wtedy, gdy dusze same dobrowolnie wybiorą, że chcą być zbawione.

Zastosujmy teraz te prawdy do trzech powyższych twierdzeń oryginalnego zarzutu:

1. Powiedzieć komukolwiek: „Kochaj mnie albo cię zastrzelę”, jest egoistyczne, jeśli ten, kto to mówi, mówi to przede wszystkim sobie, aby być kochanym. Ale Pan Bóg sam w sobie jest w całkowitej i niezmiennej szczęśliwości. Tylko poza sobą zyskuje coś przez dusze dzielące Jego szczęśliwość. Tej szczęśliwości pragnie On dla nich przede wszystkim dla ich dobra, a nie dla siebie. Pan Bóg nie jest też niedorzeczny. Oczywiście nie chce On miłości wymuszonej. Pozostawia nam całkowitą wolność, abyśmy Go kochali lub nie.

2. Prawdą jest, że jeśli nie kochamy Boga tak, jak powinniśmy, a więc umieramy w stanie grzechu śmiertelnego, to zasługujemy na piekło. Ale kiedy już człowiek znajdzie się w piekle, znaczną częścią tortur będzie zobaczenie z największą jasnością, jak łatwo mogłem uratować swoją duszę, z całą pomocą i łaskami, które Bóg dał mi w moim życiu na ziemi. Ale dobrowolnie wybrałem, że nie chcę Jego pomocy i dlatego to, co teraz cierpię, jest całkowicie moją własną winą.

3. Tak więc Bóg wcale nie mówi: „Kochaj Mnie, albo cię zastrzelę”. Nie jest ani egoistyczny ani niedorzeczny.

Kyrie eleison.

Biskup Ryszard Williamson

Komentarz Eleison nr DCCXCII (792)

17 września 2022