Jedno z najbardziej prestiżowych pism naukowych z zakresu bioetyki, opublikowało artykuł podważający obecnie obowiązujące normy i przepisy dotyczące eutanazji i opowiadający się za zliberalizowaniem przepisów i upowszechnieniem tych praktyk.
Artykuł pióra prof. Jacob Appel z Brown University w Providence (stan Rhode Island) zamieszczony w najnowszym wydaniu pisma Hastings Center Report, na początku wskazuje jako wzór przykłady „wysokiej tolerancji” dla eutanazji w niektórych krajach europejskich oraz na zbliżone regulacje w Stanach Zjednoczonych: „Akt Godnej Śmierci” wprowadzony w stanie Oregon w 1994 roku i obowiązujący od marca br. w Kalifornii Compassionate Choices Act. Po tym wstępie, prof. Appel przytacza znaną decyzję sądu szwajcarskiego dotyczącego przypadku 53-letniego mężczyzny, który dwukrotnie próbował popełnić samobójstwo. Sąd w Lozannie, opierając się na Artykule 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka wskazał, że mężczyzna „ma prawo do samo-determinacji” i zawyrokował, że „nieuleczalne, stałe, ciężkie psychologiczne choroby” są wystarczające do zezwolenia na popełnienie samobójstwa i uzyskanie pomocy w doprowadzeniu do niego.
Prof. Appel uważa, że pomoc w samobójstwie może być „decyzją racjonalną”, nawet jeśli istnieje możliwość znalezienia sposobów uleczenia choroby w przyszłości. „Nawet jeśli w przyszłości skuteczna terapia będzie znaleziona, lecz osoba będzie to tego czasu cierpiała przez wiele lat, to mimo wszystko preferowanie samobójstwa jest racjonalne.”
Prof. Appel mówi, że „wstępujemy w nową erę, w której chorzy cierpiący na choroby psychiczne nie muszą być chronieni, lecz powinni być wzmacniani [’empowered’ – „wzmacniani” w tendencjach samobójczych]. Naszym celem jest zmaksymalizowanie środków dostępnych pacjentom chorym na choroby psychiczne.”
Alex Schadenberg, dyrektor kanadyjskiego ośrodka prewencji eutanazji Euthanasia Prevention Coalition (EPC), nie jest zdziwiony takiemu stanowisku niektórych grup wspierających eutanazję i naciskających na przeforsowanie jej legalizacji całych Stanach Zjednoczonych. Obserwując trendy w Europie, Schadenberg wskazuje na próby włączenia pacjentów cierpiących na choroby psychiczne lub depresję, do grupy osób, które też „powinne mieć prawo” do eutanazji.
Na uwagę zasługuje też wyraźna i zauważalna dla każdego – kto nie boi się tego dostrzec – nadreprezentacja osób pochodzenia żydowskiego w ruchu na rzecz legalizacji eutanazji. Dzisiejsza sytuacja jest kalką historyczną przypominającą ruch proaborcyjny lat sześćdziesiątych w Stanach Zjednoczonych, wpierw manipulujący opinią publiczną, później agresywnie domagający się legalizacji „przerywania ciąży”, by w końcu doprowadzić do wyroku Sądu Najwyższego w decyzji Roe v Wade. Tak jak ruch proaborcyjny był fenomenem czysto żydowskim, a dzisiejszy „przemysł aborcyjny” jest nim w większości – co w jednoznacznych słowach przypomniał po latach prof. Bernard Nathanson, jeden z założycieli tego ruchu (prof. Nathanson w 1996 roku nawraca się przyjmując wiarę katolicką) – tak i inne ruchy destrukcyjne tworzone są przez siły o wyraźnej nadreprezentacji osób pochodzenia żydowskiego.