Na przestrzeni historii ataki wojskowe na suwerenne narody zawsze oznaczały śmierć, zniszczenie i chaos, które wcale nie kończą się w momencie zakończenia inwazji. Spójrz na Irak, Afganistan, Palestynę, Wietnam, Irlandię Północną – a nawet II Wojnę Światową i Zimną Wojnę.

Dlaczego więc w Libii miałoby być inaczej? Obecnie media zachodnie są „przerażone” trwającymi nadal strzelaninami między walczącymi frakcjami. Reuters donosi, że „starcia między rywalizującymi libijskimi milicjami zabiły dwie osoby i raniły 16, w ostatnich aktach przemocy z udziałem zbrojnych grup odmawiających złożenia broni.^„[1]

A czego niby Zachód się spodziewał? Suwerenny kraj – Libia – został zaatakowany i opanowany przez siły NATO, na podstawie fałszywego pretekstu wspartego przez obłudną Rezolucję ONZ, która doprowadziła do zabicia i okaleczenia dziesiątek tysięcy Libijczyków oraz zbombardowania ich domów i infrastruktury. Kraj został splądrowany i doprowadzony do totalnego chaosu, a jego przywódcy oraz ich dzieci i wnuki pomordowani na żywo w telewizji, z czego sekretarz stanu USA Hillary Clinton publicznie zrywała boki…^[2]

Brzmi to podobnie jak osiem lat inwazji na Irak, gdzie ohydna przemoc panuje do dziś. Podobnie jak Afganistan. Jak 60 lat codziennego życia w Palestynie. Podobnie jak Serbia dwie dekady temu i Wietnam cztery dekady temu.

Czy Zachód jeszcze raz zagrał w to samo?! Nie wydaje mi się.

Chłopcy od geopolitycznego planowania w Radzie Stosunków Zagranicznych (CFR), Komisji Trójstronnej, American Enterprise Institute i AIPAC mają zbyt dużo doświadczenia, aby ponownie potknąć się o ten sam kamień.

Czy oznacza to, że ”‹”‹zniszczyli Libię celowo? Oczywiście, że tak!

Codzienne obrazki piekła jakim stała się Libia, którymi przez blisko rok byliśmy karmieni przez media, oraz tak zwana „Arabska wiosna” – zbrojne powstania wspierane przez CIA, MI6, Mossad i NATO – są wystarczająco wymowne. Te zachodnie organizacje terrorystyczne („agencje rządowe ds. brudnych sztuczek”), wykonały świetną robotę!

Spójrz na to, co robią teraz w Iranie, gdzie bez skrupułów otwarcie przyznają, że jeżdżą po ulicach Teheranu mordując naukowców i cywilów i wysadzając bombami budynki i instalacje.^{[3] [4]} Czy ktoś może podać bardziej jasny przykład terroryzmu sponsorowanego przez państwo? Terroryzmu, do którego otwarcie przyznają się sami jego sprawcy – Izrael, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania?

Zniszczenie Libii i innych „państw zbójeckich” było i jest głównym celem Globalnej Oligarchii Władzy. Niesie ono ze sobą przesłanie dla całego świata, wymowne ostrzeżenie i groźbę dla każdego narodu na Ziemi:

„Jeśli możemy to zrobić w Libii, możemy to zrobić w każdym cholernym kraju w którym chcemy.”

„Albo jesteś z nami albo przeciwko nam” – mówi doktryna Busha po 9/11…

Czy słyszałaś to, Wenezuelo? Czy słyszałaś to, Syrio? I ty, Ekwadorze, Nigerio, Pakistanie i Boliwio!!?

Naturalnie odległość w czasie pomiędzy groźbami a zbrojną agresją jest odwrotnie proporcjonalna do odległości, w jakiej „państwo zbójeckie” znajduje się od Rosji i Chin…

W artykule z 30 grudnia 2011, pod tytułem „2012: Rok rządu światowego„^[5], opisałem 12 „wyzwalaczy”, które Globalna Oligarchia Władzy Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Unii Europejskiej używa do narzucenia globalnej dominacji. Wyzwalacz nr 10 mówi wprost o „Atakach na «państwa zbójeckie»”.

Widzisz, istnieją wzorce, jeśli wiesz, gdzie patrzeć. Na przykład, Libia Kadafi-ego, Wenezuela, Iran, Syria i wiele innych państw muzułmańskich posiada banki centralne, które są prawdziwie niezależne. Niezależne nie od władz lokalnych, jak chcieliby tego jajogłowi z Harvardu i CFR, ale niezależne od MFW, Goldman Sachs, Citibank i pasożytniczej lichwiarskiej globalnej bankierskiej kabały Rothschildów i Rockefellerów.

Inny wzór? Libia ma dziewiąte co do wielkości rezerwy ropy naftowej na świecie, największe w Afryce. Kaddafi szykował się do wprowadzenia Złotego Dinara – waluty wykonanej z prawdziwego złota, a nie cienkiego papieru jak dolar czy euro – do rozliczania handlu libijską ropą naftową. A następnie – dlaczego nie? – do wprowadzenia go do handlu ropą w całej Afryce i na Bliskim Wschodzie… Był to bezpośredni atak na hegemonię dolara w handlu ropą naftową!

Saddam Husajn zrobił coś podobnego, kiedy zdecydował się na wykorzystanie euro zamiast dolara w handlu ropą w ramach programu „ropa za żywność„, zezwolonego w Iraku w ramach sankcji ONZ. Było to w listopadzie 2002 roku i jeśli dobrze pamiętam stary Saddam popadł w kłopoty w marcu 2003 roku…

Inny wzór? Przywódcy takich krajów jak Libia, Irak, Afganistan i Serbia byli krótkowzroczni jeśli chodzi o kluczowe kwestie geopolityczne, dlatego kiedy zrobiło się wokół nich gorąco, niezmiennie pozostawali sami w krzyżowym ogniu Zachodu. Nie ukształtowali strategicznych sojuszy, przez co zostawali na lodzie.

Kadafi zrobił jeszcze gorzej: spędził ostatnie kilkanaście lat, zanim został zamordowany, robiąc zadośćuczynienia Stanom Zjednoczonym, Wielkiej Brytanii, Włochom, Unii Europejskiej. Dlatego media są pełne słodkich zdjęć Kadafiego obejmującego Bush-a, Kadafiego obejmującego Tony Blair-a, Kadafiego z królem Juanem Carlosem, z Sarkozy-m, Zapatero, Cameron-em, Brown-em, Obamą, Chirac-iem… Mamy nawet zdjęcie Silvio Berlusconiego całującego Kadafiego w rękę! (we wrześniu 2010 roku – jest nagranie wideo…)

9 lekcji z agresji na Libię

1) Nie ufaj zachodnim mocarstwom, zwłaszcza Stanom Zjednoczonym, Wielkiej Brytanii, Francji, Włochom i Izraelowi.

2) Nie trzymaj się władzy zbyt długo. Zwłaszcza, jeśli możesz ją przekazać inteligentnemu spadkobiercy, jak Saif-Kadafi. Ojciec powinien to zrobić co najmniej pięć lat temu…

3) Nie ufaj zachodnim mocarstwom.

4) Nie pozostawaj w osamotnieniu. Znajdź dobrego sojusznika: Rosję lub Chiny – na przykład. Spytaj Iran – rozumie sprawę bardzo dobrze.

5) Nie ufaj zachodnim mocarstwom…

6) Bądź bardzo ostrożny względem zachodnich organizacji terrorystycznych, jak CIA, MI6, Mossad i ich prywatnych kamratów: Blackwater/Xe, Halliburton i innych.

7) Nie ufaj zachodnim mocarstwom…

8) Nie pozwól „zachodnim mediom” przekazywać wiadomości na temat tego co dzieje się w twoim kraju. Media rosyjskie, chińskie, irańskie i z Ameryki Łacińskiej stają się niezwykle ważne.

9) I na koniec – Nie ufaj zachodnim mocarstwom!

Adrian Salbuchi

Tłumaczenie: davidoski

‘The lessons of Libya: Chaos is no surprise’– Adrian Salbuchi – rt.com

Przypisy:

^[1] Reuters: Two killed and 16 hurt in Libyan clashes
^[2] http://www.youtube.com/watch?v=2D0LEW6vGF8
^[3] The Australian: Inside Mossad’s war on Tehran
^[4] Der Spiegel: Mossad Admits It Killed Nuke Scientist
^[5] 2012: Year of the World Government