Aktualizacja strony została wstrzymana

O nawrócenie PO na Polskę – Ks. prof. Czesław S. Bartnik

Wszelkie reformy i zmiany rządów nic nie dają, bo „trzeba najpierw Polskę odzyskać”. Rzeczywiście, nie może ona ciągle wyrwać się do końca z jakichś widzialnych i niewidzialnych okowów. Czy nowej władzy będzie dostawało mądrości, wiedzy, kompetencji i sumienia, aby tego dokonać? I tu mamy wielkie obawy. Dotychczas PO zachowuje się tak jak ubogi chłop, który otrzymał w spadku wielki majątek dla siebie samego. PO przystępuje do rządów, na razie, z nierozumną radością i zarazem z duchem walki ze wszystkimi, którzy nie są liberałami, którzy są patriotami, zachowują polską tradycję i historię i nie chcą być wchłonięci przez narody Europy Zachodniej.

W związku z ostatnimi wyborami jeszcze częściej niż zwykle padało sakramentalne niemal słowo „demokracja”. W obecnym świecie zachodnim istnieje nawet specjalny kult bogini demokracji. Ale ciekawe, że już dwa i pół tysiąca lat temu mędrcy greccy mieli inne zdanie. Platon i Arystoteles – najwybitniejsi filozofowie, i Polibiusz, największy historyk starogrecki, uczyli, że demokracja jest ustrojem najniższym i ostatnim. Najpierw jest patriarchat-monarchia, potem następuje arystokracja, a na koniec demokracja, która szybko przeradza się w ochlokrację, czyli rządy ciemnych mas i grup zbójeckich, i w rezultacie państwo upada.

A nasza demokracja?
U nas demokracja ukazała się w pełnym swym blasku w czasie ostatnich wyborów parlamentarnych. I mamy już prawie to samo, co i w Europie Zachodniej. Zwykli ludzie poważnie i z drżeniem rąk wybierają, a władzę zdobywają zawsze ci sami: bądź te same partie, bądź te same układy, bądź ci sami oligarchowie, a przynajmniej ich ludzie, no i zwykle ci sami ateiści polityczni, masoni i słudzy jakichś ciemnych i ukrytych układów.
Jak jest u nas? Połowa uprawnionych do głosowania nie idzie do wyborów, bo ma słuszną intuicję, że i tak elit politycznych nie wymieni. Istotnie, wybory mają właściwe znaczenie dopiero w jakichś węzłowych momentach, jak np. wyzwalanie się kraju z niewoli.
Druga połowa tych wybierających wdaje się w walki między partiami i oligarchami, ale niestety, znaczna ich część nie bardzo wie, o co toczy się gra, a inna część z kolei zostaje po prostu oszukana przez propagandę szulerów politycznych, co się odnosi szczególnie do młodzieży. I przeważnie taki jest mechanizm wyborów w dzisiejszej demokracji. Współczesna demokracja musi zostać zreformowana. Jej chorobę widzieliśmy choćby w czasie kampanii wyborczej: kłótnie, miotanie wyzwisk i obelg, wściekłość, oszustwa, podchody, szydzenie, łamanie etyki, imputowanie przestępstw, no i ogólne chamstwo.
Kiedyś kolega napisał mi o znajomym mu polityku, a raczej pseudopolityku: „Pojechał do Paryża dawać koncert chamstwa”. Najgorszy jest w przypadku ludzi zajmujących się polityką brak wiedzy, logiki, zdrowego rozsądku, co często można obserwować w dysputach telewizyjnych. Polityk nie musi mieć studiów, ale musi mieć zdrowy rozum, roztropność i sumienie.
Nie można przejść do porządku dziennego nad tym, że Donald Tusk i niektórzy inni peowcy oraz Władysław Bartoszewski lżyli, ile wlazło, prezydenta, odnosząc zarówno do niego, jak i do premiera termin „dyplomatołki”, i zalecali, by się leczył, domyślnie: psychicznie. Kiedy po wyborach prezydent wypomniał panu Tuskowi zniewagi swojej osoby, to członkowie PO i liczni dziennikarze zaczęli wołać, że Tusk nie ma za co przepraszać. Wynikałoby z tego, że to raczej prezydent powinien przeprosić pana Tuska i jego towarzyszy za to, że wspomniał o jakiejś urazie. Jest to perfidia. Uważa się, że w demokracji władza musi być lżona i kto z polityków nie lży innych lub nie chce być lżony, kto się obraża i strzeże swej godności, to nie jest demokratą. Mamy tu do czynienia z dnem moralnym i charakterologicznym, będącym przejawem neopogaństwa. W 10 dni po wyborach Donald Tusk w wywiadzie z Moniką Olejnik powiedział: „Jeśli prezydentowi do nawiązania współpracy potrzebne jest słowo „przepraszam”, to mówię przepraszam”. W tej wypowiedzi zawarty jest cały obraz nowej władzy. Wynika z tego, że pan Tusk jeszcze tylko jako szef partii jest ważniejszy od prezydenta, który powinien zabiegać o współpracę z Tuskiem i wykonać pierwszy krok ku zgodzie, i to bez żądania przeproszenia. Tymczasem homo novu idzie zawsze przedstawić się wyższej godności, a nie odwrotnie. Ale przede wszystkim cała wypowiedź jest cyniczna i kpiąca z prezydenta. Donald Tusk stawia sprawę tak, że nie ma za co przepraszać, a jeśli prezydent chce przeprosin, to on wypowiada to słowo „przepraszam” na odczepne. Tymczasem przeproszenie to nie tylko słowo, to raczej sprawa moralności i kultury. Przepraszanemu nie ubliża się na nowo. Niestety, jest to zapowiedź tego, jaka będzie nowa władza. Martwi ten niski poziom moralny i polityczny.
Donald Tusk, dziękując swoim wyborcom w Anglii za poparcie, powiedział, że „dali mu największy prezent w życiu”. Jak to? To władza premiera ma być prywatnym podarunkiem dla niego, nie dla Narodu, nie dla Polski? A może i całe PO potraktowało wygraną jako podarunek dla nich? A może i całą Polskę potraktują jako jeden wielki „podarunek”? Obawy takie potwierdza dalej częściowo głupawa i histeryczna radość z wygranych wyborów, tak jakby chłopiec otrzymał upragnioną kolorową zabawkę. Nie ma w tym powagi ani troski o nas, o Polskę.
Na takiej mieliźnie umysłowej osiedli również liczni dziennikarze, którzy między prezydentem a przyszłym premierem widzą tylko animozje osobiste. Nie dostrzegają, że jest to ostatecznie walka o profil Polski i o byt Polski. Jeden jest za restauracją Polski, drugi zaś w swej ideologii jest za oddaniem Polski na służbę dziedziczce Merkel. To nie są tylko animozje. To są sprawy zasadnicze, które muszą być rozwiązane. Ten, kto zamierza oddać Polskę w całkowitą niewolę Unii, musi przełamać się i ustąpić. To właśnie znaczy: „przepraszam”!
Aby nie popaść w pesymizm, trzeba się modlić za polityków PO. Żeby pan Donald Tusk swój cyniczno-ironiczny uśmiech przemienił na spokój i godność, na powagę i rzetelność. Żeby pani Hanna Gronkiewicz-Waltz porzuciła słodko-żmijowatą postawę wobec innych na rzecz kobiecej serdeczności i szlachetności. Czy pan Jarosław Gowin nie mógłby zstąpić z wysokiego tronu sędziego Kościoła polskiego i wstąpić do grona członków tego Kościoła? Może też pan senator Kazimierz Kutz uzna, że Śląsk leży w granicach politycznych Polski? Może również cała PO, budując Polskę oligarchiczną, dostrzeże choć grupkę spośród czterech milionów ludzi żyjących poniżej minimum socjalnego?

Obawy
Kiedy analizuje się różne wypowiedzi i postępowanie polityków PO (którzy zresztą ciągle nie mają programu, a tylko kalkują Zachód), to nachodzą nas duże obawy w różnych dziedzinach.
Zachodzi obawa, że PO rozwali gospodarkę, materiałową i pieniężną, bo chce na siłę wprowadzić nowy ustrój społeczno-gospodarczy i wejść do strefy euro. Nie ma zrozumienia dla świata wiejskiego, robotniczego i biedoty i może całą gospodarkę podporządkować oligarchom niemieckim.
Zachodzi obawa, że ruszy znowu złodziejska prywatyzacja, w której zostanie sprywatyzowana nie tylko cała ziemia polska i w ogóle Polska, ale także wody, rzeki, lasy i samo powietrze. Pocieszający ma być fakt, że np. w Zakopanem będzie dwóch właścicieli powietrza: jeden Niemiec, drugi Hiszpan, czyli powstanie konkurencja, dzięki której górale mniej zapłacą za oddychanie.
Boimy się, że i pod względem politycznym, duchowym i kulturowym PO podda Polskę w „macierzyńską opiekę” pani Merkel, podobnie jak pisał ostatni król Polski Stanisław Poniatowski w akcie abdykacyjnym, powierzając I Rzeczpospolitą carycy Katarzynie, też Niemce.
Obawiamy się, że ponownie po czasach komunizmu nastąpi zagubienie ducha Polski, narodu, patriotyzmu, tradycji polskiej, historii, kultury, języka.
Można postawić pytanie: czy będzie importowana bez granic ideologia liberalna i ateistyczna, a w związku z tym będzie się luzować prawo karne, dyscyplinę w szkolnictwie, będzie szerzona demoralizacja młodzieży? Czy „zero tolerancji” Giertycha będzie w mig zniesione na rzecz stałej zachęty do rozpusty, narkotyków „lekkich”, pijaństwa, bezkarnego łamania wszelkich praw?
Czy nowy rząd przyjmie europejską Kartę Praw Podstawowych, gdzie wprawdzie prawa: godności, wolności, równości, solidarności, praw obywatelskich i sprawiedliwości, brzmią wzniośle, ale kontekst interpretacyjny zwraca je prawie wszystkie przeciwko religii oraz etyce chrześcijańskiej i klasycznej? Czy będziemy poddani pod całą jurysdykcję Trybunału w Strasburgu, który będzie ponad naszą Konstytucją, uczyni martwymi nasze sądy i będzie ferował wyroki sprzeczne z Ewangelią i z polską racją stanu? Mamy już tego początki w procesie pani Alicji Tysiąc.
Czy podniosą znowu głowy obce wywiady, układy, dawni esbecy, ludzie uwikłani w korupcję, sprzedawcy Polski, frustraci, drapieżnicy społeczni i zdrajcy? Już teraz ludzie z PO zapowiadają, że nie będą ścigali przestępstw, np. korupcji, a będą zapobiegali przyczynom tych przestępstw, mianowicie przez odpowiednie ustawy.
Cóż to za głupota i utopia. Oni myślą, że wyeliminują grzech przez uchwałę przeciwko niemu!
Boimy się, że zostaną otwarte na oścież wrota dla aborcji, eutanazji, małżeństw homoseksualnych, niwelowania instytucji małżeństwa i rodziny i odrzucania wszystkich wyższych wartości.
Istnieje obawa, że nastąpi pogorszenie sytuacji Kościoła, choć Tusk próbuje pozyskać kard. Stanisława Dziwisza, abp. Kazimierza Nycza, abp. Tadeusza Gocłowskiego i wielu innych. Tymczasem papierkiem lakmusowym jest stosunek PO do ogólnopolskiego i prawowiernego medium toruńskiego, które wyraża ducha substancji polskiej i katolickiej. Czy PO będzie się starała prześcignąć PiS w filosemityzmie bez względu na interes Polski?
Obawiamy się, że będzie niszczony rozmyślnie dorobek PiS z nienawiści i że agresja opozycjonistów będzie trwała w czasie rządów. Już są tego pierwsze oznaki w wypowiedziach ludzi PO i w ich zachowaniach, jak np. w czasie wystąpienia posła PiS Marka Kuchcińskiego, przedstawiającego kandydata na marszałka Sejmu. Robił on wprawdzie pewne aluzje, ale zachowanie się posłów PO było bardzo niekulturalne.

Jaka atmosfera?
Po wyborach PO i większość mediów zachowują się tak, jakby po jakimś więzieniu znaleźli się na pikniku. Wieje utopią: hulaj dusza! Niektórzy powiadają, że jednak media zaczną przywoływać nową koalicję do porządku, gdy tylko przeminie euforia. Ale nie jest to takie pewne. PO i polskojęzyczne media zachodnie mają wspólne poglądy i ciągoty, zresztą razem atakowali niekosmopolityczny rząd PiS. Media wspierały PO nawet w ciszy wyborczej. Poza tym obecnie wszystkie wychwalają PO, atakują pokonanych i rysują przyszłość w kolorach „Ody do radości” i w duchu utopii liberalnej, wrogiej Polsce i chrześcijaństwu. W czasie wieczoru wyborczego zaraz po godz. 20.00 można było wyczuć, że wygrała PO. Nie czekając na godz. 23.00, w migawkach podawano klub PO na pierwszym miejscu, uradowaną twarz Tuska i uśmiechnięte miny dziennikarzy telewizyjnych.
Jeśli media zaczną krytykować nowy Sejm, to chyba zaczną od tego, że aż 400 posłów przy ślubowaniu dodało: „Tak mi dopomóż Bóg”. Na razie, jeśli się coś krytykuje, to tylko technikę propagandową wyborów, nie mówi się absolutnie o programach partii dla społeczeństwa i Polski. Dla mediów scenę polityczną, wypełniają przeważnie fatałaszki i elementy estetyczne, tak po amerykańsku.
Ale krzyżują się różne wiatry polityczne. Weźmy pod uwagę choćby nastroje LiD po wyborach. Marek Borowski, Wojciech Olejniczak, Aleksander Kwaśniewski i wielu innych wyraźnie zapowiadali, że gdy wygrają, to wezmą się za Kościół, czyli za katolików. A ci katolicy poparli ich prawie w 14 proc., czyli w liczbie ponad dwóch milionów. I powstał niezrozumiały paradoks: atakowani katolicy poparli swoich wrogów, ci zaś posmutnieli, że tych popierających było tak mało. Psychologia społeczna wyborów bywa czasami idiotyczna. Ciekawe, że w całej niemal Europie katolicy wybierają do rządów swoich wrogów, gdyż są to rządy przeważnie masonów, ateistów, liberałów, prześladowców chrześcijaństwa. Co katolików tak opętało? Może jakaś demoniczna hipnoza? Weźmy na przykład obecną Hiszpanię. Tam rządzi taka jakaś – jak mówił ks. Prymas kard. Józef Glemp – hybryda, czyli socjaliści kapitalistyczni, oligarchiczni, taka socjo-magnateria. I oto dziś chcą znowu ekshumować rewolucję antykatolicką z lat 30. ubiegłego wieku. Rządzący wściekają się, że Watykan beatyfikował 498 osób, zamordowanych przez ateistycznych rewolucjonistów. Toteż jakby w odwecie chcą głosić chwałę i stawiać pomniki mordercom owych świętych. Przy tym, możliwe, że wystawią też pomnik i naszemu gen. Karolowi Świerczewskiemu, który dowodził w czasie rewolucji pięcioma tysiącami wschodnich morderców, no i sam strzelał do katolików.
Ponadto rząd hiszpański potępia generała Franco i innych obrońców Kościoła. W tym świetle lepiej rozumiemy wyczyny Hiszpanów wśród Indian amerykańskich, choć trzeba pamiętać, że protestanccy Anglosasi wyniszczyli prawie wszystkich Indian w Ameryce Północnej. W historii są jakieś ciemne epoki, których nie da się zrozumieć. Obawiamy się, żeby coś z tych ciemności nie przyszło i do nas w jakimś znaczniejszym stopniu. Jest to tym groźniejsze, że wielkie kraje Europy Zachodniej sympatyzują z obecnym rządem hiszpańskim, który walczy z Kościołem. Rządy tych krajów, choć głoszą demokrację i godność każdego człowieka, to przecież godność tę przypisują tylko ateistom, liberałom i niszczycielom tradycji chrześcijańskiej. Jest to obłuda demoniczna. Obecnie formując imperium europejskie, nie liczą się już wcale ze swoimi społeczeństwami. Jedyna Irlandia chce poddać traktat reformujący pod referendum. W innych krajach – jak się zdaje – o powstaniu imperium ponadpaństwowego będą decydowały tylko opisane wyżej rządy. Zwykli obywatele to dla nich pariasi.

Co z Polską?
Mój przyjaciel, mgr inż. Jerzy Tatol powtarza ciągle, że wszelkie reformy i zmiany rządów nic nie dają, bo „trzeba najpierw Polskę odzyskać”. Rzeczywiście, nie może ona ciągle wyrwać się do końca z jakichś widzialnych i niewidzialnych okowów. Próbowało to zrobić PiS, ale do końca nie dało rady. Teraz stajemy przed pytaniem, czy nowej władzy będzie dostawało mądrości, wiedzy, kompetencji i sumienia, aby tego dokonać. I tu mamy wielkie obawy. Dotychczas PO zachowuje się tak jak ubogi chłop, który otrzymał w spadku wielki majątek dla siebie samego. PO przystępuje do rządów, na razie, z nierozumną radością i zarazem z duchem walki ze wszystkimi, którzy nie są liberałami, którzy są patriotami, zachowują polską tradycję i historię i nie chcą być wchłonięci przez narody Europy Zachodniej. Owszem, bywa tak, że człowiek żądny władzy i znaczenia po zdobyciu tej władzy humanizuje się i uspokaja, czuje się już spełniony i robi się nawet łaskawszy dla przeciwników politycznych. Ale mimo wszystko przychodzi na myśl porzekadło z czasów pańszczyźnianych: „Po złym panie jeszcze gorszy nastanie”.
W każdym razie tym, którzy byli i są mocno atakowani za polskość i za miłość do całego społeczeństwa, niewyłączającą nikogo, zwłaszcza tych najbiedniejszych i pokrzywdzonych, przytoczę dla żartu powiedzenie profesorki KUL, Janiny Pliszczyńskiej, która swego czasu pisała do mnie na Uniwersytet Katolicki w Lowanium: „Bóg nie poskąpił mi wrogów, ale tym wrogom poskąpił rozumu”. Trzeba się więc nam modlić o rozum dla polityków, a przede wszystkim o nawrócenie się Platformy Obywatelskiej na Polskę.

 

Ks. prof. Czesław S. Bartnik

 

Za: Nasz Dziennik, Sobota-Niedziela, 10-11 listopada 2007, Nr 263 (2976)

 

 

Skip to content