Niemieckie półroczne przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej rozpoczęło się od wezwania do wprowadzenia na terenie całej Unii Europejskiej jednolitego prawa zakazującego krytyki czy poddawania w wątpliwość tzw. Holokaustu. Na spotkaniu w Dreźnie, niemiecka Minister Sprawiedliwości Brigitte Zypries, zażądała, by negowanie Holokaustu czy używanie publiczne symboli nazistowskich, było zakazane. Upowszechnienie tego prawa, znanego już w wielu krajach świata w formie penalizacji w ramach tzw. kłamstwa oświęcimskiego, miałoby być rozszerzone o kryminalizację innych form „mowy nienawiści” (Hate Speech) .

Propozycje rządu niemieckiego wspierane są przez komisarza Unii Europejskiej Franco Frattini, który zaznaczył, że dokładna definicja prawna mogła by być pozostawiona poszczególnym krajom do rozstrzygnięcia, co – według komisarza – „zagwarantowałoby, iż wolność osobista nie byłaby naruszona”.

KOMENTARZ BIBUŁY: W procesie judaizacji Europy – a tak właściwie to obserwowanej dzisiaj judaizacji całego „zachodniego” świata – stopniowo zakazuje się wszelkiej krytyki pobiblijnego judaizmu, zjawisk z nim związanych i jego przedstawicieli. Zakaz dotyczy przede wszystkim naukowej krytyki pewnych aspektów II Wojny Światowej, co uniemożliwia nie tylko prowadzenie rzetelnych badań naukowych, ale stanowi element dominacji w jakimkolwiek dyskursie historycznym.

Dziś historyk może spierać się, badać dokumenty, próbować szczegółowo zliczać ilość ofiar np. terroru stalinowskiego, ale pod groźbą posądzenia go o „antysemityzm” i groźbą realnej kary więzienia, nie może prowadzić badań np. nad ilością ofiar żydowskich podczas II Wojny światowej. Współczesny historyk boi się czy poddanie w wątpliwość dogmatu o „6 milionach zamordowanych Żydów”, nie pozbawi go pracy i wolności. Nie wie czy 6 milionów minus jeden, to jeszcze dogmat, czy już „kłamstwo oświęcimskie”. A może do przyjęcia jest pięć milionów? A czy cztery to już za mało? Jeśli tak, to kto zatwierdza tę granicę, wszak historykom nie wolno o tym dyskutować, nie wolno spierać się o dokumenty, nie wolno im ich interpretować. Czyżby więc decyzje o takiej a nie innej wykładni zapadały nie w gronie historyków, lecz w gronie ideologów? To ostatnie to oczywiście pytanie retoryczne, a każdy kto ma zdrowe oczy to widzi, że wprowadzanie zakazu dyskusji pod osłoną „walki z nienawiścią” czy z „nieposzanowaniem ofiar”, jest właśnie polityczno-ideologiczną cenzurą.

ZOB. RÓWNIEŻ:

• David Irving: „Żydzi powinni sami sobie zadać pytanie dlaczego są tak znienawidzeni”
• David Irving wypuszczony z austriackiego więzienia
• Rozpoczął się proces Germara Rudolfa z okarżenia o „negowanie Holokaustu”
• Aresztowanie hiszpańskiego historyka oskarżonego o „negowanie Holokaustu”
• Sąd francuski skazał R. Faurissona za „kłamstwo oświęcimskie”
• Sąd skazał Davida Irvinga na 3 lata więzienia