Dziewięć lat po śmierci, po wyjątkowo szybkim procesie, 27 kwietnia 2014 r. zostanie kanonizowany papież Jan Paweł II; wraz z nim na ołtarze zostanie wyniesiony papież Jan XXIII, wobec którego zastosowano dyspensę od [wymaganego przez prawo kanoniczne] cudu po to, aby umożliwić ich wspólną kanonizację. Skąd ten proceduralny pośpiech i decyzja o kanonizacji dwóch papieży podczas jednej i tej samej ceremonii? Otóż stąd, że – jak na falach Radia Watykańskiego wyjaśnił kard. Paweł Poupard, były przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury – Sobór Watykański II należy traktować jak kompas i koniecznie kierować się jego wskazaniami, w wierności wobec myśli inicjatora soboru, Jana XXIII, i zgodnie ze sposobem jego wdrażania, jaki Jan Paweł II stosował podczas całego swego pontyfikatu.

Ks. Alan Lorans FSSPX

Mimo, że nigdy nie wytoczono mu procesu – czego się domagał – abp Marceli Lefebvre został ogłoszony jako ekskomunikowany latae sententiae za konsekrację czterech biskupów, ale przede wszystkim za to, że nieustannie potępiał zerwanie, które sobór wraz z głoszoną przezeń wolnością religijną, ekumenizmem, kolegializmem i zreformowaną liturgią wprowadził do dwutysiącletniej Tradycji Kościoła.

Przyjdzie czas, gdy Kościół, odrzuciwszy niesłychane procedury, którymi obecnie się kieruje, rozstrzygnie kwestię ważności zarówno tej „kanonizacji”, jak i tej „ekskomuniki”.

ks. Alan Lorans FSSPX

(źródło: dici.org, 4 października 2013)