Ludzie zajmujący się procedurami sztucznego zapłodnienia (in vitro) doprowadzili do „utowarowienia” dzieci. Prokreację sprowadzili do produkcji ludzkich embrionów i oferowania ich do sprzedaży według zasad rynkowych, czyli po jak najniższych kosztach „produkcji”.
Dziennik „Los Angeles Times” opisał historię lekarza, który powoływał do życia ludzkie embriony masowo. Z gamet jednego dawcy nasienia i jednej dawczyni komórek jajowych „wytwarzał” tyle zarodków, ile dało rady. Dzięki temu miał sporo embrionów „nadliczbowych”. Zgłaszające się niepłodne pary stawały się rodzicami dla istniejących już zarodków. To była „wersja leczenia niepłodności po obniżonej cenie, z rabatem”. Potaniała jeszcze bardziej, gdy lekarz zaczął kupować nasienie w banku spermy.
Dr Ernest J. Zeringue ostro ciął koszty zapłodnienia in vitro. W zaciszu swojego laboratorium „wytwarzał serię zarodków”, a następnie dzielił ją na kilka pacjentek. Pary wcześniej znały biologiczną i psychospołeczną charakterystykę dawców gamet. Mogły sobie „wybrać serię”, z której pochodził zarodek.
Dzięki temu pomysłowi dr Zeringue istotnie obniżył koszty programu in vitro, dla większości par miał już gotowe zarodki. Jego klinika w Davis (Kalifornia, USA) oferowała najniższe ceny w całym stanie. W prasie pojawiły się reklamy: „Ciąża za 9,8 tys. dolarów albo zwrot pieniędzy”.
Pary wykupujące tanią opcję zostania rodzicami musiały oczywiście pójść na pewne ustępstwa: zaakceptować, że de facto nie będą to ich biologiczne dzieci oraz mieć świadomość, że dzieci te będą miały rodzeństwo urodzone w innych rodzinach.
„Nowy model biznesowy świadczeń medycznych w zakresie sztucznego zapłodnienia”, wymyślony i z powodzeniem praktykowany przez dr. Zeringue’a, będzie omawiany podczas styczniowej sesji komisji ds. etyki Amerykańskiego Towarzystwa Medycyny Reprodukcyjnej (ASRM).
[Tłumaczenie i opracowanie własne HLI-Polska na podstawie serwisu informacyjnego LifeNews (R.Taylor) – 22.11.2012 r.]