Nakładem wydawnictwa Rosemaria ukazał się uwspółcześniony reprint książki (wydanej za zezwoleniem władz kościelnych) Mieczysława Noskowicza „Trzy Najświętsze Hostie”. Pozycja ta opisuje cud eucharystyczny w Poznaniu, bluźnierstwo dokonane przez żydów które było przyczyną cudu, pogrom i spalenie na stosie bluźnierców. Historia ta, dziś nazywana antysemickim mitem, a przez wieki opisywana przez historyków i akta sądowe, jest współcześnie nieznana.
15 sierpnia 1399 roku w Poznaniu, przekupione przez (powodowanych nienawiścią do chrześcijaństwa) starszych gminy żydowskiej, dwie gojki (służące u żydów) dokonały kradzieży trzech Hostii z kościoła. Po kradzieży złodziejki przekazały Hostie żydom. W piwnicy domu zamieszkiwanego przez rabina żydzi dźgali hostie szpikulcami i nożami. Z Hostii tryskała krew. Dokonujący profanacji, w szale nienawiści, wznieśli straszny rejwach. Krzyki bluźnierców przyciągnęły wielu okolicznych mieszkańców. Jednym z nich była niewidoma od lat żydówka, która doznała łaski nawrócenia i uzdrowienia. Szum wokół sprawy spowodował, że żydzi postanowili zniszczyć Hostie. Topili ją w studni i w dole kloacznym. Pomimo to Hostie wracały na miejsce bluźnierstwa w nienaruszonym stanie. Ostatecznie zakrwawione części stołu na którym dokonywano profanacji zamurowano w ścianie, a Hostie postanowiono zakopać poza miastem. Podczas przenoszenia Hostii napotkani kalecy i umierający doznawali uzdrowień. Jeden z nich podążył za żydami i widział jak zakopują coś na podmiejskim polu.
Tydzień później 22 sierpnia 1399 na podmiejskim polu młody chłopiec Paweł wypasał krowy. Pasterza zaciekawiło w pewnym momencie niezwykłe zachowanie zwierząt które oddawały cześć czemuś na polu. Okazało się że zwierzęta oddają cześć trzem lewitującym nad polem hostiom (podobne zdarzenie miało miejsce za życia świętego Antoniego Padewskiego). Ojciec Pawła, Maciej skontaktował się z władzami miejskimi. Na miejsce cudu ostatecznie udały się władze, biskup, duchowieństwo. Przenoszone do kościołów hostie systematycznie wracały na pole. Wybudowano więc na nim kaplicę a z czasem kościół. Przybywający pielgrzymi byli uzdrawiani.
Proces karny przeprowadzony przez sąd miejski ustalił sprawców. Za spisek, świętokradztwo i kradzież, rabin, 13 starszych gminy i 2 gojki, zostali ukarani śmiercią. Świętokradców żywce spalono na stosie. Zbulwersowani świętokradztwem mieszczanie dokonali pogromu żydów. Po 45 latach na prośbę żydów sąd królewski wznowił proces. Trwał on 10 lat. Potwierdzono poprzedni wyrok i dodatkowo gminę żydowską skazano na co roczną darowiznę na procesje Bożego Ciała (800 tynfów czyli polskich srebrnych złotówek).
Mieczysław Noskowicz w swej książce opisał też historie Kościoła poznańskiego, przytoczył teksty dokumentów opisujących sprawę, kościoły związane z cudem eucharystycznym.
Jan Bodakowski
Zdjęcia i tekst o cudzie z miesięcznika Arka [link]
Opisaną wyżej książkę Mieczysława Noskowicza „Trzy Najświętsze Hostie”, wydaną przez wydawnictwo Rosemaria, można nabyc u Wydawcy [link]. Pozycja ta różni się nieco od oryginału, poddana została bowiem „redakcji językowej”.
„Książka stanowi poprawioną i uzupełnioną edycję książki Mieczysława Noskowicza „Najświętsze trzy Hostie” (wydanie 3). Tekst został poddany standardowej obróbce redakcyjnej: redakcji merytorycznej i językowej. W zakres pierwszej weszły takie poprawki jak: usunięcie lub poprawa drobnych błędów, zmiany dawnych nazw ulic i placów Poznania na współczesne (np. Butelska na Woźna) oraz uzupełnienia co do ważnych zdarzeń, które dotyczą naszych czasów (np. miejsca, gdzie obecnie znajdują się monstrancje).”
Z opisu Wydawcy
Książkę Mieczysława Noskowicza „Najświętsze Trzy Hostie” w wersji oryginalnej wznowiło również Wydawnictwo WERS z Poznania.
Wydawnictwo WERS
Skr. Poczt. 59, Oddział 4, 60-962 Poznań 10
e-mail: wolna-polska@wp.plGorąco polecamy tę lekturę!