Zgodnie z najlepszymi wzorami a la Orwell głównym kagańcowym, policjantem myśli lub współczesną odmianą inkwizycji w Polsce to stowarzyszenie o nazwie „Otwarta Rzeczpospolita”. (wiki , strona domowa)
„Otwartość” w nazwie odnosi się do faktu, iż działalność stowarzyszenie koncentruje się na nagonkach, publicznym szczuciu oraz zastraszaniu a więc działalności godzącej w wolność słowa, przekonań, wypowiedzi.
„Rzeczpospolita” termin który choć niejednoznaczny to jednak sugerujący, że chodzi nie o jakąś tam abstrakcyjną bądź egzotyczną republikę ale o Polskę jest równie mylący gdyż głównym celem ataków są osoby postrzegane jako zagrożenie dla interesów lobby żydowskiego w Polsce. Atak stowarzyszenia jest w pewnym sensie nobilitacją, potwierdzeniem patriotyzmu i polskości atakowanej osoby.
Biorąc pod uwagę wściekłe ataki stowarzyszenia na wolność słowa w naszym kraju egzekwowane w interesie żydowskiego i lewicującego establishmentu dużo lepiej jego charakter i profil oddałaby nazwa „Zamknięty Kibuc”.
Przykłady nagonek urządzanych przez „Zamknięty Kibuc” z ostatnich lat to :
- Nagonka na prezesa TVP Farafała za udzielanie się za młodu w prawicowo nacjonalistycznych pisemkach.
- Donos do prokuratury na prof. Wolniewicza który ‘antysemicko’ polemizował z zastępowaniem na liście lektur polskiej klasyki literackiej dziełami Brunona Schultza.
- Popieranie i lansowanie dewiacji seksualnych w tym parad pederastów.
- Zastraszanie blogosfery np. najnowszy donos do prokuratury na portal Judeopolonia.
- Nagonka na minister Radziszewską za obroną praw szkół wyznaniowych do niezatrudniania osób homoseksualnych.
- Wniosek o ściganie brytyjskiego historyka Davida Irvinga, próba zastraszenia go w czasie ostatniej podróży po Polsce. („Otwarta Rzeczpospolita”, he he he, najchętniej zbudowali by mur by nie wpuszczać niebezpiecznych idei.)
- Oprócz tego rutynowe nękanie ONR, księgarni „Antyk” i innych polskich organizacji, instytucji i firm.
Na swojej stronie „Zamknięty Kibuc” publikuje między innymi „Poradnik donosiciela” (w oryginalnej orwellowskiej wersji „Poradnik obywatela”) czyli ABC praktycznych kroków współczesnych komisarzy politycznych.