Aktualizacja strony została wstrzymana

Lustracja zaszkodziła Szymborskiej?

Laureatka literackiej nagrody Nobla Wisława Szymborska zapytana przez włoską gazetę „La Repubblica”o lustrację i rolę prawdy w życiu społeczeństwa, odparła: – Lustracja w Polsce przyniosła więcej szkód niż dobrodziejstw. Okazało się, że w imię prawdy można stworzyć mnóstwo fałszerstw i dwuznaczności. – Na szczęście – dodała Szymborska – rząd się zmienił, a ten nowy pozostawił, ja przynajmniej mam na to nadzieję, tę kwestię zawodowym historykom, nie zaś samoukom poszukującym sensacyjnych rewelacji.

Te słowa mówiła osoba, która pamięta stalinizm, bo uczestniczyła w jego umacnianiu. Jak pisał w „Naszym Dzienniku” Stanisław Krajski, w 1951 r. komuniści rozpoczęli bezpośrednią bezpardonową walkę z Kościołem. Zapoczątkowało ją aresztowanie pod zarzutem szpiegostwa biskupa kieleckiego Czesława Kaczmarka. Pod koniec tego roku aresztowano kilkunastu księży w diecezji krakowskiej. W styczniu 1953 r. odbył się ich „proces”. Zarzucono im „szpiegostwo za amerykańskie pieniądze”. Trzech księży skazano na śmierć, a pozostałych na wieloletnie więzienie.

W lutym 1953 roku, gdy księża oczekiwali w celach śmierci na wykonanie wyroku grupa literatów krakowskich, wśród których była Szymborska, podpisała i przekazała władzom oraz ogłosiła „Rezolucję Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego”. Literaci krakowscy nie skorzystali z szansy przynajmniej milczenia w tej sprawie. Wybrali drogę rezolucji, w której między wierszami można było wyraźnie przeczytać: „Wykonać wyrok, przyspieszyć go”. Przy tej okazji złożyli na kolanach czołobitny hołd i przysięgę wierności komunistycznym zbrodniarzom i zdrajcom Polski.

Oto tekst rezolucji:

W ostatnich dniach toczył się w Krakowie proces grupy szpiegów amerykańskich powiązanych z krakowską Kurią Metropolitarną. 
„My zebrani w dniu 8 lutego 1953 r. członkowie krakowskiego Oddziału Związku Literatów Polskich wyrażamy bezwzględne potępienie dla zdrajców Ojczyzny(…). 
Potępiamy tych dostojników z wyższej hierarchii kościelnej, którzy sprzyjali knowaniom antypolskim i okazywali zdrajcom pomoc, oraz niszczyli cenne zabytki kulturalne. 
Wobec tych faktów zobowiązujemy się w twórczości swojej jeszcze bardziej bojowo i wnikliwiej niż dotychczas podejmować aktualne problemy walki o socjalizm i ostrzej piętnować wrogów narodu – dla dobra Polski silnej i sprawiedliwej”.

Rezolucję podpisało swoimi nazwiskami i pierwszymi literami swoich imion 53 osoby. Wśród nich znaleźli się m.in. tak znani pisarze i krytycy literaccy jak: K. Bunsch, Wł. Dobrowolski, K. Filipowicz (późniejszy mąż Szymborskiej), L. Herdegen, A. Kijowski, J. Kurek, Wł. Machejek, Wł. Maciąg, B. Miecugow, S. Mrożek, T. Nowak, J. Przyboś, T. Sliwiak, M. Słomczyński (znany tłumacz Szekspira podpisujący kryminały swojego autorstwa pseudonimem Joe Alex), O. Terlecki, H. Vogler, A. Włodek (pierwszy mąż Szymborskiej), Jan Błoński (kilkadziesiąt lat później kłamliwie zarzucał Polakom w „Tygodniku Powszechnym”, „zbrodniczą obojętność wobec zagłady getta warszawskiego”) i wielu innych.

Rezolucja była zbrodnicza i haniebna. Ci, którzy ją podpisali, podpisali się pod wyrokami śmierci dla 3 księży i pod wyrokami wieloletniego więzienia dla pozostałych kapłanów, ale podpisali się również w ten sposób pod pozostałymi zbrodniami stalinizmu.

Wisława Szymborska nigdy nie skorzystała z możliwości przeproszenia Polski i Polaków, a przede wszystkim Ofiar swojej komunistycznej gorliwości, za swoja zdradziecką postawę. Teraz potępia lustrację, której jak widać, bardzo się boi.

Mirosław Orzechowski

Za: Blog Miroslawa Orzechowskiego | http://miroslaw-orzechowski.blog.onet.pl/2,ID308734521,RS1,index.html

Skip to content