Jestem chirurgiem, który wykonał ponad 10 000 zabiegów chirurgicznych, nosząc maskę chirurgiczną. Jednakże sam ten fakt nie kwalifikuje mnie jeszcze do bycia ekspertem w tej materii. Co istotniejsze, jestem byłym redaktorem naczelnym czasopisma medycznego. Dlatego też wiem, jak czytać literaturę medyczną i odróżnić dobrą, rzetelną naukę od kiepskiej oraz fakty od fałszu. Wierzcie mi, że literatura medyczna pełna jest miałkiej fikcji udającej wiedzę medyczną. Bardzo łatwo też można dać się zwieść złej, nierzetelnej nauce.
Dr med. Jim Meehan
Od początku pandemii przeczytałem setki badań na temat masek medycznych. W oparciu o obszerny przegląd i analizę, nie mam wątpliwości, że zdrowi ludzie nie powinni nosić ani chirurgicznych, ani materiałowych masek. Nie powinniśmy także zalecać powszechnego ich noszenia ogółowi społeczeństwa, gdyż zarządzenie to nie jest poparte żadnymi dowodami o najwyższym poziomie [wiarygodności].
Po pierwsze postawmy sprawę jasno. Założenie, że noszenie masek przez chirurgów stanowi dowód na to, że „maski muszą działać korzystnie w powstrzymywaniu transmisji wirusa”, jest błędem logicznym, który zaklasyfikowałbym jako argument fałszywej równoważności lub porównywanie „jabłek do pomarańczy”.
Chociaż chirurdzy rzeczywiście noszą maski, aby zapobiec zakażeniu pola operacyjnego oraz odsłoniętych tkanek wewnętrznych pacjenta tym, co może wydostać się z ich dróg oddechowych, to na tym kończy się tą analogia. Jak wiadomo, chirurdzy nie mogą się „społecznie zdystansować” od swoich pacjentów (chyba że używamy zrobotyzowanych urządzeń chirurgicznych, ale w takim przypadku zdecydowanie nie założyłbym maski).
W pandemii CoVID-19 chodzi o transmisję wirusową. Chirurgiczne i materiałowe maski w żaden sposób nie zapobiegają transmisji wirusa. Do tej pory już wszyscy powinni w pełni zdawać sobie sprawę z tego, że maski nigdy nie zapobiegały przenoszeniu się wirusów i nie chroniły przed nimi. Właśnie dlatego nigdy nie zalecano ich stosowania podczas sezonowej grypy, epidemii czy w trakcie poprzednich pandemii.
Brak fachowej literatury naukowej dowodzącej, że używanie masek jest skutecznym środkiem zapobiegawczym przeciwko grypie oraz innym wirusom, stanowi powód, dla którego Anthony Fauci, główny chirurg amerykański, a także CDC i WHO oraz praktycznie każdy ekspert zajmujący się chorobami zakaźnymi zgodnie twierdzili, że noszenie masek nie zapobiega transmisji SARS CoV-2. Pomimo, że podmioty rządowe zajmujące się zdrowiem publicznym zmieniły o 180 stopni swoje rekomendacje w tej kwestii, nauka pozostała niezmienna.
W międzyczasie nie pojawiły się też nowe badania wspierające tezę o konieczności noszenia masek w miejscach publicznych. W rzeczywistości najnowsza analiza systematyczna po raz kolejny dowiodła, że maski są nieefektywne w zapobieganiu transmisji takich wirusów jak CoVID-19.
Jeśli chirurg byłby chory, a zwłaszcza na infekcję wirusową, nie przeprowadziłby operacji, bo wie, że jego maska chirurgiczna NIE powstrzyma wirusa (podkreślenie autora).
Inny obszar „fałszywej równoważności” wiąże się z otoczeniem, w którym są noszone maski. Środowiska, w których chirurdzy stosują maski, minimalizują ich niekorzystny i niepożądany wpływ na ich użytkowników.
W przeciwieństwie do ludzi noszących na co dzień maski w miejscach publicznych, chirurdzy pracują w sterylnych salach operacyjnych wyposażonych w wydajne systemy wymiany powietrza, które utrzymują dodatnie ciśnienie, a ponadto wymieniają i filtrują powietrze w pomieszczeniu na bardzo wysokim poziomie oraz podnoszą poziom tlenu w sali. Warunki te ograniczają negatywny wpływ masek na chirurga oraz na personel sali operacyjnej. Jednak pomimo tych wyjątkowych warunków zapewniających kontrolę atmosfery, badania kliniczne potwierdzają negatywny wpływ (zmniejszenie poziomu tlenu tętniczego oraz ponowne wdychanie dwutlenku węgla) masek chirurgicznych na fizjologię chirurga oraz jego funkcjonowanie.
Chirurdzy i personel sali operacyjnej są dobrze przeszkoleni, a ponadto doświadczeni i skrupulatni w utrzymaniu sterylności. Nosimy tylko nowe, sterylne maski. Zakładamy maskę w sterylny sposób. Nosimy ją przez krótki czas i zmieniamy natychmiast przy pierwszych oznakach nadmiernego nawilgotnienia, które obniża jej wydajność oraz zwiększa jej negatywny wpływ. Ponadto chirurdzy NIGDY nie używają ponownie tej samej maski. Nie noszą też masek materiałowych.
Nakazuje się ludziom noszenie masek ochronnych, do stosowania których nie zostali przeszkoleni pod kątem właściwych procedur. Skutek tego jest taki, że obchodzą się z nimi nieostrożnie i nieudolnie, często ich dotykając oraz ciągle używając tych samych w sposób, który zwiększa ich skażenie i prawdopodobieństwo transmisji choroby.
Wystarczy pójść i przyjrzeć się zachowaniu ludzi w sklepie spożywczym lub w Walmarcie, by nabrać przekonania co do skuteczności stosowania maseczek w społeczeństwie na co dzień.
Jeśli jednak wierzysz i ufasz słabym, nieprzekonującym, opartym jedynie na obserwacji badaniom oraz zdezorientowanym urzędnikom zdrowia publicznego, okłamującym Cię w kwestii korzyści płynących z noszenia maseczek i zupełnie ignorujących zagrożenia wynikające z używania masek, to powinieneś przynajmniej odrzucić jako wiarygodne oraz uznać za nielogiczne i antynaukowe zalecenie dotyczące blokowania dwóch z trzech wejść, którymi mogą przedostawać się wirusy. Maski zakrywają bowiem tylko usta i nos. Nie chronią jednak oczu.
Dr med. Jim Meehan
Źródło: Fałszywa pandemia. Krytyka naukowców i lekarzy cz.3 – Maski
Za: POLITYWATORY ()
Za: Strona prof. Mirosława Dakowskiego (31.03.2021)
Fałszywa pandemia. Krytyka naukowców i lekarzy. Maski cz.3
Ze wstępu dr. Mariusza Błochowiaka
Maseczki ani nie chronią przed zakażeniem się wirusem grypy czy koronawirusem, ani nie redukują ryzyka zakażenia się tymi wirusami układu oddechowego. Nie ma też znaczenia, czy używamy maseczek własnej roboty, czyli tzw. materiałowych (społecznościowych), chirurgicznych czy typu N95. Nie ma między nimi żadnej różnicy w kwestii ochrony czy redukcji ryzyka zakażenia się wspomnianymi wirusami. Takie są jednoznaczne wnioski ze wszystkich randomizowanych kontrolowanych badań klinicznych, które uznawane są w medycynie za najbardziej wiarygodne, za „złoty standard” badań klinicznych:
[…] jeśli uwzględniasz odpowiednie randomizowane kontrolowane badania ze zweryfikowanymi wynikami, to wszystkie jednoznacznie stwierdzają […], że nie ma statystycznych dowodów korzyści pod względem redukcji ryzyka zarażenia wirusową chorobą górnych dróg oddechowych. One wszystkie mówią to samo. Nie musisz sięgać po jakieś jedno nadzwyczajne badanie, które jest wyjątkowo dobre i mówi to, co inne przemilczają.
„[…] Chociaż badania mechanistyczne potwierdzają potencjalny wpływ higieny rąk czy noszenia masek, to jednak dowody pochodzące z czternastu randomizowanych kontrolowanych badań tych środków (higiena rąk oraz noszenie masek) nie potwierdziły istotnego wpływu na transmisję laboratoryjnie potwierdzonej grypy. Podobnie znaleźliśmy ograniczone dowody skuteczności wzmożonej higieny rąk oraz sprzątania otoczenia”. Zatem tutaj mamy najnowsze randomizowane kontrolowane badanie, z którego wynika, że nie ma znaczenia, czy odkażamy powierzchnie i myjemy ręce i że maski nie chronią. Zasadniczo to badanie potwierdza to, co głosi nauka. Taki jest aktualny stan badań (prof. Denis Rancourt).
Spis treści
1. Wstęp…………………………………………………………………………………13
Definicja terminu pandemia a szczepionki…………………………….34
Wyjście z matni……………………………………………………………………37
2. O autorach………………………………………………………………………….40
3. Prof. Denis Rancourt ………………………………………………………….50
3.1 Maseczki nie są skuteczne. Przegląd literatury naukowej
w kontekście zasadności polityki społecznej wobec COVID-19… 50
Streszczenie……………………………………………………………………..50
Maseczki i respiratory nie działają…………………………………….50
Przegląd literatury medycznej……………………………………………52
Podsumowanie potwierdzające
tezę, że maseczki nie są skuteczne……………………………………..55
Zasady bezpieczeństwa postawione na głowie w przypadku
maseczek………………………………………………………………………….56
Fizyka i biologia chorób wirusowych układu oddechowego
o tym, dlaczego maseczki nie są skuteczne ………………………..56
Dlaczego nigdy nie może zostać przeprowadzone empiryczne
badanie dotyczące zasad noszenia maseczek w całym kraju?… 68
Nieznane aspekty noszenia maseczek…………………………………69
Wnioski……………………………………………………………………………70
Bibliografia………………………………………………………………………72
3.2 List do WHO w sprawie noszenia masek………………………….76
3.3 Nie potrzebujemy szczepionek przeciwko sezonowym
wirusowym infekcjom układu oddechowego …………………………96
3.4 Obywatelskie nieposłuszeństwo w kwestii noszenia masek…112
3.5 Maski nie redukują ryzyka zachorowania na grypę
i choroby grypopodobne…………………………………………………….158
3.6 Maski, łgarstwa i bezczelne kłamstwa, czyli państwowi
inspektorzy sanitarni – „rosnąca liczba dowodów”………………180
Streszczenie……………………………………………………………………180
Wprowadzenie……………………………………………………………….. 182
Kompetencje potrzebne do tego, by móc wypowiadać się
na temat maseczek i COVID-19………………………………………. 187
Reakcje rządów były katastrofą
dla zdrowia publicznego i bezpieczeństwa………………………..193
Mantra o „rosnącej
liczbie dowodów” musi się skończyć…………………………………201
Zatem czym właściwie jest
„rosnący zbiór dowodów”?………………………………………………220
3.7 Nigdy wcześniej nie zalecano noszenia maseczek całemu
społeczeństwu…………………………………………………………………… 231
4. Dr med. Jim Meehan ………………………………………………………..240
4.1 Jeśli maski nie są skuteczne, to dlaczego chirurdzy
je noszą?……………………………………………………………………………240
5. Dr med. Wolfgang Wodarg…………………………………………………245
5.1 Szczepionki i testy pomysłem na biznes………………………….245
6. Daniela Prousa………………………………………………………………….323
6.1 Psychiczne konsekwencje noszenia masek………………………323
Przedmowa redaktora niemieckiego wydania …………………..323
Badanie………………………………………………………………………….325
Wyniki…………………………………………………………………………..327
Apel do decydentów………………………………………………………..330
Dalsze działania…………………………………………………………….. 331
7. Dr n. med. Zbigniew Martyka …………………………………………… 333
7.1 Pandemia strachu………………………………………………………… 333
Zafałszowane statystyki………………………………………………….. 335
COVID-19 a grypa i HIV………………………………………………..340
Bezsensowne i tragiczne w skutkach obostrzenia……………… 341
Konsekwencje izolacji starszych ludzi………………………………343
Szkodliwość masek…………………………………………………………344
Primum non nocere………………………………………………………..350
Strach celem politycznym……………………………………………….. 351
Dewastacja służby zdrowia…………………………………………….. 353
„Lekarstwo” gorsze od choroby………………………………………. 355
Szczepionki…………………………………………………………………… 359
Remedium na kryzys………………………………………………………364
8. Prof. med. Ines Kappstein………………………………………………….366
8.1 Ochrona ust i nosa w miejscach publicznych: brak oznak
skuteczności………………………………………………………………………366
Zalecenie Instytutu Roberta Kocha………………………………….367
Rozsiewanie wirusów
jeszcze przed wystąpieniem pierwszych objawów………………367
Ochrona innych………………………………………………………………369
Podstawy naukowe………………………………………………………… 371
Wnioski dotyczące podstaw naukowych, na których
opiera się rekomendacja RKI dotycząca noszenia
maseczek w przestrzeni publicznej …………………………………..390
Brak danych naukowych………………………………………………….393
Podsumowanie dotyczące podstaw naukowych……………….. 400
Wymagania dotyczące używania maseczek w miejscach
publicznych…………………………………………………………………….402
Dlaczego prawidłowe obchodzenie się z maseczkami
jest ważne?……………………………………………………………………..404
Jak wygląda rzeczywistość w odniesieniu do używania
maseczek w miejscach publicznych?………………………………… 418
Wnioski………………………………………………………………………….422
9. Paweł Klimczewski ……………………………………………………………426
9.1 Zgony w Polsce i w Europie. Wybiórcza pandemia………….426
Bójmy się normalności……………………………………………………426
Europa ………………………………………………………………………….427
Polska w okresie pierwszego lockdownu……………………………432
Tragiczna polska jesień 2020…………………………………………… 435
10. Podziękowanie……………………………………………………………….. 439
O AUTORACH CZ.3
- Prof. med. Ines Kappstein, doktor medycyny, ukończyła studia medyczne we Freiburgu, następnie podjęła pracę w Instytucie Higieny Ogólnej i Bakteriologii w Chirurgicznej Klinice Uniwersyteckiej w tym mieście. Ma wykształcenie specjalistyczne w zakresie mikrobiologii, wirusologii i epidemiologii zakażeń oraz higieny i medycyny środowiskowej. W 1993 roku uzyskała stopień doktora habilitowanego w zakresie higieny szpitalnej. W latach 1998–2006 pracowała w klinice Klinikum rechts der Isar Uniwersytetu Technicznego Monachium. W latach 2006–2016 pełniła funkcję ordynatora wydziału higieny szpitalnej w klinikach Südostbayern AG powiatów Traunstein i Berchtesgadener Land. Od 2016 roku prowadzi własną działalność, w ramach której opiekuje się kilkoma klinikami chorób ostrych oraz klinikami specjalistycznymi i rehabilitacyjnymi.
- Paweł Klimczewski, ekspert analizy rynku specjalizujący się w analizie danych demograficznych, badaniu rynku mediów oraz w pisaniu unikalnych programów rozwiązujących nietypowe problemy. W swojej pracy łączy wiedzę z wielu dziedzin: socjologii, cybernetyki, statystyki, matematyki, fizyki i informatyki. Autor programów predykcyjnych opartych o modele genetyczne i mechanizmy uczenia maszynowego z wykorzystaniem wielkich zbiorów danych (Big Data). Współtwórca metodologii badań mediów w Polsce, szef i członek zespołu metodologicznego, największego na świecie badania czytelnictwa prasy i konsumpcji. Autor projektu badania oglądalności linearnej telewizji w czasie rzeczywistym w Polsce. Hobbystycznie interesuje się językami aglutynacyjnymi i możliwościami ich przetwarzania w automatycznym rozumieniu treści, jednocześnie poznając kulturę ludów Azji Centralnej i Lewantu.
- Dr n. med. Zbigniew Martyka, specjalista chorób wewnętrznych i zakaźnych, kierownik Oddziału Obserwacyjno–Zakaźnego Szpitala ZOZ w Dąbrowie Tarnowskiej. Ukończył studia na wydziale lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi w 1981 roku, a następnie odbył staż lekarski w 5. Wojskowym Szpitalu Klinicznym w Krakowie. Po jego ukończeniu pracował jako kierownik ambulatorium w jednostce wojskowej, równocześnie odbywając praktykę specjalizacyjną w dziedzinie chorób wewnętrznych w Szpitalu Lotniczym w Dęblinie. Po zdaniu egzaminu specjalizacyjnego został skierowany do pracy w Szpitalu Uzdrowiskowym w Krynicy w Centralnym Szpitalu Klinicznym Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie. W tym samym czasie rozpoczął pisanie pracy doktorskiej. Po zdaniu egzaminu specjalizacyjnego II stopnia i po obronie pracy doktorskiej uległ wypadkowi (złamanie kręgosłupa) i odszedł z wojskowej służby zdrowia. Następnie kontynuował pracę w Oddziale Obserwacyjno-Zakaźnym Szpitala ZOZ w Dąbrowie Tarnowskiej, gdzie podjął decyzję o rozpoczęciu kolejnej specjalizacji w dziedzinie chorób zakaźnych. Po jej ukończeniu od 2000 roku prowadzi Oddział Obserwacyjno-Zakaźny w tamtejszym szpitalu.
- Dr med. Jim Meehan studiował biologię na uniwersytecie w Tulsie w USA, inżynierię w Akademii Wojskowej w Nowym Jorku, medycynę na uniwersytecie Oklahoma i okulistykę na uniwersytecie w Waszyngtonie. Był chirurgiem (zajmował się okulistyką), przełożonym lekarzy rezydentów w szpitalu i zastępcą redaktora magazynu „Journal of Ocular Immunology and Inflammation”.
- Daniela Prousa (1978), dyplomowany psycholog. Obecnie zajmuje się głównie zagadnieniami regulacji stresu oraz zwalczania bólu w jednej z klinik rehabilitacyjnych. Inne obszary jej zainteresowań to: psychosomatyka, psychiatria, wspieranie dzieci i młodzieży oraz pediatria społeczna. W czasie studiów z zaangażowaniem prowadziła zajęcia konsultacyjne w dziedzinie metodyki badań. Wkrótce ukończy długoletnie studia podyplomowe w zakresie psychoterapii opartej na psychologii głębi. Chętnie podejmuje działania twórcze, jest autorką sztuki teatralnej dla dzieci.
- Prof. Denis Rancourt, emerytowany, były profesor zwyczajny fizyki na Uniwersytecie w Ottawie. Podczas swojej 23-letniej kariery profesora uniwersyteckiego opracował nowe kursy i prowadził zajęcia dla ponad 2000 studentów na wszystkich poziomach na trzech różnych wydziałach (nauka, inżynieria, nauki humanistyczne). Nadzorował ponad 80 osób – zarówno studentów kończących studia, jak i osoby wszystkich stopni naukowych na wszystkich poziomach: od doktorów przez magistrów po studentów z NSERC43. Kierował uznawanym na arenie międzynarodowej interdyscyplinarnym laboratorium badawczym i przez dwie dekady pozyskał znaczne fundusze na badania. Brał także udział w około 40 konferencjach naukowych, podczas których występował jako wykładowca plenarny, główny mówca lub gość specjalny. Opublikował ponad 100 artykułów naukowych we wiodących, recenzowanych czasopismach naukowych z zakresu fizyki, chemii, geologii oraz nauk o materiałach, glebie i o środowisku. Dokonał fundamentalnych odkryć w dziedzinie nauk o środowisku, pomiarach i o glebie oraz w biogeochemii, fizyce teoretycznej, fizyce stopów, magnetyzmie i w obszarze nauk o planetach. Jego naukowy indeks h wynosi 39 (84% laureatów Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki miało indeks h co najmniej 30), a jego artykuły były cytowane ponad 5000 razy w recenzowanych czasopismach naukowych. Spis jego publikacji, statystyki cytowań i wskaźnik cytowań45 są publicznie dostępne w Google Scholar46. Opublikowane niedawno przez niego (nierecenzowane) artykuły, dotyczące danych naukowych o epidemii COVID-19 i maseczkach mających zapobiegać wirusowym chorobom układu oddechowego, przeczytano ponad pół miliona razy na ResearchGate, a jeszcze więcej w innych miejscach. Jego ostatnie wywiady wideo i wideo-raporty o COVID-19 i maskach obejrzano ponad milion razy. Jego poszczególne kompetencje w kontekście zagadnienia noszenia masek obejmują:
– Odnośnie do nanocząstek w środowisku naturalnym.
Wirusowe choroby układu oddechowego są przenoszone przez najmniejszą frakcję cząstek aerozolu obciążoną wirionami, które są reaktywnymi nanocząstkami w środowisku naturalnym. Dlatego stabilność chemiczna i fizyczna oraz właściwości transportowe
tych cząstek aerozolu są podstawą dominującego mechanizmu zarażania przez powietrze. Jego obszerna praca nad reaktywnymi nanocząsteczkami w środowisku naturalnym jest uznawana na całym świecie i obejmuje: wytrącanie i wzrost, reaktywność
powierzchni, aglomerację, ładunek powierzchniowy, przemianę fazową, osiadanie i sedymentację oraz rozpuszczanie w wyniku reakcji chemicznej. Ponadto prowadził zajęcia z dynamiki płynów (powietrze jest płynem ściśliwym) i osadzania grawitacyjnego
na poziomie uniwersyteckim, a także badania dotyczące zastosowania technologii filtracji (maski są filtrami) w przemyśle.
– Odnośnie do nauk o cząsteczkach, dynamiki molekularnej i kompleksowania powierzchni. Jest ekspertem w zakresie struktur, reakcji i dynamiki molekularnej, w tym kompleksowania molekularnego do powierzchni biotycznych i abiotycznych47. Procesy te są zasadnicze w przypadku przyczepiania się wirusa, przyłączania antygenu, replikacji molekularnej, przyczepiania się do włókien maski, ładowania [elektrycznego] cząstek, ubytku i wzrostu cząstek aerozolu oraz wszystkich tego typu zjawisk związanych z wirusową transmisją i infekcją, a także z działaniami ochronnymi. Przez wiele lat wykładał mechanikę kwantową na poziomie uniwersyteckim. To fundamentalna teoria dotycząca atomów, cząsteczek i substancji. Opracował także i opublikował teorię dyfrakcji promieni rentgenowskich i metodologię charakteryzowania małych cząstek materii.
– Dotyczące metod analizy statystycznej. Analiza statystyczna badań naukowych, w tym solidna analiza propagacji błędu i solidne oszacowanie błędu systematycznego, wyznacza granicę tego, co można wiarygodnie wywnioskować z dowolnego badania obserwacyjnego, w tym z randomizowanych kontrolowanych badań w medycynie, a także z pomiarów terenowych podczas epidemii. Profesor Denis Rancourt jest też ekspertem w dziedzinie analizy błędów i statystycznej analizie złożonych danych w wielu dziedzinach nauki. Podstawę jego badań medycznych stanowią metody analizy statystycznej.
– Odnośnie do modelowania matematycznego. Znaczna część epidemiologii opiera się na modelach matematycznych transmisji i ewolucji chorób w populacji. Profesor Denis Rancourt ma wiedzę na poziomie eksperckim i doświadczenie z predykcyjnymi i eksploracyjnymi (eksperymentalnymi) modelami matematycznymi i metodami symulacji. Ponadto dysponuje wiedzą ekspercką w zakresie niepewności parametrów i zależności parametrów w takich modelach. Niedawno badał wraz z innymi naukowcami podstawową liczbę odtwarzania zakażeń COVID-19 wskutek rządowego nakazu używania maseczek w Stanach Zjednoczonych.
– Odnośnie do metod pomiarowych. W nauce wyróżnia się pięć głównych kategorii metod pomiarowych: (1) spektroskopię (w tym spektroskopię jądrową,elektronową i wibracyjną), (2) obrazowanie (w tym mikroskopię optyczną i elektronową oraz obrazowanie
rezonansowe), (3) dyfrakcję (w tym rentgenowską i neutronową, wykorzystywane do badania struktur molekularnych, magnetycznych i defektów), (4) pomiary transportu (przenoszenia), w tym tempa reakcji, transferów energii i przewodności, oraz (5) pomiary właściwości fizycznych (w tym gęstości właściwej, pojemności cieplnej, reakcji na naprężenie, zmęczenie materiału…). Uczył tych metod pomiarowych na interdyscyplinarnymkursie magisterskim, który opracował i prowadził przez wiele lat dla absolwentów (studiów magisterskich i doktoranckich) fizyki, biologii, chemii, geologii i inżynierii. Dokonał fundamentalnych odkryć i postępów w dziedzinach spektroskopii, dyfrakcji, magnetometrii i mikroskopii, które zostały opublikowane we wiodących czasopismach naukowych i zaprezentowane na międzynarodowych konferencjach. Zna na najwyższym poziomie akademickim naukę o pomiarach, która jest podstawą wszelkich nauk. - Dr med. Wolfgang Wodarg, internista i pulmonolog, specjalista w zakresie higieny i medycyny środowiskowej, a także zdrowia publicznego i medycyny społecznej. Po zakończeniu pracy klinicznej przez 13 lat pracował w charakterze internisty, w tym m.in. jako lekarz publiczny w Szlezwiku-Holsztynie, a jednocześnie wykładowca na uniwersytetach i w szkołach wyższych oraz przewodniczący
Komitetu Ekspertów ds. powiązanej z medycyną Ochrony Środowiska przy Izbie Lekarskiej Szlezwiku-Holsztynu. W 1991 roku otrzymał stypendium na Uniwersytecie Johna Hopkinsa w Baltimore w USA (epidemiologia). Jako członek niemieckiego Bundestagu w latach 1994–2009 był inicjatorem i rzecznikiem Komisji „Etyka i prawo współczesnej medycyny”, członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, gdzie przewodniczył Podkomisji ds. Zdrowia i wiceprzewodniczącym Komisji Kultury, Edukacji i Nauki. W 2009 roku zainicjował komisję śledczą w Strasburgu dotyczącą roli WHO w H1N1 (świńska grypa), gdzie po zakończeniu
kadencji nadal pracował jako ekspert naukowy. Od 2011 roku pracuje jako niezależny wykładowca uniwersytecki, lekarz i naukowiec, a do 2020 roku był dobrowolnym członkiem zarządu i szefem Grupy ds. Zdrowia w Transparency International Germany.
Książka do nabycia m.in. w FUNDACJA OSUCHOWA
