Aktualizacja strony została wstrzymana

Nominacje premiera Gordon Brown

Gordon Brown, nowy premier Wielkiej Brytanii od pierwszych dni swojego urzędowania dokonuje jedynie słusznych decyzji personalnych, obsadzając wiele znaczących stanowisk osobami odpowiedniej opcji ideologicznej.

Jako szef Departamentu Kultury, Mediów i Sportu – ciała o szerokich kompetencjach czuwania m.in. nad brytyjskimi mediami – nominowany został prosyjonistyczny działacz James Purnell.

Szefem Departamentu Rozwoju Międzynarodowego został Douglas Alexander, uhonorowany swego czasu tytułem „przyjaciela Izraela”.

Kolejny „prawdziwy przyjaciel Izraela”, to były ambasador Wielkiej Brytanii w Izraelu, Simon McDonald, który został głównym doradcą Premiera do spraw polityki zagranicznej.

David Miliband – nowy Minister Spraw Zagranicznych Wielkiej Brytanii (Foreign Secretary)- wnuk Samuela Milliband, Żyda z Warszawy, który ochotniczo zaciągnął się do Armii Czerwonej by walczyć przeciwko Polsce w wojnie 1920 roku, i syn Adolfa „Ralpha” Miliband, komunisty, wykładowcy marksizmu-leninizmu i działacza syjonistycznego.

Photo Source: wikipedia

Na wyjątkowo szczególną uwagę zasługuje nominacja nowego ministra spraw zagranicznych (Foreign Secretary). Został nim 41-letni David Miliband, wnuk Żyda z Warszawy i syn Ralpha Miliband (prawdziwe imię: Adolf), znanego piewcy Marksizmu i komunizmu. David Miliband obejmuje to najważniejsze stanowisko polityki zagranicznej w rządzie brytyjskim, jako drugi w historii najmłodszy Minister SZ, pomimo braku jakiejkolwiek praktyki w służbie zagranicznej.

Wydaje się, że w wielu przypadkach wystarcza odpowiednia sympatia ideologiczna: oprócz ojca Adolfa „Ralpha” – wykładowcy ekonomii marksistowskiej na brytyjskich i amerykańskich uniwersytetach, współtwórcy Nowej Lewicy i wydawcy skrajnie lewicowych pism – dziadek Davida Miliband, Samuel „Sam” Miliband, był zagorzałym komunistą i wrogiem Polski. To on w wojnie 1920 roku zaciągnął się dobrowolnie do Armii Czerwonej i walczył w jej szeregach przeciwko Polsce. Wkrótce po tym ucieka z Polski do Belgii.

Urodzony w Brukseli Adolf „Ralph” Miliband przebywa w Belgii do 1940 roku, gdzie – jak podaje w swojej biografii – już w wieku 12 przyłącza się do syjonistycznej skrajnie lewicowej organizacji podburzającej miejscową ludność belgijską. W wieku 16 lat przedostaje się wraz z ojcem do Londynu, gdzie robi błyskawiczną karierę, zaczynając już w 1941 roku prestiżową London School of Economics.

Latem 1940 roku, czyli od razu po przybyciu do Anglii, Adolf „Ralph” Miliband nad grobem Karola Marksa na cmentarzu Highgate składa przysięgę dochowania wierności ideom komunizmu.

Adolf „Ralph” Miliband zadbał również i o odpowiednią karierę dla swojego drugiego syna i w rządzie Premiera Browna młodszy brat nowego Ministra Spraw Zagranicznych, 37-letni Ed Miliband będzie nadzorował działanie Biura Gabinetu, czyli departamentu odpowiedzialnego za wprowadzanie w życie decyzji rządu.

Synowie Adolfa „Ralpha” Miliband i Marion Kozak, wychowywali się w podlondyńskim domu, który – jak wspominają – przesiąknięty był lewicową atmosferą i częstymi wizytami działaczy międzynarodówki komunistycznej.

Najnowsza nominacja w rządzie Browna dotyczy Julii Neuberger, najbardziej znanej w Anglii rabinki, która jako członek Gabinetu zostaje doradczynią Premiera w sprawach służby zdrowia.

Premier Gordon Brown podkreślał wielokrotnie swoje związki z Izraelem. Podczas uroczystego obiadu zorganizowanego w kwietniu br. przez klub „Przyjaciół Izraela” Labour Party, Brown przypomniał rolę swojego ojca, który jako gorący zwolennik Izraela i „chrześcijańsko-syjonistyczny” działacz (był m.in. przewodniczącym prosyjonistycznej frakcji Church of Scotland’s Israel Committee w protestanckim tzw. kościele Szkocji), odpowiednio ukształtował postawę swojego syna.

W Parlamencie brytyjskim sytuacja wygląda podobnie. Jeśli chodzi o ilość parlamentarzystów pochodzenia żydowskiego, Wielka Brytania znajduje się na drugim miejscu na świecie zaraz po Izraelu. Według oficjalnych danych, w Wielkiej Brytanii zasiada we wszystkich szczeblach Parlamentu 59 Żydów (18 w Izbie Gmin i 41 w Izbie Lordów, przy czym niektóre żydowskie organizacje twierdzą, że w Izbie Lordów jest 46 Żydów).

Lech Maziakowski
Washington, DC | 2007-07-02 | www.bibula.com


ZOB. RÓWNIEŻ:

Skip to content