Tradycja uczestnictwa w codziennej Mszy świętej przez żeńskie wspólnoty zakonne jest w Szwajcarii zagrożona z powodu zmniejszającej się liczby księży.

Siostry urszulanki w macierzystym domu zgromadzenia w Brigue mają wprawdzie jeszcze możliwość wysłuchania każdego dnia Mszy świętej, jednak dwaj księża, którzy do nich przychodzą są na tyle wiekowi, że wkrótce ich posługa się zakończy i zapewne nie będzie miał kto ich zastąpić – tłumaczy s. Petra Marzetta z władz prowincji zakonnej.

Zakonnice zaprosiły do siebie Gundę Brüske z Instytutu Liturgicznego Szwajcarii Niemieckiej we Fryburgu. Prowadzi ona kursy liturgiczne w klasztorach żeńskich, wprowadzając zakonnice w odprawianie liturgii Słowa. – Spotkanie z Chrystusem jest możliwe także poprzez Pismo Święte – tłumaczy. 

Gunda Brüske przewiduje, że coraz mniej liczni księża nadal będą przyjeżdżać do żeńskich klasztorów w niedziele, ale w tygodniu będzie to trudne. Tymczasem duże wspólnoty zakonne nie mogą uczestniczyć w Mszach w najbliższych kościele parafialnym, ponadto wiele sióstr jest już w bardzo podeszłym wieku lub porusza się na wózkach inwalidzkich. Dlatego szukają innych form codziennej liturgii, które nie wymagają obecności księdza. 

Niektóre zgromadzenia, np. siostry Świętego Krzyża z Menzingen, już od końca lat 90. raz lub dwa razy w tygodniu zamiast Mszy św. odprawiają same – z braku kapłana – Liturgię Słowa, połączoną z udzieleniem przechowywanej w tabernakulum Komunii świętej. U benedyktynek z Cham podobna celebra odbywa się raz w miesiącu.

Dla wielu sióstr, zwłaszcza starszego pokolenia, nie do przyjęcia jest codzienna liturgia bez Komunii świętej. Całe życie bowiem przyjmowały Najświętszy Sakrament każdego dnia. Dlatego podejmowane są starania, by przynajmniej w domach dla starszych zakonnic wciąż odprawiana była codzienna Eucharystia.

Do przynajmniej niektórych klasztorów dotarł duch kościelnej nowoczesności. Benedyktynka s. Mattia Fähndrich uważa, że młodsze pokolenia zakonnic są bardziej otwarte na inne formy liturgiczne. Jej zdaniem, „nacisk kładziony przez Kościół w ciągu wieków głównie na Eucharystię, zepchnął na dalszy plan słowo Boże, zaś jego rewaloryzacja na Soborze Watykańskim II nie zawsze została przyjęta w żeńskich wspólnotach zakonnych”.

Źródło: KAI

RoM