Polacy szczególnie uroczyście obchodzą Święto Bożego Ciała, by w procesjach do czterech ołatrzy, organizowanych na ulic miast i wsi czcić Najświętszy Sakrament. Była to i jest wielka manifestacja przywiązania do Wiary i Kościoła. Procesja zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach, przy których czytane są fragmenty z każdej z Ewangelii związane tematycznie z Eucharystią.

W latach komunizmu, proboszczom odmawiano prowadzenia procesji ulicami szczególnie dużych miast, wtedy procesja szła wokół kościołów.

Święto to zostało ustanowione na skutek widzeń belgijskiej zakonnicy bł. Julianny przeoryszy klasztoru augustynek z Cornillon. Pod ich wpływem bp Robert ustanowił w 1246 r. takie święto dla diecezji Liege. W 1252 r. zostało ono rozszerzone na Germanię, a w 1264 r. papież Urban IV bullą „Transiturus” ustanowił to święto dla całego Kościoła. Uzasadniając przyczyny wprowadzenia tego święta wskazał: zadośćuczunienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w Wielki Czwartek nie może być uroczyście obchodzona.

Ze względu na śmierć Urbana IV bulla ta nie została ogłoszona, a tym samym święto nie zostało ustanowione. Uczynił to dopiero papież Jan XXII.

Pierwsze uroczyste obchody Bożego Ciała wprowadził w Polsce Biskup Nanker w 1320 r. w diecezji krakowskiej. W późnym średniowieczu i renesansie największym sanktuarium kultu Bożego Ciała w Polsce był poznański kościół Bożego Ciała.