Studenci Hebrew University w Jerozolimie w dniu wyborów śpiewali nacjonalistyczne żydowskie pieśni, wymachiwali flagami Izraela oraz – jak stwierdza jeden z aktywistów syjonistycznych – „w dwóch odosobnionych przypadkach aktywiści z organizacji Campus for Us All , na oczach wszystkich zgromadzonych, wyciągali ramiona w salucie [nazistowskim].” Izraelska agencja informacyjna INN twierdzi, że studenci wywodzili się z lewackich i komunistycznych środowisk.

Członkowie syjonistycznej organizacji Im Tirtzu „byli zaszokowani tak obraźliwym zachowaniem”. Amit Barak, wice-prezydent organizacji wysłał list protestacyjny do prezydenta uniwersytetu, prof. Menachem Magidor, w którym stwierdza, że „[salut nazistowski] znajduje się daleko poza granicami ideologicznej dyskusji czy konfrontacji, bez względu na to jak mocne czy intensywne mogą one przybierać formy.” Barak czynnie wspierał projekt ustawy zabraniającej używania „salutu nazistowskiego”, z jednym wszakże kuriozalnym wyjątkiem zezwalającym na „protest przeciwko fenomenowi rasizmu”. Ustawa ta miała zabronić powtórzenia się incydentów z roku 2005 kiedy to protestowano przeciwko akcji wysiedlania nielegalnych żydowskich osadników ze Strefy Gazy. Wtedy to nacjonaliści żydowscy sprzeciwiający się likwidacji nielegalnych osadników, w paradoksalny sposób „hajlowali” do żołnierzy izraelskich.

Wbrew powszechnie kreowanym wizerunkom, pomiędzy przywódcami nazistowskimi w hitlerowskich Niemczech oraz przywódcami syjonistycznymi wytworzyła się bardzo owocna współpraca. Zarówno jedna, jak i druga strona pragnęła bowiem niemal tego samego:  Niemcy pragnęli usunięcia Żydów z Europy, a przynajmniej z obszarów III Rzeszy i przez nią okupowanych, a celem syjonistów było utworzenie państwa izraelskiego, najpierw na terenie północno-wschodniej Polski, na Madagaskarze, by w końcu zdecydować się na ziemie palestyńskie. Jedni i drudzy wspierali sposoby sprowokowania exodusu Żydów z Europy.

Także i dzisiaj, pomimo wielu historycznych kwestii, istnieje bliska współpraca syjonistów ze współczesnym rządem Niemiec, który chociaż na zewnątrz posługuje się retoryką antynazistowską, to w głębi nieprzerwanie kontynuuje politykę III Rzeszy prowadząc ekspansję Niemiec na Wschód.