Od 60 lat Kościół katolicki prowadzi regularne duszpasterstwo w języku hebrajskim. Przypomina o tym o. David Neuhaus SJ, wikariusz patriarchatu Jerozolimy dla wiernych hebrajskojęzycznych. O. Neuhausowi podlegają etniczni Żydzi, którzy tak jak on przyjęli wiarę katolicką, oraz nieżydowscy katolicy, którzy osiedlili się w Izraelu. W opublikowanym w liturgiczne wspomnienie św. Edyty Stein liście żydowski jezuita zauważa, że potrzeba takiego duszpasterstwa zrodziła się sama wraz z powstaniem państwa izraelskiego i napływem Żydów, którzy byli katolikami. Była to pierwsza w historii Kościoła wspólnota wiernych, która posługiwała się językiem hebrajskim.

Nowy rozdział w dziejach duszpasterstwa hebrajskojęzycznego rozpoczyna się wraz z Soborem Watykańskim II. Katolicy w Izraelu stają się bowiem odtąd uprzywilejowanym podmiotem nowego dialogu z Żydami i judaizmem. Jednocześnie wraz z pogłębiającym się konfliktem między Izraelem a światem arabskim katolicy hebrajskojęzyczni czują się powołani do dawania świadectwa pojednania, jak też do tego, by być swoistym pomostem między światem żydowskim i rodowitymi chrześcijanami arabskimi.

Dziś, jak powiedział Radiu Watykańskiemu o. Neuhaus, jednym z głównych wyzwań jego wspólnoty jest sekularyzacja młodego pokolenia, która paradoksalnie prowadzi do formalnej konwersji na judaizm, aby w pełni zasymilować się z resztą społeczeństwa. Dotyczy to w szczególności młodych z rodzin polsko- i rosyjskojęzycznych, a także Filipińczyków.

„Nawracają się na judaizm, ale nie po to, by być praktykującymi Żydami, lecz by być jak większość. Przyjmują kulturę laicką, bez odniesienia do religii, bo w takiej kulturze żyje zdecydowana większość ich kolegów z pracy, przyjaciół, sąsiadów… Są to młodzi, którzy wychowali się w rodzinach chrześcijańskich, ale poprzez szkołę, a przede wszystkim wojsko integrują się z zsekularyzowanym społeczeństwem. Jednak, by stać się w pełni członkiem tego społeczeństwa, muszą zrobić jeszcze jeden krok: nawrócić się na judaizm. Zazwyczaj dochodzi do tego w czasie służby wojskowej. To wtedy słyszą najczęściej: jeśli chcecie być tacy jak my, musicie porzucić chrześcijaństwo, które jest obce naszemu społeczeństwu. To jest główny problem, z którym borykają się nasi młodzi, zwłaszcza w wojsku” – powiedział wikariusz patriarchatu Jerozolimy dla katolików języka hebrajskiego.

Inną okazją do apostazji jest też zawieranie małżeństwa. Żydzi nigdy nie poślubią kogoś, kto nie należy do ich religii. Małżeństwa mieszane to dla nas wielki problem – podkreśla ks. Neuhaus.

kb/ rv