Aktualizacja strony została wstrzymana

Dziękujemy Ci Generale! – Krzysztof Kawęcki

Zwycięstwo Generała Pinocheta było możliwe dzięki bardzo dobrze zorganizowanemu ruchowi narodowemu w Chile na początku lat 70. Jego trzon stanowiła, powstała w 1966 r. Partia Narodowa, z połączenia prawicowych liberałów (zwolenników gospodarki wolnorynkowej), konserwatystów i narodowców. Drugą siłą polityczną prawicy chilijskiej była „Ojczyzna i Wolność”, odwołująca się do ideowej spuścizny frankizmu.

Dopiero jednak Pinochet potwierdził, że „Myśl żyje dopiero w Czynie”. Odwoływał się do czasów Starożytnego Rzymu: „Kiedy Rzym był oblężony, poszli go szukać, żeby ratował ojczyznę. Wysłannicy znaleźli Cyncynata, uprawiającego ziemię. Był to człowiek prosty i wstrzemięźliwy. Włożył mundur, zorganizował kampanię, pokonał wroga. Złożono mu hołd, a później wrócił do pługa”.
 
 
Image 
 

Fragmenty Deklaracji Ideowej Rządu Chile z 11 marca 1974 roku:

 

O wielkości narodu:

                Głównym celem podjętego dzieła odbudowy jest uczynić z Chile wielki Naród. Po długim okresie ideologicznych mesjanizmów i szerzenia małostkowej nienawiści Rząd Sił Zbrojnych i Porządku, kierując się Ideą Narodową, zaprasza wszystkich rodaków do przezwyciężenia miernoty i wewnętrznych podziałów, by uczynić z Chile wielki Naród. Aby to osiągnąć, ogłosił i powtarza, że uważa narodową jedność za swój główny cel i odrzuca wszelkie koncepcje zakładające i podsycające antagonizmy pomiędzy grupami społecznymi. Integracja duchowa kraju będzie fundamentem, który pozwoli iść drogą rozwoju, pokoju i sprawiedliwości – odzyskując należne miejsce, które założyciele naszej Republiki wyznaczyli Jej w swoim czasie na naszym kontynencie. Przywiązanie do praw oraz zasianie ich w sercu każdego Chilijczyka, a także zakorzenienie w naszej narodowej historii przykłady osobistości, bohaterów, mężów stanu musi by głównym bodźcem zdolnym rozbudzi prawdziwy patriotyzm, którym jest serdeczna miłość, do Chile i pragnienie ujrzenia Go znowu Wielkim i Zjednoczonym. Temu Zjednoczeniu i Wielkości przeciwdziałają obce ideologie, partyjnictwo, egoizm lub świadomy antagonizm klasowy oraz kulturalna inwazja szerząca obce wzorce.

 

O walce z komunizmem:

Chile nie jest i nie może by obojętne wobec marksizmu. Nie pozwala na to Jego koncepcja człowieka i społeczeństwa, zasadniczo sprzeczna z ideologią komunistyczną. Dlatego obecny Rząd nie obawia się, ani nie waha się określi siebie jako antymarksistowski. Nie przyjmuje przez to postawy negatywnej, ponieważ to właśnie marksizm neguje fundamentalne wartości każdej autentycznej cywilizacji. A w polityce czy moralności, podobnie jak w matematyce negacja negacji zawiera potwierdzenie. By antykomunistą oznacza zatem pozytywnie umacnianie wolności i godności osoby ludzkiej.

 

O Idei Narodowej:

                Chile opiera się na Idei Narodowej, która dąży do uniwersalizmu w świecie o coraz większej wzajemnej zależności. Nasz Rząd proponuje ustrój o charakterze nacjonalistycznym w oparciu o pewność, że nasza Ojczyzna tworzy jednolitą całość historyczną, etniczną i kulturową przy niejednolitości geograficznej, która jest pewną przeszkodą. Nacjonalizm nasz nie głosi, że Chile jest lepsze lub gorsze niż inne narody. Podtrzymujemy jednak opinię, że co się tyczy wyraźnego i Jemu właściwego charakteru – jest inne. Jednak poszukiwanie własnej tożsamości, począwszy od zasadniczych cech ducha narodowego, nie oznacza bynajmniej, że obecny Rząd proponuje nacjonalizm, który umniejszałby wizję uniwersalizmu, do której nawołuje współczesność. (…) Tak więc nacjonalizm chilijski ma powołanie uniwersalistyczne i łączy w sobie równocześnie tradycję historyczno – kulturową utożsamiającą nas z cywilizacją zachodnią i europejską oraz rzeczywistość geopolityczną, która zawierając i włączając tę tradycję, rzutuje na nasz Kraj wewnątrz kontynentu amerykańskiego, w szczególności Iberoameryki. Otwieramy się też na nieznane perspektywy w kierunku cywilizacji i kultur poprzez Pacyfik, których możliwości powinny zostać wykorzystane całkowicie dla dobra Chile.

 

O Rodzinie:

                Rodzina, kobieta i młodzież są filarami odbudowy narodowej. Rząd Chile uważa, że każde zadanie wspominane wcześniej musi znaleźć swój najtrwalszy fundament w Rodzinie będącej szkołą formacji moralnej, poświęcenia i szlachetności wobec bliźnich i rozbudzenia miłości ku Ojczyźnie. To właśnie w Rodzinie kobieta uwydatnia całą wielkość swojej misji, która czyni z niej duchową opokę Ojczyzny. Z Rodziny również wychodzi młodzież, która dziś bardziej niż kiedykolwiek powinna włączy swoją szlachetność i idealizm w trud Chile. Odwaga, którą kobiety i młodzież wykazali w ostatnich latach, będąc ostoją Ruchu Narodowego, a która osiągnęła swoją kulminację w wojskowym zamachu stanu 11 września, musi teraz przekształci się w siłę patriotyczną zdolną stawi czoła trudom i poświęceniom, które są przed nami oraz w siłę twórczą potrzebną do wcielenia w życie wielkich narodowych nadziei.

 

 

10 XII 2006 r. zmarł jeden z największych kontrrewolucjonistów.

Defende nos in prǽlio!

Krzysztof Kawęcki

 

Skip to content