21 września w Izraelu w wieku 88 lat zmarł Mike Harari, jeden z najsłynniejszych oficerów Mossadu.
– Większość jego akcji pozostaje tajna, ale i tak wszyscy wiedzą, że był prawdziwą legendą. – powiedział o zmarłym generał Mosze Jalon, izraelski minister obrony. W ramach pośmiertnego wspomnienia warto przypomnieć, jakimi dokonaniami Harari zasłużył sobie na miano „legendy”.
Podczas olimpiady w Monachium we wrześniu 1972 r. ośmiu palestyńskich komandosów z organizacji Czarny Wrzesień wzięło jako zakładników dziewięcioosobową reprezentację sportową Izraela oraz zabiło przydzielonych jej do ochrony dwóch funkcjonariuszy izraelskich służb bezpieczeństwa legendowanych jako sportowcy.
Fedaini zażądali uwolnienia 200 więzionych w Izraelu bojowników palestyńskich, grożąc śmiercią zakładników po upływie terminu ultimatum. Rząd w Tel Awiwie odmówił spełnienia żądań, sugerując władzom niemieckim odbicie zakładników. Mimo upływu pierwotnie wyznaczonego terminu ultimatum, Palestyńczycy nie zdecydowali się na zabicie sportowców.
Po negocjacjach z władzami zgodzili się ich uwolnić po przewiezieniu ich cywilnym samolotem do Kairu. Władze RFN nie zamierzały dotrzymać tego warunku, a ich pozorowana zgoda była tylko manewrem osłaniającym przygotowywaną już próbę odbicia. Atak niemieckich policjantów i żołnierzy na Palestyńczyków na monachijskim lotnisku wojskowym rozpętał krwawą bitwę, w której trakcie zginęli wszyscy izraelscy sportowcy oraz pięciu fedainów.
Dokładny przebieg wydarzeń na lotnisku nie jest znany, ponieważ niemieckie władze utajniły wszystkie dotyczące ich materiały. Oficjalny komunikat ogłoszony natychmiast po strzelaninie przypisał sprawstwo śmierci sportowców Palestyńczykom, jednak biorąc pod uwagę fakt, iż niemieckie siły bezpieczeństwa skierowały huraganowy ostrzał na helikoptery, w których znajdowali się fedaini i sportowcy, trudno przesądzić, ilu spośród tych ostatnich rzeczywiście zginęło z rąk tych pierwszych.
Trzej pozostali przy życiu fedaini nie stanęli przed sądem, ponieważ pod koniec października inne palestyńskie komando o nazwie „Organizacja Młodzieży Arabskiej na rzecz Wyzwolenia Palestyny” opanowało samolot rejsowy Lufthansy, w zamian za uwolnienie załogi i pasażerów żądając puszczenia wolno uczestników akcji z Monachium. Rząd w Bonn przystał na ich żądanie; palestyńscy komandosi wraz z uwolnionymi więźniami opuścili samolot na lotnisku w Trypolisie, nie wyrządzając nikomu krzywdy.
Izraelski rząd Goldy Meir polecił zabić w odwecie za akcję w Monachium dwunastu Palestyńczyków – działaczy Organizacji Wyzwolenia Palestyny, Fatah oraz Ludowego Frontu Wyzwolenia Palestyny. Organizacją zamachów miał zająć się Mike Harari, ówczesny szef Mecady – wydziału operacji specjalnych w Mosadzie.
W ciągu kilku następnych miesięcy Harari i jego podwładni, przeprowadzając akcje skrytobójcze m.in. w Paryżu, Rzymie i Nikozji, zabili jedenastu Palestyńczyków z listy. 21 lipca 1973 r. w norweskim mieście Lillehammer zastrzelili przypadkowego Marokańczyka, którego wzięli za swój dwunasty cel. Po tym incydencie sam Harari zdołał ulotnić się z Norwegii, jednak sześciu członków jego zespołu zostało ujętych przez norweską policję i skazanych na więzienie (a dwa i pół roku później wydalonych do Izraela).
Po raz drugi Harari, który według oficjalnych danych przeszedł na emeryturę w 1980 r., objawił się światu jako zaufany doradca generała Manuela Noriegi, sprawującego od 1983 r. dyktatorskie rządy w Panamie. Harari pośredniczył wówczas w przemycie do Stanów Zjednoczonych dużych ilości narkotyków dostarczanych mu do Panamy przez Mosad. Pieniądze pochodzące z tego procederu służyły przypuszczalnie do finansowania czarnobudżetowych operacji izraelskiego wywiadu.
Noriega jako absolwent Szkoły Ameryk (uczelni dla latynoskich wojskowych i funkcjonariuszy sił bezpieczeństwa prowadzonej przez władze USA) oraz wieloletni współpracownik CIA pomagał Amerykanom w zwalczaniu wrogich im ruchów politycznych i partyzanckich na obszarze Ameryki Łacińskiej. Gdy jednak ogłosił zamiar odzyskania z rąk Amerykanów strefy Kanału Panamskiego, został w 1989 r. obalony przez interwencję wojskową USA, wywieziony do Stanów Zjednoczonych i skazany tam na dożywotnie więzienie za przemyt narkotyków (przebywa w celi do dziś). Podczas amerykańskiej inwazji Harari zniknął z Panamy, by później odnaleźć się w Izraelu.
(Na podstawie rp.pl oraz informacji własnych opracował A.D.)
http://xportal.pl