Brytyjska Komisja ds. Zapłodnienia i Embriologii Człowieka (HFEA) potwierdziła, że dzieci powołane do życia w drodze procedur rozrodu wspomaganego (zapłodnienie in vitro – IVF), poddawane są aborcji.

Komisja podała, że w ciągu ostatnich pięciu lat uśmiercono 123 dzieci IVF – pomimo pomyślnej implantacji w łonie matki i wielotygodniowego rozwoju. Aborcji dokonano, ponieważ badania prenatalne wykazały u dziecka zespół Downa.

Z opublikowanych danych wynika, że w grupie kobiet, które zaszły w ciążę w drodze sztucznego zapłodnienia, aborcja przeprowadzana jest średno raz na dwa tygodnie.

Największą liczbę ofiar takich aborcji stanowią dzieci z zespołem Downa. Pod nóż abortera idą także dzieci z wadami wrodzonymi (np. układu nerwowego, pokarmowego, krążenia) oraz dzieci, u których rozpoznano zespół Edwardsa.    

Do ośrodków rozrodu wspomaganego zgłaszają się zdesperowane pary, które za wszelką cenę chcą mieć dziecko. I rzeczywiście – wydają grube tysiące, aby kobieta mogła skutecznie zajść w ciążę. Jednak, gdy okazuje się, że to upragnione dziecko nie jest w pełni zdrowe, rodzice podejmują decyzję o uśmierceniu go.

Dla wielu par „leczących się” w klinikach in vitro, dziecko jest jak torebka zaprojektowana przez znaną markę – nawet jeśli sporo za nią zapłacisz, to po prostu wyrzucasz, gdy zauważysz wadę.
 
Dzieci nie są własnością rodziców. Rodzicielstwo to nie jest zawarcie umowy, gdzie drobnym druczkiem napisano „Będę cię kochać bezwarunkowo tylko wtedy, jeśli będziesz doskonały”. Musimy przestać traktować dzieci jak dobra konsumpcyjne, które można wyrzucić, gdy są wadliwe, niewygodne lub niepożądane.

[Tłumaczenie i opracowanie własne HLI-Polad na podstawie materiałów serwisu informacyjnego LifeNews (C.Fiano) – 19.07.2012 r.]