Aktualizacja strony została wstrzymana

Tadeusza Gluzińskiego „Zmierzch Izraela” – reprint z 1933

Henryk Rolicki to pseudonim Tadeusza Gluzińskiego – narodowca, głównego teoretyka ONR ABC. Autor, w oparciu o źródła żydowskie, przede wszystkim o ”Historię Żydów” Graetza, ukazuje prawdziwą historię narodu żydowskiego, od czasów biblijnych do okresu poprzedzającego wybuch II wojny światowej. Jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich interesujących się problematyką żydowską. Pierwsze wydanie książki ukazało się w roku 1932.

Trzecie wydanie, które jest podstawą obecnego reprintu pochodzi z 1933 roku.

We wstępie „Od Autora” możemy przeczytać:

„Informowanie aryjczyków o żydach, o ich przeszłości i teraźniejszości stało się niemal wyłącznym przywilejem samych żydów. Pouczając o sobie otoczenie, wśród którego żyją, nie mogą i nie starają się uniknąć jednostronności, tendencyjności, a częstokroć nie gardzą świadomym fałszem. Już powierzchowna obserwacja wskazuje, a głębsze studjum potwierdza, że wymagania ich pod adresem rzetelności i prawdziwości podawanych faktów, ich oświetlenia, wyprowadzanych z nich wniosków są rażąco różne od tych wymogów, jakie my zwykliśmy stawiać prawdzie naukowej. Już Majmon Majmo-nides, filozof żydowski, zwany przez żydów „drugim Mojżeszem”, dopuszczał istnienie w dziełach naukowych „sprzeczności pozornej”. Ma ona miejsce wtedy, gdy autor z całą świadomością zawarł w swem dziele sprzeczności, czyli pomieścił w niem sądy prawdziwe i fałszywe, wyłączające się wzajemnie, a to z tego powodu, że istotnej prawdy nie chciał lub nic mógł wyjawić. Mamy tu więc do czynienia z uprawnioną metodą fałszowania prawdy i mistyfikowania czytelnika. W tej metodzie celowali przed Majmonidesem żydzi aleksandryjscy, a i przed nimi ta metoda nie była także obca pisarzom żydowskim.

W ten sposób dzieje żydostwa, pisane przez żydów na użytek aryjczyków, a także na użytek własnego ludu, przedstawiają obraz w istocie swej fałszywy; nawet prawdziwe fakty otoczone są mgłą szczegółów nieprawdziwych i oświetlone celowo. „Pozorne sprzeczności” utrudniają zrozumienie i wykrycie prawdy.

Styl książek, w których żydzi piszą o sobie, czy dla siebie, wymaga specjalnej lektury. Trzeba wmyśleć się w jego właściwości, bo pierwsze wrażenie, jakie odnosi czytelnik, jest z reguły fałszywe. Mamy tu bowiem do czynienia z t. zw. stylem rabinicznyrn, którego celem jest zakryć prawdę dla niewtajemniczonych w ten sposób, by

te same zdania znaczyły dla jednych jedno, dla innych drugie. W tych warunkach czytanie staje się chwilami odcyfrowywaniem rebusów.

Dwa czynniki ułatwiają żydom ukrywanie prawdy pod zasłoną tajemniczości: rola ustnej tradycji w ich nauce i właściwości języka hebrajskiego.

Tekst spisanych ksiąg żydowskich nie jest nigdy niezmienny. Spisanie – to tylko środek pomocniczy dla ułatwienia w posługiwaniu się tradycją. To też teksty ksiąg, zawierających dziejową mądrość narodu izraelskiego, ulegają w ciągu wieków ustawicznym zmianom. Każdy mędrzec, uczony w Zakonie, komentuje je w myśl potrzeby teraźniejszości, dopisuje coś, coś opuszcza, coś zmienia. Nie uchodzi to bynajmniej za fałszowanie; jest to raczej twórcza rola pretora wobec prawa rzymskiego, a więc uprawniona interpretacja, uzupełnianie i poprawianie tekstu i przepisów.

Język hebrajski daje wdzięczne pole do wieloznacznego wyrażania myśli. Jak inne języki wschodnie, lubuje się w obrazach allego-rycznych, zastępujących ścisłe rozumowanie, a nadto właściwa pisownia jego pozbawiona jest samogłosek. Jakże łatwo więc jedno zdanie czytane może być w wieloraki sposób! Jest to pismo, które dla piszących stylem rabinicznym, pełnym „pozornych sprzeczności”, jest znakomitym, tajnym szyfrem.

Nie sposób się dziwić, że tak spisaną wiedzę można przez wieki z powodzeniem ukrywać przed okiem niepożądanych ciekawców i zachować jedynie dla wtajemniczonych. Wtajemniczenie siaje się pracą, zajmującą całe życie. Stąd ważność i znaczenie szkół rabinicznych w życiu żydostwa.

Aryjski badacz nie dostąpi wtajemniczenia. Ci, których wtajemniczono dobrowolnie, jak np. Pico delia Mirandola w czasach odrodzenia, dowiedzieli się tylko tego, co zechcieli im dać ich przewodnicy.

Badający żydostwo musi sięgnąć po inną broń. Musi uzbroić się W logikę, której narzędzia dali nam już ojcowie naszej cywilizacji, starożytni Grecy i Rzymianie. Zestawiając fakty, musi szukać rozumem ich ukrytego wewnętrznego sensu. Musi trzymać na wodzy wyobraźnię i temperament, by nie poniosły go na manowce. Musi wreszcie mieć tę odwagę, która sprawia, że raczej przyzna się do niewiedzy, niż pozwoli sobie wyrazić stanowcze zdanie w przedmiocie, którego nie poznał.

Nie wolno mu się zarazić od pisarzy żydowskich kultem dla „pozornej sprzeczności”, ani zachwytem dla „stylu rabinicznego”. Czytelnik aryjski pragnie przedewszystkiem prawdy i to pragnienie jest ostoją naszej cywilizacji. Tej prawdzie – w wymiarach, na jakie mnie stać – chcę służyć niniejszą książką.”

Spis treści Od Autora I. Historia w życiu żydostwa II. Zamierzchłe dzieje Izraela III. Reformy Ezdrasza i Nehemiasza IV. Pod władzą Egiptu i Syrii V. Rzym i zburzenie Jerozolimy VI. Powstania. Sanhedryn. Talmud palestyński VII. Żydzi a rozstrój cesarstwa rzymskiego VIII. Chrześcijaństwo a żydzi IX. Babilonia i Talmud babiloński X. Narodziny Islamu XI. Rozkwit żydostwa w Hiszpanii XII. Mojżesz Majmuni. Kabaliści. Księga Zohar XIII. Ruchy sekciarsko-rewolucyjne w średniowieczu XIV. Marrani. Inkwizycja. Wypędzenie żydów z Hiszpanii XV. Próby ratunku. Św. Inkwizycja w Portugalii XVI. Wpływy żydowskie na ruch humanistyczny XVII. Początki Reformacji XVIII. Wybuchy rewolucyjne XIX. Przeciwreformacja. Żydzi w Turcji. Amsterdam XX. Polska schronieniem dla żydostwa XXI. Reformacja w Polsce XXII. Wojna trzydziestoletnia XXIII. Neutralność Polski. Bunt kozacki XXIV. Rewolucja Cromwella. Manasse ben Izrael. Baruch Spinoza XXV. Sabbataj Cwi Mesjaszem XXVI. Potop XXVII. Tajne związki. Symbole, hierarchia i rytuał wolnomularstwa XXVIII. Kabała a wtajemniczenie masońskie XXIX. Podział rytów masońskich XXX. Wolnomularstwo a żydzi XXXI. Filozofia, etyka i hasła wolnomularstwa XXXII. Mojżesz Mendelssohn. Rewolucja Francuska i jej skutki XXXIII. Żydzi w Polsce za Sasów XXXIV. Chasydyzm XXXV. Tajemnica Chachama Franka XXXVI. Żydzi a upadek Polski XXXVII. Żydzi a niepodległość Polski XXXVIII. Rządy finansjery żydowskiej XXXIX. Cele socjalizmu XL. O syjonizmie XLI. Finansjera żydowska a bolszewizm XLII. Kryzys duchowy XLIII. Kryzys gospodarczy XLIV. Perspektywy Bibliografia

Książka jest do nabycia w Księgarni ANTYK

Zmierzch Izraela – reprint 1933 – klasyka ONR z Antyku

Wydany przez wydawnictwo Antyk Marcina Dybowskiego reprint książki „Zmierz Izraela” Tadeusza Gluzińskiego (występującego pod pseudonimem Henryk Rolicki) doktora prawa i filozofii, jednego z głównych ideologów Obozu Narodowo Radykalnego (bardziej prawicowego nurtu myśli narodowo radykalnej związanego z czasopismem „ABC”) jest niezwykle cennym źródłem historycznym pozwalającym zrekonstruować stosunek środowisk narodowo radykalnych wobec żydów w II RP.

Narodowi radykałowie piórem Gluzińskiego zarzucali żydom, że: są przewrotni, mieszają w swoich wypowiedziach prawdę z kłamstwem, kłamią bez skrępowania, podszywają się pod chrześcijan. Zdaniem Gluzińskiego (s.409) „Naród żydowski jest narodem chorym (…) Istotną przyczyną jego choroby (…) jest jego (…) chęć narzucenia swej władzy i swego ducha innym narodom świata”. ONRowcy postulowali więc brak tolerancji dla żydowskich patologii niszczących społeczeństwo. Ideolog ONR krytykował też judaizm. Judaizm oskarżał o bycie ideowym fundamentem żydowskiego szowinizmu.

W „Zmierzchu Izraela” Gluziński przedstawił plugawą jego zdaniem historie narodu żydowskiego opowiedzianego za wszystkie patologiczne zjawiska społeczne (prześladowania chrześcijan, gnozę i inne herezje, islam, niewolnictwo, protestantyzm, rewolucje francuską, masonerie, młodoturków, modernizm w kościele katolickim).

Szczególną uwagę czytelników Gluziński zwrócił na destruktywną rolę żydów w dziejach Polski. Ideolog ONR obwiniał Żydów o: handel słowiańskimi niewolnikami, uprzywilejowanie kosztem chłopstwa, propagowanie reformacji w Polsce, zmonopolizowanie handlu i rzemiosła. Uprzywilejowanie żydów w Polsce było zdaniem Gluzińskiego skutkiem powstania lub rozwoju w Polsce takich nurtów tożsamości żydowskiej jak: frankizm, talmudyzm, hasydyzm i sabbateizm. Dzięki eksplozji demograficznej żydzi w Polsce stali się realną siłą która poparła zabory i pod koniec I wojny światowej starali się nie dopuścić do odrodzenia niepodległej Polski.

Pomimo że ONR był pro-wolnorynkowy, opowiadał się przeciw socjalizmowi i domagał się niskich podatków, Gluziński uznawał liberalizm i kapitalizm za żydowskie patologie. Żydowski liberalizm zdaniem ONR legalizował wyzysk i oddawał społeczne pod kontrole żydów, pozwolił żydom na opanowanie świata za pomocą kapitału i żydowskiego prawa. Żydowski kapitalizm miał umożliwić żydom zdominowanie gospodarki. Gluziński za bękarta liberalizmu i kapitalizmu uznawał globalizm który pod pod hasłami pacyfizmu i walki z nacjonalizmem miał na celu odebranie Aryjczykom suwerenności i danie żydom całej władzy. W liberalizmie ideolog ONR widział korzenie kryzysu światowego.

Autor „Zmierzchu Izraela” oskarżał żydów i masonów o związki z komunizmem, żydowską finansjerę z USA o sfinansowanie rewolucji bolszewickiej i rozwoju przemysłu w ZSRR, żydów o udział w sowieckim aparacie terroru i poparcie agresji sowieckiej na Polskę w 1920 roku. Gluziński w swej książce opisywał też niezwykle ciekawą sprawę kolonizacji żydowskiej sowieckiego Krymu finansowanej przez amerykańskich żydów.

Ostatnim tematem poruszonym przez Gluzińskiego była historia i współczesność syjonizmu.

„Zmierz Izraela” został w III RP wydany już co najmniej trzykrotnie (ww tym przez Ojczyznę i Ostoję). Reprint wydawnictwa Antyk ma bardzo czytelny czarny druk, 422 strony, ładną okładkę w kolorze piaskowym, i kosztuje 49 złotych.

Jan Bodakowski

Opracowanie: WWW.BIBULA.COM na podstawie: materiałów autorskich / Strona Wydawnictwa Antyk

Skip to content