Aktualizacja strony została wstrzymana

Uroczystość Wszystkich Świętych

Dodano: 2010-10-31 7:48 pm

Już od wieków 1 listopada w Kościele Katolickim uroczyście, a zarazem radośnie obchodzimy wspomnienie Wszystkich Świętych. Świętych dawnych i współczesnych, znanych, bo już wyniesionych na ołtarze i tych anonimowych, niekiedy zapomnianych, których jest znacznie więcej. W tym dniu Kościół raduje się wszystkimi, którzy już dostąpili zbawienia i oglądają Boga twarzą w twarz. Dzięki temu nasza pamięć o nich wciąż trwa. W odróżnieniu od tej uroczystości, drugi listopada, Dzień Zaduszny jest poświęcony modlitwie za zmarłych. U podstaw Uroczystości Wszystkich Świętych leży wiara Kościoła w powszechne powołanie do świętości jako pełni człowieczeństwa. Jak bowiem przypomina Sobór Watykański II „świętość jest czymś całkowicie „zwyczajnym”, ponieważ polega na miłości do Boga i do ludzi. Wszyscy w Kościele są powołani do świętości, czyli do miłości doskonałej i mogą ją osiągnąć, ponieważ wszyscy posiadają wszczepioną przez Boga zdolność miłowania Go oraz braci, niezależnie od wykonywanego zawodu i stanowiska.”

Uroczystość Wszystkich Świętych zdecydowanie różni się od Dnia Zadusznego poświęconego Wszystkim Wiernym Zmarłym. Razem jednak przypominają prawdę o świętych obcowaniu, czyli wspólnocie Kościoła, obejmującej świętych w niebie, pokutujących w czyśćcu i żyjących jeszcze na ziemi. Wśród tych trzech stanów Kościoła przez modlitwę, pamięć, czy ofiarę, dokonuje się ciągła wymiana dóbr duchowych. I w tej łączności-komunii wyraża się świętych obcowanie.

„Wierzymy we wspólnotę wszystkich wiernych chrześcijan, a mianowicie tych, którzy pielgrzymują na ziemi, zmarłych, którzy jeszcze oczyszczają się, oraz tych, którzy cieszą się już szczęściem nieba, i że wszyscy łączą się w jeden Kościół; wierzymy również, że w tej wspólnocie mamy zwróconą ku sobie miłość miłosiernego Boga i Jego świętych, którzy zawsze są gotowi na słuchanie naszych próśb” (Paweł VI, Wyznanie wiary Ludu Bożego, 30). Kościół jest właśnie komunią świętych, czyli „komunią w rzeczach świętych ” oraz „komunią między osobami świętymi”. KKK 962

Stąd w tych, którzy osiągnęli zbawienie Kościół widzi orędowników u Boga i przykłady do naśladowania i wzywa ich wstawiennictwa. Szczególnie w ważnych wydarzeniach życia Kościół śpiewa Litanię do Wszystkich Świętych. Jest to jedna z najstarszych litanijnych modlitw Kościoła i jako jedyna znajduje się w księgach liturgicznych.

Kult wszystkich świętych ma źródło w czci męczenników, a jego początki sięgają IV w. kiedy w Antiochii czczono pamięć wielu bezimiennych męczenników, których wspominano w niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Ta pamięć była w pierwszych gminach chrześcijańskich pieczołowicie przechowywana.

Kiedy w maju 610 r. papież Bonifacy IV otrzymał od cesarza Panteon, starożytną świątynię pogańską, kazał złożyć w niej liczne relikwie, po czym poświęcił na kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Męczenników. Z rocznicą tych wydarzeń związane było rzymskie święto Wszystkich Świętych. Czczono wtedy jedynie Maryję i męczenników. W późniejszych wiekach dołączono kult „wszystkich doskonałych Sprawiedliwych”. Dopiero z czasem obchody przeniesiono z maja na 1 listopada.

W dniu Wszystkich Świętych zwykle po południu, na cmentarzu odprawia się procesję żałobną ze stacjami. Od południa Dnia Wszystkich Świętych i w Dzień Zaduszny można jeden raz uzyskać odpust zupełny pod warunkiem:

1. pobożnego nawiedzenia kościoła lub kaplicy,

2. odmówienia „Ojcze nasz”, „Wierzę w Boga” i dowolnej modlitwy w intencji Ojca św.,

3. przystąpienia do Spowiedzi i Komunii św.

Za: Aspekt Polski | http://www.aspektpolski.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=3597&Itemid=1

Skip to content