Andrzej Krzysztof Kunert, objął po tragicznie zmarłym śp. Andrzeju Przewoźniku stanowisko Sekretarza Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, a nomonację otrzymał z rąk – jak informuje tvp.info [link] – „profesora Bartoszewskiego”.

Mający wizerunek patrioty historyk komentując w TVP.INFO (9 maja 2010) defiladę na Placu Czerwonym w kolejną rocznicę zwycięstwa  socjalistów ponadnarodowych (ZSRR) nad socjalistami narodowymi (III Rzesza) przekonywał, że w 1945 roku Armia Czerwona wyzwalała Polskę i Polaków. Do tego popierał propagandową,  obliczoną na judzenie i dzielenie społeczeństwa akcję „Gazety Wyborczej” palenia zniczy na grobach czerwonoarmistów.

Kłamstwo powtarzane przez ogłupiałe polactwo z wydrenowanymi przez Sztolcmana mózgami nie dziwi, ale przeraża gdy robi to historyk, bo braku wiedzy nie można zarzucić. To musi to być zła wola.

Wyzwalali to… Polacy, np. gen. Maczek czy Sosabowski [link] Holandię, sowieci nikogo i niczego nigdy nie wyzwalali a już na pewno nie Polskę i Polaków. Nieśli niewolę, śmierć i cierpienie. Przy pomocy mniejszości narodowych oraz polskich zdrajców i kolaborantów, stworzyli monstrualnych rozmiarów przestępczą, pseudo-partyjną organizację (Komunistyczna Partia Polski powstała w 1918 roku) i utrzymujący ją aparat przemocy i propagandy.
Po wyeksploatowaniu Polaków, w 1989 roku wykorzystali te samą grupę zdrajców i kolaborantów oraz mniejszości narodowe do uniknięcia odpowiedzialności za swoje zbrodnie.

Jeśli faktycznie Armia Czerwona wyzwalała Polskę i Polaków to kim byli żołnierze Armii Polskiej, która pokonała w 1920 tych „wyzwolicieli”? Kim byli żołnierze podziemia niepodległościowego? Kim byli wszyscy Ci, co stawiali opór okupantowi w okresie PRL i później?

Bolszewicy „wyzwalali” Polskę już od roku 1917, od czasu wybuchu wojny domowej w Rosji w 1917 roku, tzw. rewolucji. O setkach tysięcy nieznanych lub zapomnianych polskich ofiar „wyzwolicieli” można przeczytać w książce „W cieniu czerwonej gwiazdy. Zbrodnie sowieckie na Polakach (1917-1956)” autorów: Macieja Korkucia, Jarosława Szarka, Piotra Szubarczyka, Joanny Wieliczka-Szarkowej.

Tu recenzja historyka Leszka Żebrowskiego, zamieszczona w „Naszym Dzienniku” z 8-9 maja 2010, Nr 106 (3732) [link]. 

„(…)Książka czworga autorów składa się z bardzo obszernych rozdziałów, ułożonych chronologicznie (i jest to, jak się wydaje, jedyny sensowny podział). Pierwszy obejmuje lata: 1919-1939. Istotą jest tu ukazanie mocno zapomnianych zbrodni, jakich dokonali komuniści na Polakach w Rosji Sowieckiej, od grudnia 1922 r. noszącej nową nazwę: Związek Socjalistycznych Republik Sowieckich.

Rozdział drugi to lata 1939-1944 (od sowieckiej agresji 17 września 1939 r. do ponownego wkroczenia Armii Czerwonej na ziemie polskie 3 stycznia 1944 r.).

Rozdziały trzeci i czwarty, obejmujące lata 1944-1956, opisują zbrodnie sowieckie na ziemiach wcielonych do ZSRS oraz popełnione w „Polsce Ludowej”.
Dzięki temu, że nie jest to książka stricte naukowa, autorzy uniknęli suchej dydaktyki. Może ją przeczytać każdy zainteresowany polską historią najnowszą, co więcej – każdy powinien ją przeczytać. Jest to bowiem dzieło jedyne w swoim rodzaju, obejmujące całość zbrodni sowieckich (komunistycznych), popełnionych na Polakach w tym okresie, o których przeciętny czytelnik ma dziś znikome pojęcie.(…)”



Ojciec premiera Rosji (pierwszy z lewej), Włodzimierza Putina. Tu podczas tłumienia Powstania Warszawskiego w szeregach RONA [link]

1. „Opluta Marta”, Rafał Ziemkiewicz [link]

2. „Staniszkis: Kaczyński lepszy niż Komorowski” [link]

Boomha