Aktualizacja strony została wstrzymana

Ernest Zündel, „negacjonista Holokaustu”, zwolniony po odbyciu ponad 5 lat więzienia

Ernest Zündel, znany rewizjonista i działacz na rzecz wolności słowa, został 1 marca br. zwolniony z więzienia w Mannheim po odbyciu kary 5 lat pozbawienia wolności zasądzonej za „negowanie Holokaustu”.

Ernest Zündel od 1958 do 2000 roku mieszkał w Kanadzie i wielokrotnie skazywany był przez „niezależne sądy” kanadyjskie za tzw. negowanie Holokaustu. Jedynym „przestępstwem” Zuendela było rozprowadzanie literatury, w tym broszurki pt. „Czy rzeczywiście zginęło 6 milionów?” (Did Six Million Really Die?), rozpatrującej kwestię liczby ofiar żydowskich podczas II Wojny Światowej. W roku 2003 Zündel został aresztowany przez władze amerykańskie, deportowany do Kanady, a stamtąd w dwa lata później deportowany do Niemiec, gdzie 15 lutego 2007 roku skazany został na 5 lat więzienia. Sąd nie zaliczył w poczet wykonywanej kary kilkuletniego okresu przebywania w areszcie w Stanach Zjednoczonych i w Kanadzie.

Lobby syjonistyczne i inni wrogowie wolności słowa swe zainteresowanie zwrócili następnie na obrońcę procesowego. W styczniu 2008 roku prawniczka Sylvia Stolz broniąca Zuendela, została skazana na 3 1/2 roku więzienia przez sąd w Monachium. Sąd, skazując 44-letnią prawniczkę, która podjęła się obrony Ernsta Zuendela w procesie w roku 2007 stwierdził, że „żyje ona w wyimaginowanym świecie i pragnie przywrócenia honoru Niemiec”. Przewodniczący składu sędziowskiego nazwał Stolz „fanatyczką antysemityzmu” oraz przypomniał, że podczas procesu Ernsta Zuendela nazwała Holokaust „nawiększym kłamstwem w historii świata”. Sąd uznał, iż pani Stolz propaguje niemożliwy do zaakceptowania obraz historii i pała nienawiścią do wszystkiego co żydowskie. Po zakończeniu procesu, pani Stolz została natychmiast aresztowana i przewieziona do więzienia.

Sprawa Ernest Zündela wypłynęła do szerszych mediów podczas jednego z najgłośniejszych w historii procesów w 1988 roku w Toronto, kiedy to na świadków powołano m.in. niezależnego eksperta od komór gazowych i innych narzędzi wykonywania wyroków śmierci w amerykańskich więzieniach, inż. Freda Leuchtera. Leuchter, człowiek zupełnie apolityczny, po procesie zainteresował się zagadnieniem Holokaustu i sam przeprowadził badania wieńczące się znanym Raportem Leuchtera, znacznie udokonalonym później przez inż. Germara Rudolfa (Rudolf zwolniony został w lipcu 2009 po odbyciu kary 2 1/2 roku więzienia – zob. FAKTY poniżej). Fred Leuchter swe zainteresowania przypłacił utratą pracy i publicznym poniżeniem przez media.

Podczas procesu Zündela jednym ze świadków był znany żydowski historyk Raul Hilberg, uważany za największy autorytet Holokaustu, autor pracy „The Destruction of the European Jews”, określanej mianej „definitywnej encyklopedii Ostatecznego Rozwiązania”. W czasie pierwszego posiedzenia sądu Hilberg poddany został krzyżowemu ogniu pytań, na które nie był w stanie odpowiedzieć. (Encyklopedia Wikipedia pomija ten ważny element rozprawy sądowej.) Hilberg zrezygnował z dalszego uczestnictwa w rozprawie sądowej, najwyraźniej bojąc się dalszych przesłuchań.


FAKTY BIBUŁY:

Germar Rudolf (ur. 29 października 1964 roku w Limburg an der Lahn), niemiecki chemik, doktorant, znany z pracy naukowej nad zagadnieniami Holokaustu.

Rudolf studiował chemię w latach 1983-1989 na Uniwerstytecie w Bonn. Ukończył studia z największym wyróżnieniem summa cum laude i uzyskał tytuł dyplomowanego chemika (Dipl.-Chem.). W latach 1989-1990 odbył służbę wojskową w niemieckich siłach powietrznych. Podczas pisania pracy doktorskiej pracował w latach 1990-1993 jako chemik w renomowanym Instytucie Plancka w Stuttgarcie (Max-Planck-Institut für Festkörperforschung – ang. Max Planck Institute for Solid State Physics). W tym czasie zainteresował się opracowaniem znanym jako Raport Leuchtera (Leuchter Report), który ukazuje wyniki badań specjalisty od komór gazowych stosowanych w amerykańskich więzieniach, inżyniera Freda Leuchtera, nad zagadnieniem masowego uśmiercania ludzi w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Birkenau i Majdanek. Widząc niedokonałości stworzonego w 1988 roku Raportu Leuchtera, Rudolf zajął się zagadnieniem i opracował naukową interpretację, którą opublikował w styczniu 1992 roku pod tytułem: „Techniczny Raport dotyczący tworzenia się i możliwości detekcji związków cyjanowych w „komorach gazowych w Auschwitz””. Publikacja ta znana jest jako Raport Rudolfa. Stała się ona podwaliną do kilkusetstronicowej książki Dissecting the Holocaust (Dyssekcja, szczegółowa analiza Holokaustu).

Pomimo wystawienia przez promotora pracy doktorskiej doskonałej oceny, Uniwersytet w Stuttgarcie wycofał w 1993 roku stypendium, co spowodowało niedopuszczenie do obrony pracy doktorskiej. Pod naciskiem środowiska żydowskiego, Rudolf został również wydalony z pracy w Instytucie Plancka.

W latach 1993-1995 policja niemiecka przeprowadziła kilka rewizji mieszkania Rudolfa. W dwóch przypadkach rodzina Rudolfa została wyrzucona z zajmowanego mieszkania, za każdym razem w czasie gdy żona Rudolfa była w ciąży. Malżeństwo Rudolfa nie wytrzymało próby i rozpadło się.

W 1994 roku sąd w Stuttgarcie skazał Rudolfa na karę 14 miesięcy więzienia, 30 tysięcy marek, zakazał rozprowadzania wydawanych przez Rudolfa publikacji i rozporządził spalenie wszystkich kopii Raportu Rudolfa. Określił go również jako „antysemitę, fanatycznie oddanego sprawie zaprzeczania Holokaustu”. Chcąc uniknąć odsiadywania wyroku jako więzień polityczny, Rudolf zbiegł w 1996 roku z Niemiec do Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, a później do Stanów Zjednoczonych.

W Stanach Zjedczonych, Rudolf rozwinął działalność założonego w Anglii wydawnictwa Castle Hill Publishers, które od 2003 do 2005 roku w formie drukowanej wydawało obszerny kwartalnik „Rewizjonista” (The Revisionist) (ISSN: 1542-376X).

Przebywając w Stanach Zjednoczonych, Rudolf ożenił się ponownie. Jako mąż obywatelki Stanów Zjednoczonych, wniósł 11 września 2004 roku w Chicago podanie o azyl polityczny. 19 października 2005 roku, podczas trwania procesu o azyl, Rudolf został aresztowany przez amerykańskie służby imigracyjne i 15 listopada 2005 roku deportowany do Niemiec. Aresztowany na lotnisku przez policję niemiecką, został osadzony w jednoosobowej celi w więzieniu w Badeni-Wirtembergii.

W międzyczasie, w roku 1996 oraz w roku 2004 Rudolf został zaocznie skazany przez sądy niemieckie, a wyrok sądu w Mannheim z sierpnia 2004 roku przejął całe bankowe konto Germara Rudolfa i jego wydawnictwa Castle Hill Publishers.

14 listopada 2006 przed sądem w Mannheim rozpoczął się proces przeciwko Germarowi Rudolfowi.

Wyrokiem sądu w Mannheim, Germar Rudolf został 15 marca 2007 roku skazany na 30 miesięcy pozbawienia wolności. Większość wyroku odbył osadzony w jednoosobowej celi.

4 lipca 2009 roku został zwolniony z więzienia w Mannheim.

Opracowanie: WWW.BIBULA.COM na podstawie: materiałów własnych

Skip to content