Dr Paul Cameron i dr Kirk Cameron przekonują, że pedofilia i homoseksualizm nie są odrębnymi orientacjami seksualnymi. Przeciwnie, podkreślają, że coś takiego, jak orientacja pedofilska po prostu nie istnieje. Ich zdaniem zainteresowanie nieletnimi po prostu wiąże się niekiedy z homoseksualizmem.
Dr Paul Cameron i dr Kirk Cameron zwracają uwagę, że większość „pedofilów” miewa kontakty płciowe zarówno z osobami w wieku powyżej, jak i poniżej 13 lat. Oprócz tego współżyją oni z dorosłymi. Trudno zatem wyróżnić odrębną orientację pedofilską.
Według przeprowadzonej przez badaczy analizy, wśród dopuszczających się nadużyć seksualnych, homoseksualiści częściej wybierają młodszych partnerów seksualnych, niż heteroseksualiści. Ponadto większość homoseksualistów, około 80-90 procent miewa także kontakty seksualne z płcią przeciwną.
Dr Paul Cameron i dr Kirk Cameron wskazują ponadto na inne badania świadczące o zainteresowaniu nieletnimi przez homoseksualistów. Według raportu Alfreda Kinseya z 1979 roku, 27 procent z 646 badanych homoseksualnych mężczyzn i 2 procent z 222 homoseksualnych kobiet przyznało się do współżycia homoseksualnego z osobą w wieku 15 lat lub poniżej. Ponadto 10,2 procent męskich homoseksualistów przyznało się do kontaktów seksualnych z dziećmi w wieku poniżej 13 lat. Problem ten nie dotyczył żadnej lesbijki.
Autorzy tekstu przekonują, że rozróżnianie na homoseksualistów odczuwających pociąg do chłopców w wieku poniżej 13 lat i starszych nastolatków to bezsens. „Niech eksperci od zdrowia psychicznego kłócą się czy gwałcenie chłopców w tym, czy tamtym wieku wiąże się z odmienną orientacją, ale to nadal męsko-męski homoseksualizm” – podkreślają.
Naukowcy zauważają ponadto, że definicja używana przez Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne określa pedofila jako dorosłego, który „przez okres co najmniej 6 miesięcy, miewał powtarzające się, intensywne fantazje seksualne, nakłaniające do aktywności seksualnej z dzieckiem lub dziećmi (zazwyczaj w wieku do 13 lat). Osoba ta działała w oparciu o te popędy albo też te popędy lub fantazje oznaczały znaczne cierpienie lub trudności interpersonalne”.
Dr Paul Cameron i dr Kirk Cameron wskazują ponadto, że jeszcze kilkadziesiąt lat temu w Stanach Zjednoczonych zwracano uwagę na możliwość psucia młodzieży przez homoseksualistów. Powołują się także na zeznania urzędników rządowych przed Kongresem w 1950 roku. Twierdzili oni, że ludzie o „perwersyjnej” orientacji seksualnej pracujący w instytucjach rządowych wywierają negatywny wpływ na współpracowników. Wskazywano wówczas, że tego typu ludzie zachęcają między innymi do nienormalnych praktyk seksualnych. Zwracano także uwagę na konieczność ochrony ludzi młodych i podatnych na wpływy.
Ponadto, również w 1950 roku, jeden z federalnych podkomitetów ogłosił, że homoseksualiści nie są zdolni do przyjęcia rządowej pracy. W efekcie prezydent Eisenhower zakazał zatrudniania homoseksualistów w instytucjach federalnych.
Dr Paul Cameron to budzący niechęć lewicowych środowisk psycholog i socjolog. Zajmuje się badaniem dewiacji seksualnych. Analizuje ponadto wpływ homo-propagandy na kulturę i zmiany prawne.
mjend
CZYTAJ RÓWNIEŻ (UWAGA DRASTYCZNE TREŚCI)
- Paul Cameron Medyczne konsekwencje praktyk homoseksualistów