Źle rozumiany dialog ekumeniczny z protestantyzmem znajduje się dziś na ustach wielu. W ubiegłym roku obchodzono „500-lecie Reformacji”. Do „świętowania” przyłączyło się nawet wielu hierarchów, a jeszcze inni zapowiedzieli udzielanie protestantom Komunii Świętej. Tymczasem jednak świadomie i dobrowolnie wyznawany protestantyzm naraża dusze na wieczną zgubę. Jest to bowiem herezja wykluczająca z Kościoła. W ramach cyklu „Błędy współczesności” przypominamy nauczanie świętych i papieży w tej kwestii.
Wiarę należy wyznawać w całości i bez uszczerbku
„Wszyscy przecież wiemy, że właśnie Jan, Apostoł miłości, który zdaje się, że w swej Ewangelii odsłonił tajemnice Najświętszego Serca Jezusowego, a który uczniom swym zwykł był wpajać nowe przykazanie: Miłujcie się nawzajem, że właśnie on ostro zabronił utrzymywać stosunki z tymi, którzy by nie wyznawali wiary Chrystusa w całości i bez uszczerbku: Si quis venit ad vos et hanc doctrinam non affert, nolite recipere eum in domum, nec Ave ei dixeritis Jeśli do was przyjdzie ktoś i nie wniesie z sobą tej nauki, nie przypuśćcie go do domu i nie powiedźcie: bądź pozdrowiony” (Pius XI, Mortalium Animos, n. 9 / opoka.org.pl).
Leon XIII w encyklice Satis Cognitum podkreślił, że negacja choćby jednej prawdy katolickiej prowadzi do wykluczenia z Kościoła. Przykładem są arianie, montaniści i inni heretycy. Choć podzielali oni większość nauk Kościoła, to błąd w konkretnym punkcie sprawił, że uznano ich za heretyków. Papież podkreśla, że nie istnieje możliwość doskonałej jedności w miłości bez zgody odnośnie wiary. (Por. Leon XIII Satis cognitum, n. 17-18).
Pius IX w liście apostolskim Ad Apostolicae Sedis podkreślił, że od zarania pierwotnego Kościoła Apostoł (święty Paweł) przestrzegał przed ludźmi zmieniającymi i poprawiającymi Ewangelię, szerzącymi fałszywe doktryny i zdradzającymi depozyt wiary. Podkreślał, że należy ich obłożyć anatemą. (Por. Pius IX, Ad Apostolicae sedis 22.08.1851).
Leon XII w encyklice Ubi primum podkreślił, że niemożliwe jest, by Bóg, będący samą Prawdą, aprobował wszystkie sekty wyznające fałszywe nauki. Wszak nauki te są ze sobą wzajemnie sprzeczne. Podkreśla, że jest tylko jedna wiara i jeden chrzest, a poza Kościołem nie ma zbawienia (Por. Leon XII, Ubi primum, n. 14).
Nie wolno zrównywać protestantyzmu z katolicyzmem
POTĘPIONA w Syllabusie błedów teza Piusa IX brzmi „Protestantyzm nie jest niczym innym, jak tylko jedną z różnych form tej samej prawdziwie chrześcijańskiej religii, w której tak samo można się podobać Bogu, jak i w Kościele katolickim” (Syllabus błędów, n. 18 / opoka.org.pl).
Leon XIII w apostolskim liście poświęconym protestanckiemu prozelityzmowi pisał o złowrogim planie „heretyckich sekt”, w postaci „różnorodnych emanacji protestantyzmu”. (Por. Leon XIII, list apostolski o prozelityzmie protestanckim z 19 sierpnia 1900).
Za protestantyzm grozi ekskomunika
Zgodnie z kanonem 751 „Herezją nazywa się uporczywe, po przyjęciu chrztu, zaprzeczanie jakiejś prawdzie, w którą należy wierzyć wiarą boską i katolicką, albo uporczywe powątpiewanie o niej”. Protestanci zaś zaprzeczają choćby dogmatom o Niepokalanym Poczęciu Matki Bożej czy Jej Wniebowstąpieniu. Uporczywe, dobrowolne, świadome głoszenie protestanckich błędów, przy posiadaniu świadomości grożącej za to kary wiąże się z automatyczną ekskomuniką.
Zgodnie z kanonem 1364 – „§ 1. Odstępca od wiary, heretyk lub schizmatyk podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, przy zachowaniu przepisu kan. 194, § 1, n. 2; duchowny może być ponadto ukarany karami, o których w kan. 1336, § 1, n. 1,2 i 3”. (Kodeks Prawa Kanonicznego/zaufaj.com)
Błędy Marcina Lutra i jego zwolenników zostały surowo potępione
„Skoro zaś powyższe błędy, jak również szereg innych, zawartych w księgach i innych pismach Marcina Lutra, My zatem w podobny sposób potępiamy, wykluczamy i całkowicie odrzucamy księgi, pisma i kazania wspomnianego Marcina Lutra, spisane w języku łacińskim, jak również w innych językach, a zawierające wspomniane błędy, jak również niektóre spośród tych błędów i życzymy sobie, aby były uważane za całkowicie potępione, wykluczone i odrzucone”. (Leon X, bulla Exsurge Domine, cyt. za: Protestantyzm potępiony przez papieży, Kraków 2017, s. 37-38).
„Chcemy powiadomić wszelkich małej wiary, że Marcin Luter, jego zwolennicy i inni buntownicy wystąpili wobec Boga i Jego Kościoła z zawziętością i bezczelną zuchwałością. Pragniemy ochronić stado od jednej zatrutej duszy, aby zaraza nie rozszerzyła się na zdrowe owce. (…) wspomniany Marcin Luter i pozostali zostali ekskomunikowani, wyklęci, potępieni, uznani za heretyków, zatrwardziałych, obłożonych interdyktem, pozbawionych posiadłości i niezdolnych do ich posiadania i zaliczeni do takich mocą niniejszej bulli” (Leon X, Bulla Decet Romanum Pontificum, cyt. za tamże, s. 44).
Protestantyzm niszczy jedność Kościoła
„Święty Cyprian z Kartaginy powiedział, że ludzie gromadzący się (na modlitwie) poza Kościołem niszczą jedność Kościoła Chrystusa. W mocnych słowach podkreślił, że ktokolwiek odłącza się od Kościoła zostaje zaliczony do cudzołożników i oddzielony od Chrystusowych obietnic. Nie może liczyć na nagrody od Chrystusa. Jest bowiem obcym, profanem, wrogiem”. (Por. św. Cyprian z Kartaginy, O jedności Kościoła).
Sobór Watykański II zachęcając do dialogu wskazywał też na różnice
„Trzeba jednak przyznać że między tymi Kościołami i Wspólnotami a Kościołem katolickim istnieją rozbieżności wielkiej wagi, nie tylko na podłożu historycznym, socjologicznym, psychologicznym i kulturowym, lecz głównie w interpretacji prawdy objawionej”. (Sobór Watykański II, Unitatis Redintegratio n. 19 / zaufaj.com)
Święcenia anglikańskie są nieważne
„Zmiany wprowadzone przez nowatorów w katolickim rycie święceń spowodowały, że ryt edwardiański pozbawiony jest ważności. (…) Tutaj od samego początku został wprowadzony fałsz, i chociaż jak najmniej miał on pomóc w udzielaniu święceń, to z biegiem czasu, w takiej samej postaci pozostał, aby w przyszłości mieć duże znaczenie”. (Leon XIII, List Apostolski Apostolicae Curae, cyt. za Protestantyzm potępiony przez papieży, s. 84).
„Ktokolwiek zaś zwróci uwagę i pilnie rozważy warunki w jakich znajdują się wzajemnie podzielone wspólnoty religijne oddzielone od Kościoła katolickiego, który od czasów Chrystusa Pana i Jego Apostołów zawsze był kierowany przez prawowitych pasterzy, a obecnie również sprawuje swą Boską władzę, posiadaną od Pana Boga, ten łatwo się przekona, że żadna z tych wspólnot religijnych, ani nawet wszystkie brane łącznie, nie tworzą i nie stanowią w żadnym razie tego jednego Kościoła katolickiego, który został założony, ustanowiony i powołany do istnienia przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ponadto nie można nawet mówić, że te wspólnoty są czy to członkami, czy też częściami tegoż Kościoła, ponieważ w sposób widoczny są odłączone od jedności katolickiej”. (Bł. Pius IX, Iam vos Omnes, cyt. za Protestantyzm potępiony przez papieży, s. 72-73).
Kościół chce powrotu protestantów do jedności z Nim
„Upragniony zaś powrót do prawdy i jedności z Kościołem katolickim jest podstawą nie tylko zbawienia jednostek, ale także całej społeczności chrześcijańskiej i świat nie będzie mógł się cieszyć prawdziwym pokojem, dopóki nie nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz” (Bł. Pius IX, Iam vos Omnes, cyt. za Protestantyzm potępiony przez papieży, s. 74).
mjend
- Zaczynamy cykl #błędy współczesności. Bo nauka Kościoła jest wieczna!
- Ubóstwienie ubóstwa. Czy bieda wystarczy do zbawienia?
- Ekumenizm ponad wszystko?
- Przede wszystkim filantropia?
- „Starsi bracia” ważniejsi niż Prawda?
- Miłość to tylko uczucie?
- „Dobroludzizm”. Czy istnieje szczęście bez Boga?
- Zbawienie należne z automatu?
Za: PoloniaChristiana – pch24.pl (2018-03-02)
KOMENTARZ BIBUŁY: Autor w obronie wiary katolickiej przywołał kilkanaście dokumentów kościelnych i wypowiedzi wielkich Papieży i ojców Kościoła – wszystkich pochodzących sprzed Vaticanum II, bo tylko wtedy można było znaleźć prawdziwe i niezmienne Nauczanie Kościoła. Do listy tej dodał jednak – nie wiadomo czemu, może aby chcąc pokazać „ciągłość” nauczania Kościoła po Soborze, co jest jednak niewykonalne – urywek z Unitatis Redintegratio, czyli dekretu soborowego o ekumenizmie. Niestety, przywołanie tego dokumentu soborowego jest zaprzeczeniem wszystkim innym cytatom, bowiem rodzaj ekumenizmu definiowanego i propagowanego przez Unitatis redintegratio został jasno potępiony w encyklice Mortalium animos Piusa XI. Innymi słowy, ten dokument soborowy – jak i wszystkie inne – stoi w sprzeczności z odwiecznym nauczaniem Kościoła.
Po co zatem w opracowanich o błędach współczesności wprowadzać niepotrzebne zamieszanie?LEKTURA: